To ostatnia już część historycznej opowieści o Bolesławie Chrobrym, nie mniej ciekawa i wciągająca jak poprzednie. Tym razem wraz z władcą, jego rodziną i dworem oraz poddanymi uczestniczymy w "pąci" (pielgrzymce pokutnej), zadanej i zorganizowanej jako odkupienie win Mieszka Bolesławowica za zabicie jego stryja, przyrodniego brata Bolesława, syna Ody.

Podczas tego pokutnego marszu wsłuchujemy się w duszę księcia Bolesława, poznajemy jego przemyślenia, obawy i rozterki, jego rozważania co do podjętych decyzji czy działań, zarówno tych z przeszłości, jak i tych obecnych, decydujących o losach księstwa. Znów myśli Bolesława wędrują na rozdroża, znów targają nim wątpliwości, niepewność. Wie, że musi myśleć o przyszłości kraju, zadbać o jego bezpieczeństwo.
Ale kraj to nie tylko nowa wiara, dobrze uzbrojone wojsko, nowe grody, czy kolejne wojny; to także - a może przede wszystkim - ludzie, którzy muszą czuć się związani ze swoim władcą, z państwem. Ich losy nie mniej ciekawie i interesująco pokazał autor w tej część powieści; Bugaj, Zaboj Tur, Ważyk, Darsk, Kłąb, Lubusz Ślizień, Skra i inni - to również bohaterowie tamtych czasów, którzy - podobnie jak Bolesław - stanęli na rozdrożu i usiłują znaleźć właściwą drogę.

Szkoda, że powieść kończy się na roku 1007, bo z wielką przyjemnością towarzyszyłabym Bolesławowi w dalszych jego latach władzy.

To ostatnia już część historycznej opowieści o Bolesławie Chrobrym, nie mniej ciekawa i wciągająca jak poprzednie. Tym razem wraz z władcą, jego rodziną i dworem oraz poddanymi uczestniczymy w "pąci" (pielgrzymce pokutnej), zadanej i zorganizowanej jako odkupienie win Mieszka Bolesławowica za zabicie jego stryja, przyrodniego brata Bolesława, syna Ody.

Podczas tego...