Kolejny mocno nierówny zbiór opowiadań w serii "Z Glistą". Na osiem tekstów tylko dwa - i to te najdłuższe, co mimo wszystko dziwi - są w miarę sensownie przemyślane i obudowane zarówno bogatą kreacją świata, jak i wartką, interesującą akcją. Jednak żeby dotrzeć do tych opowiadań, trzeba się przedrzeć przez kilka pozbawionych sensu zbuków.

"Jajo" jest jakąś bzdurą o ni to planecie, ni to bycie z wytłoczonym gigantycznym okiem w trójkącie, która to planeta/byt przybywa do Układu Słonecznego zniszczyć (w sumie przypadkiem) ludzką cywilizację. "Telefon od Maud" opowiada - w sposób mocno szkicowy - o zwolnionym z pracy monterze, za którym w sposób dość absurdalny ujmuje się naprawiana dotąd przez niego sieć komputerowa. "Most" drażni historią dzieciaka, który z przyczyn znanych wyłącznie autorowi ożywił drogę na obcym globie. W "Śmierci wystarczy dla wszystkich" ludzkość zostaje dopadnięta przez syndrom leminga (pęd ku oceanowi). Dlaczego? Nie wiadomo, bo opowiadanie po prostu się kończy. "Gra" natomiast podśmiarduje plagiatem (rozgrywka na flipperach okazuje się być tak naprawdę rzeczywistym starciem z inwazyjną flotą).

Następne są dwa liczące ponad 80 stron opowiadania z bogatszą akcją i ciekawszymi pomysłami - "Kontakt" i tytułowy "Powrót z przesiadką". Ten pierwszy tekst jest o "młodzieżowym" (w przyszłości dorosłość osiąga się po 50 roku życia) studenckim obozie treningowym na tropikalnej planecie. Gdy rygor obozowego życia zanadto daje się we znaki "młodzieży", kilka osób daje dyla w dżunglę i próbuje odkryć, co jest nie tak z całą planetą. Dobre wrażenie psuje ostatnich kilka stron, teoretycznie przewrotnych, ale jednocześnie i stawiających ryzykowną tezę, że jednostki bardziej wartościowe dla kosmicznych służb to te, które łamią regulamin i sprzeciwiają się władzy.

Drugie opowiadanie, "Powrót z przesiadką", dzieje się z kolei na Ziemi, na którą wraca z dalekiego kosmicznego zwiadu kosmonauta. Zamiast cywilizacji trafia jednak na dziwną dżunglę i złowieszczych Strażników, próbujących za wszelką cenę go utłuc. Tutaj na szczęście finał jest zgrabny, choć napisany nieco zbyt pospiesznie, można się bowiem w jednym czy dwóch miejscach zgubić w poczynaniach bohatera.

Zbiór zamyka "W poniedziałek zawsze jest nudno" o dwóch wagarujących gówniarzach, którzy lecą skradzioną rakieta na Ziemię i spotykają smoki. Niestety, koniec historii tonie w jałowych wyjaśnieniach sytuacji i domknięty zostaje niby-dowcipną puentą, w której można znaleźć kilka dużych logicznych dziur.

Gdy zapomnieć o istnieniu tych sześciu słabych opowiadań, książkę można uznać za odświeżającą rozrywkę w dawnym typie space oper o eksploracji tajemniczego, częstokroć wrogiego człowiekowi kosmosu.

Kolejny mocno nierówny zbiór opowiadań w serii "Z Glistą". Na osiem tekstów tylko dwa - i to te najdłuższe, co mimo wszystko dziwi - są w miarę sensownie przemyślane i obudowane zarówno bogatą kreacją świata, jak i wartką, interesującą akcją. Jednak żeby dotrzeć do tych opowiadań, trzeba się przedrzeć przez kilka pozbawionych sensu zbuków.

"Jajo" jest jakąś bzdurą o ni to...