Na wstępie mała dygresja. Książkę czytałam po raz pierwszy jakieś 25 lat temu, do tej pory pamiętałam niektóre fragmenty, tak się we mnie wpisała. Bardzo chciałam ją przeczytać jeszcze raz, niestety nie pamiętałam tytułu. Ale...jedno zdjęcie na IG okładki, moje pytanie do jego autorki, czy główna bohaterka...i tak, to jest to! Niesamowicie się cieszę, że ją zdobyłam , przeczytałam, a teraz się mogę podzielić wrażeniami.
Sleena to młoda dziewczyna mieszkająca wraz ze swoją matką i dziadkiem. Na co dzień sprząta, gotuje, pierze, zajmuje się matką i dziadkiem. Również pracuje zarobkowo nawlekając korale. Sleena lubi kolor czerwony, kocha kolor błękitny, nienawidzi czarnego. Jej życie pogrążone jest w ciemności, zarówno tej zewnętrznej, jak i tej duchowej. I pomimo czerni jaka ją zewsząd otacza, Sleena ma serce błękitne.
Gordon. Tajemniczy mężczyzna. Pomocny, ujmujący, mądry. Poznaje Sleenę i odnoszę wrażenie, że od razu rozpoznaje w niej to, czego ona w sobie zobaczyć nie potrafi. Gordon uczy ją pić kawę, pomaga nawlekać korale, wywraca do góry nogami jej pojęcie o kolorach.
Rose-ann. Bardzo barwna postać, matka Sleeny. Wywołująca masę emocji, głownie tych negatywnych. I Dziadek - ta postać we mnie wywołuje huśtawkę uczuć, z góry na dół, na dół do góry...lecimy.
"Skrawek błękitu" to dla mnie ponadczasowa historia o tolerancji. O jej ogromie i braku. O stereotypach i mocy słów. Słów, które tną pozostawiając blizny. Słów, które mają magiczną moc uzdrawiana, zmieniania barw, naprawiania tego, co zostało nimi zniszczone. I o bólu miłości. Bardzo udany powrót.
"Nie staraj się być uprzejmy! Nigdy nie mów nieprawdy, jeśli dotyczy ona uczuć.., myśli ..,czy kolorów. Bo czyż nie zdarza się, że uprzejmość staje się okrucieństwem?"

Na wstępie mała dygresja. Książkę czytałam po raz pierwszy jakieś 25 lat temu, do tej pory pamiętałam niektóre fragmenty, tak się we mnie wpisała. Bardzo chciałam ją przeczytać jeszcze raz, niestety nie pamiętałam tytułu. Ale...jedno zdjęcie na IG okładki, moje pytanie do jego autorki, czy główna bohaterka...i tak, to jest to! Niesamowicie się cieszę, że ją zdobyłam ,...