Nie spodziewałam się, że będę miała opinię tak odmienną od większości osób w tym serwisie. Podobały mi się tylko fragmenty o ludzie Tanu, czyli o człowieku prehistorycznym. Ta część była przemyślana, przekonywująca, miała w sobie "to coś".

Natomiast fragmenty o jaszczurach okazały się być całkowitą porażką i pomyłką literacką, jakiej dawno nie widziałam. To, że społeczeństwem jaszczurów kierują samice, a samce odchowują jaja, mając też przy okazji mniejszy poziom inteligencji - OK, rozumiem, różnie gatunki wyewoluowały, jeśli chodzi o zwyczaje godowe i chowanie młodych. Ale im dalej w las, tym gorzej...

Jeszcze fragment o podróżowaniu jaszczurów na wielkiej rybie - no dobra, pierwsza myśl - nieźle sobie ją oswoiły. Ale okazało się, że to nie o oswojenie chodzi, lecz hodowlę. Jak już doszłam do fragmentu, gdzie jaszczury, które nie znały jeszcze nauki, techniki, nie miały żadnych urządzeń typu mikroskopy, o prymitywnym skalpelu nie wspomnę, gdzie nie znały jeszcze szkła, wyrabiania metalu, no niczego, zaczęły mówić o węglowodorach i manipulacji genami... No na litość boską, co to jest?!

Okazało się, że samice jaszczurów robiły krzyżówki genetyczne i wyhodowały sobie np. organiczny grzejnik, który czerpał energię z soków drzewa. Nie wiem, jaką wiedzę nt. genetyki miał p. Harrison, jak pisał te brednie, ale manipulacje genetyczne są możliwe poprzez wprowadzenie pożądanego genu do DNA danego organizmu. Jak niby miałoby to być możliwe bez zaawansowanej techniki??

W dodatku samice jaszczurów zachowywały się niczym kobiety z "Seksmisji". Przywódczyni samic jawiła mi się niczym generał ze szpicrutą co chwila dająca wzniosłe przemowy, a pozostałe samice były niczym pokorne kadetki. To był wręcz tragikomiczny, karykaturalny obraz społeczeństwa. Dodajmy do tego jeszcze sektę wśród jaszczurów, wg której wszelkie odbieranie życia jest złe, a otrzymamy tak totalnie nielogiczny, niezrozumiały misz-masz niemożliwej do zastosowania w prymitywnych warunkach nauki i idiotycznej religii, że głowa mała.

Przyznam szczerze: nie doczytałam tej książki do końca. Dla mnie okazała się ona karykaturą powieści science fiction, bo koło nauki to ona nigdy nie leżała. Ode mnie ocena 3/10 - słaba.

Nie spodziewałam się, że będę miała opinię tak odmienną od większości osób w tym serwisie. Podobały mi się tylko fragmenty o ludzie Tanu, czyli o człowieku prehistorycznym. Ta część była przemyślana, przekonywująca, miała w sobie "to coś".

Natomiast fragmenty o jaszczurach okazały się być całkowitą porażką i pomyłką literacką, jakiej dawno nie widziałam. To, że...