Parszywa rzeczywistość wojennego obłędu Japonii widziana oczami dziecka. Dyktatura, głód, obłuda, przemoc, toksyczny patriotyzm, rasizm. Napisana przez autentycznego świadka, mocno autobiograficzna. Niestety bardzo nudna, mimo że identyfikuję się z przesłaniem.

Naiwna psychologia postaci. Scenariusz jest słaby, dialogi drętwe, często ta sama kwestia jest powtarzana na kilka sposobów. Autor wpycha swoje przesłanie w dymki bohaterów. Główny środek, z jakiego korzysta, by doprawić swoją opowieść, to krzyk i bijatyka. Niektóre motywy wydają się kompletnie zmyślone i psują efekt autentycznej relacji. Końcówka bardzo dramatyczna i wzruszająca.

Zabrakło redakcyjnego wyprostowania błędów historycznych: Einstein nie brał udziału w pracach nad bombą atomową, w Konferencji Poczdamskiej brał udział ZSRR a nie Chiny. Sporadycznie zdarzają się literówki.

Mimo wszystkich tych mankamentów – dobrze, że powstała. Ciekawa rozmowa z autorem.

Parszywa rzeczywistość wojennego obłędu Japonii widziana oczami dziecka. Dyktatura, głód, obłuda, przemoc, toksyczny patriotyzm, rasizm. Napisana przez autentycznego świadka, mocno autobiograficzna. Niestety bardzo nudna, mimo że identyfikuję się z przesłaniem.

Naiwna psychologia postaci. Scenariusz jest słaby, dialogi drętwe, często ta sama kwestia jest powtarzana na...

Jak nie lubię mangi tak ta seria mnie zaskoczyła. Komiks znakomity, tylko dla czytelników o mocnych nerwach. Na pewno wart przeczytania oraz ceny okładkowej. Polecam wszystkim z czystym sumieniem.

Jak nie lubię mangi tak ta seria mnie zaskoczyła. Komiks znakomity, tylko dla czytelników o mocnych nerwach. Na pewno wart przeczytania oraz ceny okładkowej. Polecam wszystkim z czystym sumieniem.

Poczatek jest dosc zniechecajacy, dluzy sie i ma sie wrazenie, ze czytamy historyjke dla dzieci, ktora propaguje pokoj i mowi jak wojna jest zla i bez sensu.
Warto czytac dalej. Po okolo polowie mangi, robi sie coraz ciekawiej.
Ta czesc ma za zadanie przedstawic nam zycie podczas wojny w Japonii. Glod i propagande polityczna.
Polecam.

Poczatek jest dosc zniechecajacy, dluzy sie i ma sie wrazenie, ze czytamy historyjke dla dzieci, ktora propaguje pokoj i mowi jak wojna jest zla i bez sensu.
Warto czytac dalej. Po okolo polowie mangi, robi sie coraz ciekawiej.
Ta czesc ma za zadanie przedstawic nam zycie podczas wojny w Japonii. Glod i propagande polityczna.
Polecam.

Manga Bosonogi Gen to idealny dowód na to, że o sprawach bardzo poważnych można opowiadać nie tylko w tradycyjny sposób, ale też wykorzystując oryginalne formy przekazu, jak np. komiks.
Od początku autor nie ukrywa że mimo że to historia obrazkowa nie jest skierowana do dzieci, jak często myślą nieznający się na na tej sztuce.
W Japonii jest to naturalne, że komiks często skierowany jest do dorosłych odbiorców czy to przez formę czy treść jak właśnie w Genie.
Dodatkową cechą nadającą wiarygodności są wątki autobiograficzne autora i przeżycia ze wspomnień jakie ma do dziś, mimo iż od tamtych wydarzeń minęło już wiele lat.
Styl rysowania jest ostry, ale to też podkreśla dramatyzm wydarzeń z 1945 r.
Ciekawy jestem tylko treści w kolejnych tomach, skoro powstało aż 10 z tej serii.

Manga Bosonogi Gen to idealny dowód na to, że o sprawach bardzo poważnych można opowiadać nie tylko w tradycyjny sposób, ale też wykorzystując oryginalne formy przekazu, jak np. komiks.
Od początku autor nie ukrywa że mimo że to historia obrazkowa nie jest skierowana do dzieci, jak często myślą nieznający się na na tej sztuce.
W Japonii jest to naturalne, że komiks często...

Pierwszy tomik opowiada głównie o życiu przed zrzuceniem bomby - codzienności pełnej głodu, wyrzeczeń i walki o godziwy byt. Ciężko opisać przedstawione wydarzenia tak, aby przekazać intensywność emocji w nich zawartych. Z pewnością podobały mi się motywy z odgryzaniem palców (bo pokazuje, że ludzie tak naprawdę nie mieli jak się bronić przeciw "własnym" wrogom),rysunkami Churchilla i Roosevelta na chodnikach (japońska wersja zabobonów?) oraz stłuczonymi szybami. Dobitnie jest też pokazana presja społeczna, wojskowa i mechanizmy działania propagandy w tamtych czasach. Choć całość momentami się dłuży (ciągłe powtarzanie motywu "zdrajców"),to jednak warta jest poznania jeżeli czytelnik chce się wgłębić w realia tamtych czasów.

Pierwszy tomik opowiada głównie o życiu przed zrzuceniem bomby - codzienności pełnej głodu, wyrzeczeń i walki o godziwy byt. Ciężko opisać przedstawione wydarzenia tak, aby przekazać intensywność emocji w nich zawartych. Z pewnością podobały mi się motywy z odgryzaniem palców (bo pokazuje, że ludzie tak naprawdę nie mieli jak się bronić przeciw "własnym" wrogom),...

Zaczynając lekturę, nie byłam pewna, jak się do niej ustosunkować. Kreska wydawała się niezbyt zachęcająca, głównie ze względu na maksymalną prostotę. W dodatku wiedząc, że cała historia jest przedstawiana przez Japończyka, spodziewałam się pewnej idealizacji ojczyzny.

Cała historia została przedstawiona w sposób bardzo osobisty. Nie ma tu zbyt wielu opisów działań wojennych - autor koncentruje się na życiu codziennym biednej japońskiej rodziny, która ma odwagę wyłamywać się z szeregu. Wbrew pozorom, perypetie związane z (nie)jedzeniem batatów mogą być wciągające, ba, wstrząsające nawet. Bo to właśnie te codzienne momenty najlepiej oddawały klimat wojny.

Grube, choć do przeczytania w 1 dzień. Warto.

Zaczynając lekturę, nie byłam pewna, jak się do niej ustosunkować. Kreska wydawała się niezbyt zachęcająca, głównie ze względu na maksymalną prostotę. W dodatku wiedząc, że cała historia jest przedstawiana przez Japończyka, spodziewałam się pewnej idealizacji ojczyzny.

Cała historia została przedstawiona w sposób bardzo osobisty. Nie ma tu zbyt wielu opisów działań...

Głód, strach, cierpienie.
Nienawiść Japończyków do amerykańskiego i angielskiego "bydła".
Nienawiść do własnych sąsiadów, przyjaciół "zdrajców".
Nienawiść wieśniaków do mieszczuchów.
Wpajanie dzieciom przekonania, że śmierć za cesarza jest zaszczytem.
Niewolnictwo Chińczyków i Koreańczyków.
Przerażające, ale prawdziwe.

Głód, strach, cierpienie.
Nienawiść Japończyków do amerykańskiego i angielskiego "bydła".
Nienawiść do własnych sąsiadów, przyjaciół "zdrajców".
Nienawiść wieśniaków do mieszczuchów.
Wpajanie dzieciom przekonania, że śmierć za cesarza jest zaszczytem.
Niewolnictwo Chińczyków i Koreańczyków.
Przerażające, ale prawdziwe.