Każdy, kto przeczytał i polubił Trylogię Sienkiewicza, westchnął zapewne z żalem, że to już koniec przygód Skrzetuskiego, Kmicica, pana Wołodyjowskiego i niezapomnianego Zagłoby.
Los uśmiechnął się jednak do fanów Sienkiewiczowskich bohaterów i dał im Trylogii ciąg dalszy w postaci powieści Andrzeja Stojowskiego. Od początku wokół tej książki rozgorzała dyskusja, a czytelnicy podzielili się na zagorzałych przeciwników "nieudolnego naśladowcy" i przychylnie nastawionych wielbicieli "nowego Sienkiewicza".

Moja sympatia mieści się pośrodku tego sporu, gdyż dostrzegam i zalety, i wady "W ręku Boga".
Do tych pierwszych na pewno zaliczam wartką akcję i wysunięcie na plan pierwszy postaci kobiecych - niepozbawionych chęci życia wdów po Wołodyjowskim i Ketlingu. W trudnych chwilach, jakich los im nie szczędzi, nieoceniona okazuje się pomoc jak zawsze niezawodnego pana Zagłoby, któremu autor podarował aż 95 lat życia.
Styl i język przypominają warsztat dziewiętnastowiecznego pisarza, jednak w treści razi natłok scen erotycznych, które mają się nijak do Sienkiewiczowskiej tradycji.

Czy warto sięgnąć po powieść Stojowskiego? Na pewno tak, chociażby po to, by skonfrontować świat wykreowany przez współczesnego pisarza ze światem stworzonym przez noblistę i by porównać swoje wyobrażenia o dalszych losach bohaterów z tym, co zrodziła cudza wyobraźnia.

Każdy, kto przeczytał i polubił Trylogię Sienkiewicza, westchnął zapewne z żalem, że to już koniec przygód Skrzetuskiego, Kmicica, pana Wołodyjowskiego i niezapomnianego Zagłoby.
Los uśmiechnął się jednak do fanów Sienkiewiczowskich bohaterów i dał im Trylogii ciąg dalszy w postaci powieści Andrzeja Stojowskiego. Od początku wokół tej książki rozgorzała dyskusja, a...