Przeczytane wspólnie z młodszym pokoleniem. W ramach akcji oderwania młodzieży od nośników multimedialnych. Żeby podyskutować konieczne jest odświeżenie sobie fabuły. Najważniejszy jest efekt, że młodzież sięga po książki.
Druga część podobała mi się trochę mniej niż pierwsza.
Plusy:
- sentymentalna podróż do przeszłości, pierwszych przeczytanych książek;
- zbiór 8 ciekawych opowiadań o literackim bohaterze Conanie;
- spotkania z niesamowitymi stworami, z nie wszystkimi warto walczyć;
- Conan za często sięga po miecz, za mało używa rozumu, ale walka to jego żywioł;
- brak rozbudowanego opisu świata wynagradza dynamiczna akcja;
- pogoń za bogactwem, winem, kobietami, czasem za władzą;
- każdy czytelnik znajdzie tutaj coś ciekawego dla siebie;
- jak dla mnie najlepsze opowiadania to „Okrwawiony Bóg” i „Królowa czarnego wybrzeża”;
- ciekawa koncepcja działania magnesu w „Przekleństwie monolitu”;
- czyta się lekko i przyjemnie, relaks i odstresowanie gwarantowane.
Minusy:
- szkoda, że tylko jedno opowiadanie napisane było przez Howarda;
- niektóre opowiadania zbyt krótkie, brakowało szerszego rozwinięcia.
Ogółem książka dobra.

Przeczytane wspólnie z młodszym pokoleniem. W ramach akcji oderwania młodzieży od nośników multimedialnych. Żeby podyskutować konieczne jest odświeżenie sobie fabuły. Najważniejszy jest efekt, że młodzież sięga po książki.
Druga część podobała mi się trochę mniej niż pierwsza.
Plusy:
- sentymentalna podróż do przeszłości, pierwszych przeczytanych książek;
- zbiór 8...

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam

Tę część czytało mi się o wiele trudniej niż pierwszą. Kilka początkowych rozdziałów mnie nie porwało, dopiero pod koniec powrócił ten niesamowity klimat przygód Conana. Do połowy męczyłam się niesamowicie, koniec zaś czytałam z zapartym tchem. :)

Tę część czytało mi się o wiele trudniej niż pierwszą. Kilka początkowych rozdziałów mnie nie porwało, dopiero pod koniec powrócił ten niesamowity klimat przygód Conana. Do połowy męczyłam się niesamowicie, koniec zaś czytałam z zapartym tchem. :)

Hmmm, chciałam przeczytać klasykę fantasy, zajrzeć do Conana Barbarzyńcy. W miarę możliwości, zaczynając od jak najwcześniejszej części. Wydawało mi się, że dwójka powinna spełniać wymagania — jedynki pod ręką nie było. A tu kiszka — okazało się, że ten tom(ik) to historyjki spisane głównie przez Campa i Cartera, na podstawie notatek pozostawionych przez twórcę postaci. Tak wyszło z chronologii przygód. Na osiem opowiadań tylko przy trzech jako jedyny autor widnieje Howard. Przy trzech nie pojawia się w ogóle.

Fakt, że te trzy oryginalne wydają się najciekawsze — oprócz czystej rąbanki zawierają jeszcze jakieś przemyślenia protagonisty, jego szczątkową filozofię, opisy religii... Najpoważniejszą wpadkę merytoryczną (księżyc w kształcie sierpa wschodzący na początku nocy) znalazłam w którymś fanfiku. Inna rzecz, że Howard wykazuje najwięcej odwagi w scenach damsko-męskich (co niekoniecznie uznaję za zaletę).

Więcej marudzenia tutaj: http://finklaczyta.blogspot.com/2017/11/tytu-conan-z-cymerii-tytu-oryginau.html

Hmmm, chciałam przeczytać klasykę fantasy, zajrzeć do Conana Barbarzyńcy. W miarę możliwości, zaczynając od jak najwcześniejszej części. Wydawało mi się, że dwójka powinna spełniać wymagania — jedynki pod ręką nie było. A tu kiszka — okazało się, że ten tom(ik) to historyjki spisane głównie przez Campa i Cartera, na podstawie notatek pozostawionych przez twórcę postaci. Tak...

Kontynuacja przygód młodego barbarzyńcy. Kolejne przemierzane przez niego królestwa i krainy, a wiec i kolejne kłopoty w które zostanie wciągnięty niebieskooki barbarzyńca. Kolejni przeciwnicy, kolejne zdekapitowane ciała pozostawione za Conanem z Cymerii. Piękne kobiety o pełnych piersiach, które nie potrafią oprzeć się muskulaturze i dzikości naszego bohatera.

Jest to kolejny tom luźnych opowiadań połączonych krótkim wstępem przed każdym, tworzący w ten sposób w miarę jednolitą fabułę opowieści o Conanie, jego dalszych dziejów. Fabuła jest prosta niczym cięcie oręża barbarzyńcy, gdzie zły przeciwnik traci głowę, a jego ciało zostaje pokarmem na pastwę sępów i hien.

W sam raz zaraz po przebudzeniu gdy kawa jeszcze nie gotowa.

Kontynuacja przygód młodego barbarzyńcy. Kolejne przemierzane przez niego królestwa i krainy, a wiec i kolejne kłopoty w które zostanie wciągnięty niebieskooki barbarzyńca. Kolejni przeciwnicy, kolejne zdekapitowane ciała pozostawione za Conanem z Cymerii. Piękne kobiety o pełnych piersiach, które nie potrafią oprzeć się muskulaturze i dzikości naszego bohatera.

Jest to...

To taka książka o której można powiedzieć wiele złego: że słaba fabuła, naiwna, niepoważna itd.
Ale autor posiada dwie kluczowe umiejętności, które sprawiają, że jego opowieści są niezwykle wciągające:
umiejętność kreowania alternatywnego świata (na równi z Tolkienem) oraz umiejętność prowadzenia akcji.
Jak zwykle w cyklach te pierwsze części są lepsze niż środkowe. Końcowe zaś są tylko cieniem.

To taka książka o której można powiedzieć wiele złego: że słaba fabuła, naiwna, niepoważna itd.
Ale autor posiada dwie kluczowe umiejętności, które sprawiają, że jego opowieści są niezwykle wciągające:
umiejętność kreowania alternatywnego świata (na równi z Tolkienem) oraz umiejętność prowadzenia akcji.
Jak zwykle w cyklach te pierwsze części są lepsze niż środkowe....

Moje kolejne spotkanie z howardowskim Cymmeryjczykiem jak zwykle bardzo sentymentalne i udane, I chociaż nie jest to literatura z najwyższej pułki to stanowi ona miłą odskocznię od współczesnych dzieł ( a język jak napisana jest ta książka to miodzio ),a w sumie czym by była ta literatura bez klasyków.

Moje kolejne spotkanie z howardowskim Cymmeryjczykiem jak zwykle bardzo sentymentalne i udane, I chociaż nie jest to literatura z najwyższej pułki to stanowi ona miłą odskocznię od współczesnych dzieł ( a język jak napisana jest ta książka to miodzio ),a w sumie czym by była ta literatura bez klasyków.

Conan był na swoim podwórku pierwszy, zatem nie musi silić się na oryginalność. Zasadniczo, wszystkie sprawy rozwiązuje w ten sam sposób - ciosem miecza. Nie jest to rozwiązanie idealne - nawet Conan musi czasami uciekać, porzucając wszystko, co z takim trudem (czy poprzez intensywne machanie mieczem) gromadził. A ponieważ nie jest całkowitym prostakiem (chociaż bywa - w ,,Córce lodowego olbrzyma" uporem mógłby pokonać najtwardszego osła. Intelektem już niekoniecznie),zdaje sobie sprawę, że samym mieczem nie zdoła ocalić swoich bliskich (którzy w opowiadaniach padają niczym muchy),to jednak twardo trzyma się obranej przez siebie drogi, bo Conan fałszem gardzi, a nie ma nic bardziej szczerego niż cios mieczem przez łeb.

Conan był na swoim podwórku pierwszy, zatem nie musi silić się na oryginalność. Zasadniczo, wszystkie sprawy rozwiązuje w ten sam sposób - ciosem miecza. Nie jest to rozwiązanie idealne - nawet Conan musi czasami uciekać, porzucając wszystko, co z takim trudem (czy poprzez intensywne machanie mieczem) gromadził. A ponieważ nie jest całkowitym prostakiem (chociaż bywa - w...

Conan, kim on właściwie jest? Mięśniakiem z dużym mieczem! W każdej historyjce posługuje się właśnie tym, bo rozumem nie grzeszy. Gdyby nie to, że jest wielki to dawno zniknąłby wśród innych wojowników jego pokroju pokazywanych w książkach o nim. On zawsze wyróżnia się wzrostem i muskulaturą. Czy jest coś jeszcze? Chyba tylko to, że w każdym opowiadaniu jest ten sam schemat: Conan niszczy tych co mu się narazili.

Conan, kim on właściwie jest? Mięśniakiem z dużym mieczem! W każdej historyjce posługuje się właśnie tym, bo rozumem nie grzeszy. Gdyby nie to, że jest wielki to dawno zniknąłby wśród innych wojowników jego pokroju pokazywanych w książkach o nim. On zawsze wyróżnia się wzrostem i muskulaturą. Czy jest coś jeszcze? Chyba tylko to, że w każdym opowiadaniu jest ten sam...

Po pierwszym tomie zacząłem z zapałem śledzić losy Conana. Historia o tym skądinąd znanym bohaterze może i jest długa, ale fascynująca i człowiek nie może się od niej oderwać. Polecam!

Po pierwszym tomie zacząłem z zapałem śledzić losy Conana. Historia o tym skądinąd znanym bohaterze może i jest długa, ale fascynująca i człowiek nie może się od niej oderwać. Polecam!