Nie wiem od czego zacząć. Może od okładki? Pozwolę więc sobie zwrócić uwagę na pewien szczegół. Otóż złoty pyłek nie pokrywa ust w całości, co nieładnie wygląda!!!

Teraz przejdę do treści książki, ale niestety nie mam nic dobrego do powiedzenia. "Pragnienie" okazało się niebywale irytujące, a jego temat oklepany. Bohaterka załamana po śmierci ojczyma zostaje wysłana przez swoją matkę do babci mieszkającej w ponurej okolicy. Zara, bo tak jej na imię, niechętnie chodzi do szkoły, gdzie nie jest w pełni akceptowana. Posiada jedak mała grupkę przyjaciół i jednego pseudoprzyjaciela Iana, który później chce ją wykorzystać z własnych powodów. Zapomniałam dodać, że poznaje super-przystojnego Nicka. Wkrótce Zara dowiaduje się o istnieniu PIKSÓW (ta nazwa jest wprost prześmieszna i kiedy to zobaczyłam, pozwoliłam sobie parsknąć). Te całe piksy to dziwne stworzenia, które są chyba jakąś zła odmianą wróżek. Przypuszczam, że mają one stwarzać nastrój grozy, a mnie niestety tylko nudziły. Kontynuując: Zara i jej najbliżsi muszą stawić czoło królowi piksów, który odczuwa PRAGNIENIE. Ów król okazje się biologicznym ojcem naszej głównej bohaterki! Na szczęście autorka nie opisuje go jako megaprzystojnego faceta, bo tego bym już nie zniosła. Dalsze zmagania bohaterów z zagrożeniem są po prostu niewarte uwagi, więc odpuszczam sobie ich opis.

Jedyną dobrze przedstawioną postacią jest Nick Colt, który, muszę przyznać, jest na swój sposób godny uwagi. Tylko ze względu na niego nie dałam niższej oceny. Zarę zaś wyobrażałam sobie jako przygłupią i nieinteligentną. Po części te wnioski wyciągam z powodu narracji pierwszoosobowej, a głównie z dialogów (które były niewyobrażalnie płytkie, bezsensowne i żenuące). Muszę jednak zwrócić uwagę również na to, że autorka nie podaje nam ŻADNEGO opisu bohaterki! Poza tym, że jest niewysoka i ma krótkie nogi, nie dowiedziałam się niczego, wliczając w to kolor włosów (chyba że przysnęłam i nie pamiętam). Z kolei babcia Zary, Betty, w moich oczach zyskała status skończonej dziwaczki.

Na domiar złego, w książce nie brakuje błędów. Pierwszy polega na tym, że na początku lektury Issie informuje, że zawsze odwozi Devyna (chłopak jest niepełnosprawny), a jakiś czas potem Zara powiadamia, iż "Devyn już jedzie". Magia?
Następny błąd wygląda następująco: z książki możemy się dowiedzieć, że piksy nie pozostawiają po sobie ŻADNYCH śladów. Natomiast po ich ataku na dom Zary, dziewczyna otwiera drzwi i z powodu padającego śniegu stwierdza, że "wszystkie ślady piksów zostały już zasypane".
Kolejny, który przychodzi mi na myśl, prezentuje się tak: Zara nosi tę swoją nitkę na palcu i w pewnym momencie jest tak zbuntowana, że ją zwyczajnie zrzuca. Niedługo potem znowu możemy przeczytać myśli Zary, że w zastanowieniu dotyka nitki przypominającej jej o tacie,lub coś w tym guście.

Na zakończenie mogę jedynie stwierdzić, że gdybym miała sięgnąć po kolejną część cyklu to jedynie po to, żeby się pośmiać.

Nie wiem od czego zacząć. Może od okładki? Pozwolę więc sobie zwrócić uwagę na pewien szczegół. Otóż złoty pyłek nie pokrywa ust w całości, co nieładnie wygląda!!!

Teraz przejdę do treści książki, ale niestety nie mam nic dobrego do powiedzenia. "Pragnienie" okazało się niebywale irytujące, a jego temat oklepany. Bohaterka załamana po śmierci ojczyma zostaje wysłana przez...