Książkę tę przeczytałam jakiś czas temu, ale cieszy się ona dość małym zainteresowaniem, dlatego postanowiłam o niej co nieco napisać, bo naprawdę zasługuje na to, by znaleźć się na liście pozycji, z którymi wręcz trzeba się zaznajomić. Już samo jej zagadnienie jest niezwykle oryginalne. Poza tym transplantacja niesie za sobą wiele kontrowersyjnych opinii, dlatego zdecydowanie warto zastanowić się nad tym, co jest mitem, a co prawdą, i wyrobić sobie na jej temat własne zdanie.
Wspinaczką na szczyt stromej góry nazwał przeszczep jeden z bohaterów tej książki, Amerykanin, który oddał swój szpik polskiemu biorcy – tak głosi opis na tyle okładki. Długo zastanawiałam się nad sensem tych słów, ale zrozumiałam je dopiero wtedy, gdy po przeczytaniu całości zamknęłam oczy i w ciszy rozmyślałam o przeczytanej treści.
W każdym razie transplantacja jest to – według Wikipedii – przeszczepienie narządu w całości lub części, tkanki lub komórek z jednego ciała na inne. Zanim jednak ta medyczna dziedzina okazała się sukcesem, musiała przejść naprawdę długą i wyboistą drogę. W książce dokładnie opisany jest nie tylko pierwszy udany przeszczep, ale również próby, które do niego dążyły. Sporo ludzi zmarło wskutek odrzucenia organu przez organizm i wówczas zrodziło się pytanie: jak temu zapobiec? Wraz z kolejnymi eksperymentami pojawiły się leki immunosupresyjne, które obniżały odporność biorcy, a tym samym zwiększało jego szansę na przyjęcie organu. Na temat początków transplantologii wypowiada się wielu uczonych doktorów i profesorów w tym Zbigniew Religa, od którego tak naprawdę w Polsce wszystko się zaczęło.
Kiedy tylko transplantacja została bardziej rozpowszechniona, pojawiło się więcej pytań, na które trzeba było odpowiedzieć. Dariusz Kortko i Judyta Watoła skutecznie nam ich udzielają, opowiadając przy tym przeróżne historie. Poznajemy na przykład Marię Skonieczną z Zabrza, która straciła obie ręce. Kobieta skrupulatnie przedstawia swoją opowieść, ujawniając przy tym sporo uczuć i emocji. Dowiadujemy się, że nie tylko długi czas czekała na swojego biorcę, ale gdy ten już się pojawił, musiała przechodzić ciągłe rehabilitację pod okiem lekarzy i specjalistów, by w końcu w pełni cieszyć się z życia z nowymi rękoma.
Poznajemy również ludzi, którzy oddawali swoje narządy dobrowolnie za życia, oraz rodziny dawców osób zmarłych – mieli oni zdecydowanie trudniej, ponieważ musieli szybko podjąć decyzję mimo swojej żałoby.
Do lekarzy nawet przychodziły osoby, które chciały sprzedać nerkę lub wątrobę, co w Polsce jest karalne. Pojawiły się także sytuację z kryminałów wzięte:
"Miasto gada: „Grasuje zabójca, ofiary gwałci i zabija, a potem wycina im nerki.”
Trzeba pamiętać, że przeszczepy nie zawsze się udają (chociaż właściwie w tych czasach to rzadkość), przez co historia życia nie kończy się happy endem. Przykładem może być pani Ruth, która poddała się transplantacji nerki, ale organizm odrzucał ją wielokrotnie, a kolejny dawca niestety się nie pojawił w najbliższym czasie.
Jak widać, książka niesie za sobą naprawdę interesujące treści, w których każdy znajdzie coś dla siebie. Można się dowiedzieć wielu rzeczy, o których przedtem nie miało się nawet bladego pojęcia. Książka rozwiewa wszelkie wątpliwości i odpowiada na wszystkie znaki zapytania.
Dlatego jakby ktokolwiek się mnie zapytał, czy po śmierci chciałabym oddać swoje narządy, bez wahania odrzekłabym, że tak.
A jaka jest Wasza odpowiedź?

Książkę tę przeczytałam jakiś czas temu, ale cieszy się ona dość małym zainteresowaniem, dlatego postanowiłam o niej co nieco napisać, bo naprawdę zasługuje na to, by znaleźć się na liście pozycji, z którymi wręcz trzeba się zaznajomić. Już samo jej zagadnienie jest niezwykle oryginalne. Poza tym transplantacja niesie za sobą wiele kontrowersyjnych opinii, dlatego...