Druga książka w życiu, którą przeczytałem z własnej woli i nie żałuje ani minuty spędzonej podczas czytania niej. Jest genialna! Napisana jest w świetny sposób, gdzie każdy bohater dostaje swoją własną część rozdziału. Na początku trochę mi się nie podobała nagła zmiana formatu pod koniec i dodanie wydawałoby się zbędnych postaci, ale im bliżej końca, tym bardziej ogarnąłem, że taki zabieg zbudował całkiem niezłe napięcie, odkrywania co się stało z naszymi bohaterami po kolejnych 10 latach. Zawsze, gdy czytałem książkę przypominały mi się własne odpały z kumplami. Końcowo nawet łzy mi leciały, gdy było wyjaśniane to, co się stało z Gallym, mój dobry kumpel miał wypadek w pracy i również umarł w bardzo młodym wieku.. Nah nigdy nie zapomnę o tej książce i jej przekazie.

Druga książka w życiu, którą przeczytałem z własnej woli i nie żałuje ani minuty spędzonej podczas czytania niej. Jest genialna! Napisana jest w świetny sposób, gdzie każdy bohater dostaje swoją własną część rozdziału. Na początku trochę mi się nie podobała nagła zmiana formatu pod koniec i dodanie wydawałoby się zbędnych postaci, ale im bliżej końca, tym bardziej...

Świetna opowieść o życiu grupy przyjaciół i jak mimo różnic i obrania innych ścieżek nadal łączy ich silna więź. Oprócz tego klasyczny Welsh - brud, smród i brutalność. Chyba zasłużenie uznawana za najlepszą w jego twórczości, choć jeszcze nie zakończyłam przygody z tym autorem. Polecam szczególnie fanom, którzy na pewno docenią pojawienie się niektórych wątków i bohaterów oraz których nie odrzuci ordynarny i obsceniczny styl.

Świetna opowieść o życiu grupy przyjaciół i jak mimo różnic i obrania innych ścieżek nadal łączy ich silna więź. Oprócz tego klasyczny Welsh - brud, smród i brutalność. Chyba zasłużenie uznawana za najlepszą w jego twórczości, choć jeszcze nie zakończyłam przygody z tym autorem. Polecam szczególnie fanom, którzy na pewno docenią pojawienie się niektórych wątków i bohaterów...

Niesamowita opowieść o czwórce przyjaciół z Edynburga.
Autor zgrabnie przeprowadza nas przez kilkadziesiąt lat życia Terry'ego, Carla, Billy'ego i Gally'ego.
Jest o mocnej, męskiej przyjaźni, bez ckliwych scen, jest brutalnie i prawdziwie. Są relacje z ojcami i kobietami. Obserwujemy ich życie z różnych punktów widzenia.
Jest o stracie, bliskości i kodeksie moralnym.
Na pewno nie jest to powieść dla każdego. Jest brudno i brutalnie, jest sex, drugs and alkohol. Ale nie tylko.
Tematem przewodnim jest przyjaźń.
Polecam.

Niesamowita opowieść o czwórce przyjaciół z Edynburga.
Autor zgrabnie przeprowadza nas przez kilkadziesiąt lat życia Terry'ego, Carla, Billy'ego i Gally'ego.
Jest o mocnej, męskiej przyjaźni, bez ckliwych scen, jest brutalnie i prawdziwie. Są relacje z ojcami i kobietami. Obserwujemy ich życie z różnych punktów widzenia.
Jest o stracie, bliskości i kodeksie moralnym.
Na...

Brudne ulice i brudne charaktery, dla fanów Welsha gratka, dla osób, którym ciężko się czytało 'Trainspotting' nic co mogłoby przekonać do autora.
Książka prowadzi nas przez życie grupy przyjaciół, pokazuje jak ich historie przenikają się, zdarzenia, na pierwszy rzut oka przypadkowe, odciskają na nich swoje piętno, uczą a czasem definiują przyszłość. Nie ma ideałów, dobrzy ludzie robią złe rzeczy i ulegają słabością. Dla innych z kolei określenie 'dobry' zupełnie nie istnieje. Jest tylko pogoń za uciekającą młodością i chwilowymi zachciankami. Mikrokosmos Edynburga wciąga jak bagno, mimo że ciężko czuć sympatię do bohaterów książki, nie da się jej odłożyć.
Myślę że Welsh jest najlepszym pisarzem pokazującym życie 'nizin społecznych' ever. Ever. W sposób bezpośredni i szczery nakreśla świat blokersa, w którym mecze lokalnej drużyny, kilka pubów i melin tworzy pełen obraz niespełnienia, urażonej dumy i goryczy, leczonej oczywiście alkoholem i narkotykami. Niektórzy uciekają z tego świata, zostawiają go za sobą ale całkiem odciąć się nie sposób. Bagno wciąga, nie daje o sobie zapomnieć. Tak samo jak książki Welsha. Gorąco polecam, szczególnie ludziom, którzy w jej bohaterach będą potrafili odnaleźć strzępy siebie (mam nadzieję z przeszłości),znajomych i swojego świata. Jak zwykle u tego autora, 'Klej' to naprawdę wciągająca historia ale niektórzy czytelnicy, tak jak ja, znajdą tu przestrogę.

Brudne ulice i brudne charaktery, dla fanów Welsha gratka, dla osób, którym ciężko się czytało 'Trainspotting' nic co mogłoby przekonać do autora.
Książka prowadzi nas przez życie grupy przyjaciół, pokazuje jak ich historie przenikają się, zdarzenia, na pierwszy rzut oka przypadkowe, odciskają na nich swoje piętno, uczą a czasem definiują przyszłość. Nie ma ideałów, dobrzy...

Kiedy mam wrażenie, że każda kolejna książka może mnie tylko rozczarować, sięgam po Welsha. Wiem czego się spodziewać i wiem, że będę przynajmniej usatysfakcjonowana. Nie inaczej stało się z Klejem. Tak na marginesie: proza Welsha nieodzownie kojarzy się z narkotykami, tym razem jednak Klej nie występuje tu jako środek psychoaktywny, a raczej spoiwo przyjaźni. Bo Klej to opowieść o przyjaźni.
Poznajemy czterech chłopców i towarzyszymy im przez kilka dni w trzech różnych dekadach ich życia. Poznajemy ich jako nastolatków ze zwykłego osiedla w Edynburgu, a kończymy znajomość kiedy mają po trzydzieści kilka lat. Każdy z rozdziałów opisuje te kilka dni z perspektywy każdego z nich. Welsh oddaje głos swoim bohaterom, pokazuje świat widziany ich oczami. Tak jak różne są ich charaktery, tak odmienny jest pogląd na te same wydarzenia. Nie brakuje tu rubasznego i chamskiego dowcipu, ale jest też i proza życia. Proza życia średniej klasy: czasem jest lepiej, czasem gorzej. Są chwile radości, ale jest też i tragedia. Są ideały młodości, plany na przyszłość, ale nadchodzi i refleksja wieku dojrzałego. Prawie jak z postanowieniami noworocznymi.
Nawet jeśli nie identyfikujemy się z bohaterami, pod wpływem historii patrzymy wstecz na swoje życie. Najczęściej z nostalgią, jakie by nie były przeszłe wydarzenia. I mamy ochotę sięgnąć po telefon i pogadać z ‘przyjacielem od zawsze’. Bo w życiu są rzeczy stałe – na przykład przyjaźń.

Kiedy mam wrażenie, że każda kolejna książka może mnie tylko rozczarować, sięgam po Welsha. Wiem czego się spodziewać i wiem, że będę przynajmniej usatysfakcjonowana. Nie inaczej stało się z Klejem. Tak na marginesie: proza Welsha nieodzownie kojarzy się z narkotykami, tym razem jednak Klej nie występuje tu jako środek psychoaktywny, a raczej spoiwo przyjaźni. Bo Klej to...

Książka całkiem fajna, podobał mi się motyw opowiadania całego życia chłopaków. Niekiedy denerwował mnie język, strasznie zagmatwany, dużo lokalnych nazw (np. zespoły itd.). Jednak mimo wszystko książka daje do myślenia, skłania do zastanowienia się na nami, szczególnie w tragicznym momencie dla jednego z bohaterów.
Polecam.

Książka całkiem fajna, podobał mi się motyw opowiadania całego życia chłopaków. Niekiedy denerwował mnie język, strasznie zagmatwany, dużo lokalnych nazw (np. zespoły itd.). Jednak mimo wszystko książka daje do myślenia, skłania do zastanowienia się na nami, szczególnie w tragicznym momencie dla jednego z bohaterów.
Polecam.