Wspaniale przedstawione postaci, mocne charaktery, ciekawa historia. Polecam

Wspaniale przedstawione postaci, mocne charaktery, ciekawa historia. Polecam

Całkiem słodkie i urocze, całkiem dobra rozrywka. Kiedyś czytałam dużo romansów historycznych i w sumię sięgnęłam po tę książkę po to, żeby sprawdzić czy spodoba mi się teraz. Spodobała się ale zdecydowanie nie tak jak kiedyś. :)

Całkiem słodkie i urocze, całkiem dobra rozrywka. Kiedyś czytałam dużo romansów historycznych i w sumię sięgnęłam po tę książkę po to, żeby sprawdzić czy spodoba mi się teraz. Spodobała się ale zdecydowanie nie tak jak kiedyś. :)

Nagroda to jedna z tych książek,którą dawno temu wpisałam na listę do przeczytania i na tym się skończyło.Od dłuższego czasu czytuję raczej fantastykę,bądź skłaniam się do ciekawych kryminałów ,raczej mało sięgając do romansów historycznych.Muszę przyznać jednak,że autorkę juz czytywałam i miałam raczej pozytywne wrażenia po lekturze jej książek.Pierwsza częśc książki mnie zmęczyła,do tego stopnia,że wzięłam zupełnie inną książkę i połknęłam ją w kilka godzin.Musiałam odreagować naiwność Nicholaa'i ,nie mówiąc już o przekonaniu Royce'a o tym jaki to z niego dar dla wszystkich.I chyba ta przerwa na inną książkę pomogła,bo po powrocie do polecanki,zaczęła mnie ona bawić.Fabuła stała się bardziej spójna,bohaterowie już mnie nie męczyli,zaczęły mi się podobać ich gierki.Spodobała mi sie też metamorfoza bohaterów,nie tylko pierwszoplanowych.Strasznie mnie bawiło postępowanie Nicholaa'i,zwłaszcza gdy usiłowała byc zgodna i posłuszna żoną,zgodnie z zaleceniami Royce'a,aż zaczął on tęsknić za pyskatą ,krzyczącą na niego kobietą.Mimo wszystko wydaje mi się,że to jedna ze słabszych powieści Garwood,poprzednie które czytałąm przykuwały moją uwagę już od pierwszej strony,tutaj sytuacja musiała sie trochę rozwinąć,żeby powstało zainteresowanie.Szkoda,że nie wszysttkie poruszone wątki znalazły swoje rozwiązanie.Chodzi mi tutaj zwłaszcza o postać starszego brata bohaterki,który nagle zniknal z kart powieści,a o jego dalszych losach niewiele wiadomo.Być może autorka postanowiła i jemu poświęcić książkę,nie znam na tyle jej twórczości,żeby się na ten temt wypowiedzieć,jednak brakowało mi domknięcia w tej kwestii.
Nie wyszedł też autorce klimat średniowieczny.Sama fabuła ma miejsce niedługo po bitwie pod Hastings,czyli po 1066 roku(tyle jeszcze z historii pamiętam),ale brakuje mi jakiegoś rysu historycznego.No chyba że jest nim fakt,że miejsce klasztoru to ziemia,na której może się schronić osoba,nie chcąca dostać się pod czyjąś władzę,albo fakt uważania swojej żony za sprzęt gospodarstwa domowego...Dla mnie to trochę mało.Mój kolejny zarzut to słaba praca redaktorska,nie odpowiadała mi chwilami koślawa konstrukcja zdań.Chwilami musiałam czytac kilkakrotnie dane zdanie,żeby zrozumieć o co w nim chodzi.Mimo wszystko książka nie jest zła i po pierwszych 30% książki zaczęła mnie wciągać..Może nie wciągnęła mnie od pierwzsych stron,ale koniec końców nieźle się bawiłam.

Nagroda to jedna z tych książek,którą dawno temu wpisałam na listę do przeczytania i na tym się skończyło.Od dłuższego czasu czytuję raczej fantastykę,bądź skłaniam się do ciekawych kryminałów ,raczej mało sięgając do romansów historycznych.Muszę przyznać jednak,że autorkę juz czytywałam i miałam raczej pozytywne wrażenia po lekturze jej książek.Pierwsza częśc książki mnie...

Bohaterka niezbyt lotna nawet jak na konwencję historycznego romansu. Bohater mało przekonujący. Brak odpowiedniej chemii między nimi.

Bohaterka niezbyt lotna nawet jak na konwencję historycznego romansu. Bohater mało przekonujący. Brak odpowiedniej chemii między nimi.

Jak do tej pory najsłabsza z pozycji autorki

Jak do tej pory najsłabsza z pozycji autorki

Romans historyczny charakterystyczny dla jego autorki. Główny bohater to zwalisty normański rycerz, oczywiście uparty, niepokonany i choć pokiereszowany to przystojny. Główna bohaterka jest naturalnie przepiękną i drobną saksońską dziewicą, przebiegłą, energiczną i dzielną, choć nieco naiwną. Rzecz dzieje się w Anglii świeżo podbitej przez Wilhelma Zdobywcę czyli w XI stuleciu.
Losy pary bohaterów splatają się i w trakcie rozwoju akcji ich relacja przechodzi od niechęci i skrywanych uczuć do żarliwej miłości.
Książka dla czytelniczek lubiących zwarte i żartobliwe opowieści pani Garwood, nie wymagająca wysiłku intelektualnego. Jak dla mnie przyjemny odpoczynek oraz reset zwojów mózgowych.

Romans historyczny charakterystyczny dla jego autorki. Główny bohater to zwalisty normański rycerz, oczywiście uparty, niepokonany i choć pokiereszowany to przystojny. Główna bohaterka jest naturalnie przepiękną i drobną saksońską dziewicą, przebiegłą, energiczną i dzielną, choć nieco naiwną. Rzecz dzieje się w Anglii świeżo podbitej przez Wilhelma Zdobywcę czyli w XI...

Wyzwanie czytelnicze 2017: Książka, w której bohaterowie są wrogami.

Garwood podbiła moje serce tym całym średniowieczem, oczywiście nadal "Szkatułka" to moja (jak to mawia Pumba) najlepsiejsza książka jeśli chodzi o romanse historyczne.

Royce i Nicholaa byli wrogami mniej więcej do połowy książki, ona Saksonka, on Norman, odwieczni wrogowie.
Książka urzekła mnie do połowy, potem byłam troszkę znudzona, na szczęście zaczepki Nicholaa i przewidywanie jej działań przez Royce'a to nadrobiły. On ją pouczał jaką ma być żoną, ona udawała że słucha i vice versa, chociaż... on przynajmniej słuchał ale podchodził do tego z rozbawieniem i oczywiście nie miał zamiaru spełniać jej żądań.

Jestem zadowolona, zdecydowanie polecam!

Wyzwanie czytelnicze 2017: Książka, w której bohaterowie są wrogami.

Garwood podbiła moje serce tym całym średniowieczem, oczywiście nadal "Szkatułka" to moja (jak to mawia Pumba) najlepsiejsza książka jeśli chodzi o romanse historyczne.

Royce i Nicholaa byli wrogami mniej więcej do połowy książki, ona Saksonka, on Norman, odwieczni wrogowie.
Książka urzekła mnie do...

Bardzo przyjemny romans historyczny, polecam!

Bardzo przyjemny romans historyczny, polecam!

Bardzo fajna książka. Cały czas się śmiałam. Bardzo polubiłam głównych bohaterów. Pasowali do siebie od samego początku. Dlatego też nie mogłam oderwać się od książka. Bardzo, ale to bardzo wciągająca.

Bardzo fajna książka. Cały czas się śmiałam. Bardzo polubiłam głównych bohaterów. Pasowali do siebie od samego początku. Dlatego też nie mogłam oderwać się od książka. Bardzo, ale to bardzo wciągająca.

NINIEJSZYM ODFAJKOWUJĘ ZNAJOMOŚĆ Z PANIĄ GARWOOD
Julie Garwood (ur. 1944),wystartowała w 1985 roku i w krótkim czasie napisała 27 romansów. Mam przyjemność zaprezentować Państwu swoją opinię na temat "Nagrody", napisanej w 1991 roku.
Oczywiście moja ocena jest bardzo subiektywna, bo poza "Trędowatą" oraz książkami Rodziewiczównej (sentyment do czasów dzieciństwa) romanse zwę zwykle "romansidłami" i litości nad nimi nie mam.
Już zapowiedź redakcyjna powoduje u mnie paroksyzmy śmiechu:
"...Zmysłowa miłość w klimacie dworskich zdrad i intryg! W pysznym blasku londyńskiego dworu Wilhelma Zdobywcy śliczna saksońska branka zostaje zmuszona do wyboru męża spośród zgromadzonych tam rycerzy normańskich. Wybiera barona Royce'a, którego dzikie maniery nie przysłaniają czułego serca. Pomysłowa i nieprawdopodobnie naiwna Nicholaa zamierza poskromić nieokiełzanego męża …"
Miłość kwitnie od pierwszego spotkania, bo on - Norman oniemiał na jej - Saksonki widok (s. 71):
„..Tak wspaniały widok odebrał mu dech w piersi...”
W dodatku miała:
„...śliczne dołeczki w policzkach...”
On miał przerażającą szramę na twarzy, którą rekompensowały piękne oczy, a oboje zamartwiali się stanem leżących na sąsiednich łóżkach: jej bratem Justinem (Saksonem) i jego przyjacielem imieniem Hugh (Normanem). Ona z procy walnęła go kamieniem między oczy, co wzmogło jego stan podniecenia (czytaj chuci). Hrabiowie, dworzanie i proste kmiecie świetnie się porozumiewali dialektem normańsko-saksońskim bądź saksońsko-normańskim.
No i namiętność między nimi rozgorzała, co obserwowaliśmy na 616 stronach e-booka, no i jak dojechaliśmy do końca, to stwierdziliśmy, że to przeciętne romansidło zajęło nam czas wystarczający na przeczytanie 2 do 3 Harlequinów. Prawo popytu i podaży obowiązuje, więc autorka młodsza ode mnie od rok, niech zasuwa póki jej zdrowie na to pozwala. Amen.

NINIEJSZYM ODFAJKOWUJĘ ZNAJOMOŚĆ Z PANIĄ GARWOOD
Julie Garwood (ur. 1944),wystartowała w 1985 roku i w krótkim czasie napisała 27 romansów. Mam przyjemność zaprezentować Państwu swoją opinię na temat "Nagrody", napisanej w 1991 roku.
Oczywiście moja ocena jest bardzo subiektywna, bo poza "Trędowatą" oraz książkami Rodziewiczównej ...