Przeczytalam jakas 1/3 czesc ksiazki, potem przeslizgiwalam sie povprzypisach i faktach, a pod koniec zafrapowaly mnie rozdzialy o Medjugorje i Civitavecchia, bo przynajmniej jezeli chodzi o Medjugorje, mam dosyc mieszane uczucia i wynikajace z ksiazki jednoznaczne uznanie ( prywatnie) przez JP II objawien z Medjugorje wcale mi sprawy nie rozjasnily. Ksiazka stawia wiecej pytan niz daje odpowiedzi na nie. Oczywiscie, ze JPII mogl miec przezycia mistyczne, byl czlowiekiem gleboko wierzacym, wszystko na to wskazuje, ale on sam nigdy tego wyraznie nie stwierdzil, ludzie z jego otoczenia tez tylko przypuszczaja, podczas gdy np. Terese z Avila siostry musialy doslownie z ekstazy wytracic,aby wrocila do realnego swiata. Oczywiscie, ze zbieznosc dat roznych wydarzen ze swietami maryjnymi nie jest przypadkowa, jestem o tym przekonana. Faktami politycznymi nie interesuje sie az tak szczegolowo, bo - oprocz sily modlitwy i pojscia na wybory - nie mam wplywu na wielka polityke. A na koniec jeszcze straszenie koncem swiata. Wiem, ze nadejdzie. Nie wiemy, kiedy. Autor tez nie wie ;-) Dla zainteresowanych historia, polityka i teologia - polecam. Reszta czytelnikow, kierujaca sie raczej duchem niz historia, bedzie pewnie podobnie jak ja przytlamszona iloscia szczegolow, ktorych i tak nie sposob zapamietac.

Przeczytalam jakas 1/3 czesc ksiazki, potem przeslizgiwalam sie povprzypisach i faktach, a pod koniec zafrapowaly mnie rozdzialy o Medjugorje i Civitavecchia, bo przynajmniej jezeli chodzi o Medjugorje, mam dosyc mieszane uczucia i wynikajace z ksiazki jednoznaczne uznanie ( prywatnie) przez JP II objawien z Medjugorje wcale mi sprawy nie rozjasnily. Ksiazka stawia wiecej...