Do książki Pani Chojnackiej podchodziłam dwukrotnie, mimo, że nie jest to jakieś opasłe tomisko. Zdarza mi się to niezwykle rzadko.

Historia, która mogłaby być bardzo interesująca ze względu na tło obyczajowe, jest bowiem napisana fatalnie.Ubogie słownictwo i narratorka, której ze względu na ciągłe jojczenie (naprawdę, ze świecą szukać w książce jakichkolwiek rzeczy, które autorce by się podobały!), skrajną naiwność oraz hipokryzję lubić się nie da.
Forma spisanych wspomnień nie sprzyja akcji. Dni wloką się jeden za drugim, a nawet, gdy dzieje się coś potencjalnie interesującego (zaręczyny, ślub), rozrzedzone jest okropnie potokiem krytycznych myśli autorki i jej użalania się nad swoją samotnością w tłumie.
Nie dane jest też dobrze poznać bohaterów książki. Owszem, czytelnik dostaje ogólne opisy i wyjaśnienie, kto jest kim, ale autorka nawet nie próbuje zrozumieć postępowania ludzi, którymi szybko zaczyna gardzić. W rezultacie cała plejada postaci pozostaje obca i odległa, choć zapewne przytoczone w książce rozmowy nie były jedynymi i można się zaledwie domyślać relacji pomiędzy niektórymi pojawiającymi się postaciami.

Redakcja też nawaliła. W wydaniu, które jest ukazane jako domyślne w serwisie, roi się od literówek i pożartych wyrazów. Być może w kolejnym wydaniu zostały one poprawione. Nie sprawdzę tego jednak, nie mam siły po raz kolejny brnąć przez historię opowiadaną przez autorkę.

Nie wiem też, komu ewentualnie można byłoby książkę polecić. Informacji o kraju i kulturze, w brew pozorom, jest tu niewiele, autorka nie potrafiła również wyjść poza utarte schematy myślenia i w rezultacie nie rozumiała rzeczywistości, w którą rzucił ją los. Ludzie uprzedzeni po przeczytaniu "Miłości..." uprzedzą się jeszcze bardziej, a młode Europejki jak popełniały głupstwa z miłości do swoich egzotycznych książąt, tak popełniać je będą. W kwestii dominacji mężczyzn nad kobietami w społecznościach stricte patriarchalnych też napisano już wiele, często dużo lepiej i opisywana przeze mnie pozycja nie wnosi w tym temacie nic nowego.

Podsumowując, książka jest nijaka, płytka i w dodatku pełna błędów. Do jednorazowego przeczytania dla osób zaciekawionych sytuacją Kosowa tuż po wojnie, ale nie spodziewajcie się po niej zbyt wiele.

Do książki Pani Chojnackiej podchodziłam dwukrotnie, mimo, że nie jest to jakieś opasłe tomisko. Zdarza mi się to niezwykle rzadko.

Historia, która mogłaby być bardzo interesująca ze względu na tło obyczajowe, jest bowiem napisana fatalnie.Ubogie słownictwo i narratorka, której ze względu na ciągłe jojczenie (naprawdę, ze świecą szukać w książce jakichkolwiek rzeczy, które...