Czasami, kiedy zbyt długo ślęczę nad pracą i szpiedzy moich myśli przestają już przekazywać raporty, fałszywe słowo wprawione w ruch zgrzyta niczym suchy biszkopt trzymany przez papugę w wielkiej niemrawej łapie.

Czasami, kiedy zbyt długo ślęczę nad pracą i szpiedzy moich myśli przestają już przekazywać raporty, fałszywe słowo wprawione w ruch zgrzyta...

Dziwna odmiana instynktu samozachowawczego każe nam się wyzbywać natychmiast, nieodwołalnie wszystkiego, co należało do ukochanej, a utraconej osoby. W przeciwnym razie przedmioty, których dotykała na co dzień, utrzymywane przez nią w odpowiednim kontekście, poczynają nabrzmiewać własnym szalonym życiem. Jej suknie noszą teraz same siebie, książki same się kartkują. Dusimy się w coraz ciaśniejszym kręgu owych potworów zagubionych, zdeformowanych, bo zabrakło tej, która mogłaby się nimi zająć.

Dziwna odmiana instynktu samozachowawczego każe nam się wyzbywać natychmiast, nieodwołalnie wszystkiego, co należało do ukochanej, a utracon...

Profil jej brązowych pleców, z myszką wielkości muszki pod lewą łopatką i długim rowkiem kręgosłupa rekompensującym wszelkie błędy ewolucji zwierząt, odwodził mnie boleśnie od powziętej uprzednio decyzji, żeby poprzedzić swoje oświadczyny specjalnym, niezmiernie ważnym wyznaniem. W spodniej części brązowych ud i na silnych brązowych łydkach nadal lśniło kilka akwamaryn wody, a do różowobrązowych kostek przylepiło się kilka ziaren mokrego żwiru. Jeżeli tak często opisywałem w swoich amerykańskich powieściach ("Królestwo nad morzem", "Ardis") nieodpartą magię pleców dziewczęcych, to głównie dlatego, że niegdyś kochałem się w Iris. Jej zwarte małe pośladki, najbardziej dręczący, najpełniejszy, najcudniejszy kwiat jej panieńskiego piękna, zapowiadały nierozpakowane jeszcze niespodzianki spod choinki.

Profil jej brązowych pleców, z myszką wielkości muszki pod lewą łopatką i długim rowkiem kręgosłupa rekompensującym wszelkie błędy ewolucji ...