Przyznaję, że ostatnimi czasy rzadko sięgam po biografie - bez szczególnego powodu. Tak książka leży u mnie już tak długo, że nawet nie pamiętam jak długo i tylko dedykacja z przodu uspakaja mnie, że na pewno jest moja a nie pożyczona.

„Ja chcę miłości” Klasa Kinskiego to głównie autobiograficzna opowieść o jego bardzo bogatym życiu erotycznym. Autor na każdym kroku stara się udowodnić, że wszystkie napotkane kobiety na swojej drodze życia, potrafi zaciągnąć do łóżka. Wygląd, wiek czy stopień pokrewieństwa nie ma tu najmniejszego znaczenia. Ponad to bezkompromisowe, bardzo obrazowe i odziaływujące na wyobraźnie, wszystkie akty erotyczne opisane przez autora z pewnością przyczyniły się do tego, że książka ta zasłużyła sobie na miano skandalizującej. Jeśli nawet bywa, że Kinski porusza inny temat niż seks to ginie on w natłoku jego może nawet trochę przerysowanych przeżyć łóżkowych. Jak w przypadku długości złowionej ryby przez mężczyznę – w miarę opowieści długoś ryby rośnie, tak i tu czasami trudno uwierzyć że to życie jednego człowieka.

Staram się nie oceniać postępowań innych ludzi, ponieważ to jak zdecydowali to ich prywatna sprawa. Dlatego też bardzo ciężko jest mi ocenić tę książkę nie oceniając życia Klausa Kinskiego. Z pewnością jest to opowieść, którą czuje się i nie pozostaje ona obojętna. Każda strona przynosi skrajnie coś innego, ponieważ bywa, że dostajemy brutalnego kopniaka i nie mamy ochoty wracać do niej więcej ale zaraz potem uderza bezinteresowną miłością. Zachwyca i obrzydza jednocześnie, unosi i porywa po to by za chwilę zdeptać i zasmucić. Czegokolwiek by o niej nie napisać to z pewnością wciąga i odpycha jednocześnie i na zmianę w zależności od upodobań i wartości czytelnika.

Mimo wszystkich moich obaw polecam tę książkę ponieważ moim zdaniem jest ona niesamowitym studium ludzkiego charakteru, a w tym konkretnym przypadku życia i osobowości Klasua Kinskiego. Niewątpliwie jest erotyczna i działająca na wyobraźnie ale z drugiej strony w pamięci najbardziej pozostał mi obraz bohatera samotnego i może nawet nieszczęśliwego. Zatem oceniam ją przez pryzmat studiowania osobowości ludzkiej a nie przerysowanej treści.
Moim zdaniem warto!

Książka bierze udział w wyzwaniu czytelniczym „Pod hasłem”

Przyznaję, że ostatnimi czasy rzadko sięgam po biografie - bez szczególnego powodu. Tak książka leży u mnie już tak długo, że nawet nie pamiętam jak długo i tylko dedykacja z przodu uspakaja mnie, że na pewno jest moja a nie pożyczona.

„Ja chcę miłości” Klasa Kinskiego to głównie autobiograficzna opowieść o jego bardzo bogatym życiu erotycznym. Autor na każdym kroku stara...