No cóż, czyta się dobrze, przeczytałam, ale właściwie nie wiem, po co. Główna bohaterka maksymalnie niesympatyczna. Nie uważam, że kobieta ma tylko rodzić i wychowywać, ale porzucić własne dziecko? Nie jestem w stanie sobie tego wyobrazić. Wg komentarza pod książką, odeszła "marząc o życiu artystki" - a co to znaczy? Zresztą nie wydaje mi się, aby to wynikało z tekstu. Cały jej pobyt w Madrycie, to jakiś ciąg przypadków, nie bardzo widać tam jakiś plan - raczej "życie ją niesie" i stawia na jej drodze jakieś tłumy malarzy (a może w Madrycie mieszkają sami malarze?). Porzuciła syna, ale córkę właściwie też - była świadoma tego, że Miguel może być zagrożeniem dla dziecka, ale wolała to bagatelizować, byle dziecko jej nie przeszkadzało! A wolnego czasu miała dość, przecież jej mamusia utrzymywała ją i jej ukochanego.
Jest też polityka i to w dwóch państwach - Hiszpania i Irlandia. Tematy właściwie liźnięte, zwłaszcza Irlandia. I jak tutaj prezentuje się pani Kasia? Otóż wstrząśnięta jest, że jej porzucony syn został katolikiem. Żeby to wynikało z jej głębokiej religijności, ale nie, to tylko uprzedzenia.
Właściwie pisząc to zauważam, że chyba książka jest niezła, skoro tak mnie "nakręciła", a przecież nigdzie nie jest powiedziane, że główny bohater ma być wspaniałą postacią... To może dodam 2 gwiazdki, że dobra...

No cóż, czyta się dobrze, przeczytałam, ale właściwie nie wiem, po co. Główna bohaterka maksymalnie niesympatyczna. Nie uważam, że kobieta ma tylko rodzić i wychowywać, ale porzucić własne dziecko? Nie jestem w stanie sobie tego wyobrazić. Wg komentarza pod książką, odeszła "marząc o życiu artystki" - a co to znaczy? Zresztą nie wydaje mi się, aby to wynikało z tekstu. Cały...