Fabuła w skrócie: są dwa miasta-państwa położone na pustyni. W Sarku wyznaje się złowrogiego boga Wotante, a sama ludność zmaga się z nieurodzajem i suszą. Natomiast w drugim mieście - Qjarze chrzci się łagodną boginię Sadite, a ludność i rodzina królewska opływa w dostatki. Władca pierwszego królestwa wysyła najwyższego kapłana Wotanty z misją odwrócenia łask dla obu państw, co ma nastąpić za sprawą zbliżenia, a następnie zdrady naiwnych bogatych sąsiadów.

Pomiędzy obiema stronami lawiruje Conan, który pojawia się w historii jako dzikus obozujący pod murami miasta wyznającego Saditę. Następnie zostaje bohaterem społeczeństwa odpierając atak nomadów na bramy miejskie tylko po to by parę dni później zostać wypędzonym w niezrozumiałych dla barbarzyńcy okolicznościach (swoją drogą powód wygnania głównego bohatera jest jednym z ciekawszych i zabawniejszych motywów, jakie dotychczas widziałem w książkach z tą postacią). Jako wyrzutek Conan dołącza do wspomnianego wcześniej kapłana Wotanty, który razem z orszakiem adeptów i pielgrzymów kieruje się w stronę Qjary z tajemniczym posągiem. Ów monument ma być darem władcy Sarku dla wyznawców Sadity i ma zbliżyć do siebie obie religie.

Mimo, że historia nie obfituje w zwroty akcji jest wciągająca. Rozbudowany wątek religijny jest rzadkością w przygodach Cymmeryjczyka, tym bardziej trzeba pochwalić autora za jego ciekawe poprowadzenie. Klimat pustynnych miast-państw idealnie pasuje do akcji i Leonard Carpenter umiejętnie wplata wątki poboczne w tło. Jako minus na pewno wskazałbym nierealistyczną naiwność mieszkańców Qjary przejawiająca się wiarą w dobre zamiary sąsiada, szczególnie tyczy się to króla i królowej. Sam główny bohater jest nieźle sportretowany, jednakże może dziwić jego manewrowanie między stronami. Raczej przyzwyczaiłem się, że Conan obierając jedną drogę trzyma się jej do końca podróży.

Poza tymi niewielkimi minusami, książka mi się podobała, jednakże nie powiedziałbym żeby jej poziom był wybitny. Wśród kontynuatorów prozy Howarda uważam autora Conana Wyrzutka jako solidnego rzemieślnika i podobnie bym ocenił samą opowieść.

Fabuła w skrócie: są dwa miasta-państwa położone na pustyni. W Sarku wyznaje się złowrogiego boga Wotante, a sama ludność zmaga się z nieurodzajem i suszą. Natomiast w drugim mieście - Qjarze chrzci się łagodną boginię Sadite, a ludność i rodzina królewska opływa w dostatki. Władca pierwszego królestwa wysyła najwyższego kapłana Wotanty z misją odwrócenia łask dla obu...