Kiedy pierwszy raz zobaczyłem tytuł tej książki pomyślałem, że będzie to książka o tych chwilach historii Kościoła, których należy się wstydzić, albo co najmniej zaczerwienić gdy ktoś o nich mówi a ja nie do końca wiem jak się "obronić" jako członek tego Kościoła.

Kiedy przeczytałem ją, wiem, że jest to książka, która daje argumentu które można użyć w rozmowach w których wcześniej musiałem się zarumienić i z pokora przyjąć oskarżenia ludzi którzy w Kościele upatrują całe zło tego Świata.

Niech podsumowaniem tej książki będzie wypowiedz jednego z historyków, który jest w niej cytowany:
"Im bardziej studiuję historie Kościoła tym bardziej przekonuje się do chrześcijańskiej prawdy. [...] nie brakuje mi wiary w to, że Jezus jest Chrystusem: widzę Go działającego w zmiennych kolejach historii"

Chce się też zacytować fragment:
"[...] w rozliczeniu dwudziestu wieków chrześcijaństwa światło zdecydowanie góruje na ciemnościami." Takich cytatów na genialność tej książki można by pisać i pisać. Pytanie tylko po co? Po prostu trzeba ja przeczytać.

Kiedy pierwszy raz zobaczyłem tytuł tej książki pomyślałem, że będzie to książka o tych chwilach historii Kościoła, których należy się wstydzić, albo co najmniej zaczerwienić gdy ktoś o nich mówi a ja nie do końca wiem jak się "obronić" jako członek tego Kościoła.

Kiedy przeczytałem ją, wiem, że jest to książka, która daje argumentu które można użyć w rozmowach w których...