Pewien anonimowy naukowiec - oznaczony dla ułatwienia przez narratora tytułem Podróżnika w Czasie - podczas wieczorku z przyjaciółmi prezentuje swoje teorie na temat czwartego wymiaru i prototyp urządzenia zdolnego do przemieszczania się w czasie. Niestety, znajomi szybko wykazują godny pożałowania sceptycyzm,w związku z czym zostają zaproszeni na kolację, podczas której profesor dostarczy wyniki kolejnych badań. Jakie będzie zdumienie gości, gdy gospodarz wpadnie znacznie spóźniony na wyznaczone spotkanie, wkraczając do salonu wymęczony, usmarowany, poraniony i bez butów... No co jest, doktorku?

Jest takie wyrażenie, którego wobec science fiction tamtych lat staram się używać jak najrzadziej: "trąci myszką". Niestety, książka nie przetrwała próby czasu (hehehe. Bo wiecie. PRÓBY CZASU. A książka ma tytuł "Wehikuł CZASU"... ... ...nieważne.). Początek jest naprawdę dobry (to wparowanie na kolację profesora w opłakanym stanie - naprawdę mocne) i spodziewałam się po fabule większej akcji. A tam akcji. Wytłumaczenia oczekiwałam! Wizja dwóch zupełnie odmiennych, kontrastowych istot wywodzących się z ludzkiej rasy jest ciekawa (choć społeczny wydźwięk tej kwestii dotyczący podziału klas nie robi już takiego wrażenia, co na współczesnych pisarzowi), i rozumiem, że główny bohater jest w tym świecie zupełnie obcy i niezrozumiany, ale jednak poczułam znaczny niedosyt, że ostatecznie pozostawiono mnie tylko z niejasnymi domysłami Podróżnika w Czasie. No, naprawdę, panie Wells, wizyta w muzeum była doskonałą okazją, by postulać na temat rozwoju ludzkości.

Co idzie na plus, to ponura, ale piękna w swym pesymizmie wizja odległej, heeeen za milionami lat przyszłości. Jeżeli już jesteśmy przy ponurych nastrojach, to cenię u Wellsa umiejętność budowania nastroju niepewności i przygnębienia, to czyni jego wizje znacznie ciekawszymi, i, co ważniejsze, nakłania do refleksji.

Tak czy owak, nawet, jeżeli książka znacznie utraciła przez lata na wartości, warto ją przeczytać. Wiecie, taka tam klasyka, która swego czasu rozpaliła niejeden umysł i znacznie wpłynęła na rozwój science fiction jako takiego.

Serdecznie polecam wydanie z Biblioteki Narodowej - powieść poprzedza naprawdę dobry i ciekawy wstęp autorstwa Juliusza Palczewskiego, w którym omawia rozwój powieści science fiction i twórczość Wellsa zestawioną z dziełami Verne.

Pewien anonimowy naukowiec - oznaczony dla ułatwienia przez narratora tytułem Podróżnika w Czasie - podczas wieczorku z przyjaciółmi prezentuje swoje teorie na temat czwartego wymiaru i prototyp urządzenia zdolnego do przemieszczania się w czasie. Niestety, znajomi szybko wykazują godny pożałowania sceptycyzm,w związku z czym zostają zaproszeni na kolację, podczas której...