Wenecja. Z czym kojarzy się to słowo? Większości ludzi przyjdzie na myśl zapewne woda, kanały w Wenecji, gondolierzy... Tytułowa "Córka Laguny" to dziewczynka, która zawsze marzyła o wyjeździe do Wenecji. Czuła, że coś ją z nią łączy - i nawet nie przypuszczała jak wiele.

Akcja książki dzieje się pod koniec XIXw. Dwunastoletnia Teo przybywa wraz z rodzicami do Wenecji z Neapolu. Nie bez przyczyny - wody wokół Wenecji podnoszą swoją temperaturę i wysokość. Grozi jej zatopienie pod wodą. Naukowcy, w tym rodzice Teo, starają się znaleźć n a u k o w e rozwiązanie tegoż problemu. Tylko, że... takiego nie ma. Bowiem źródło kłopotów Wenecji nie tkwi w jakiś zaburzeniach natury. Kryje się w tym drugim świecie Wenecji: ukryte pod ziemią, ale w pobliżu wody syrenki mają swoją drukarnię. W bibliotece bibliotekarka jest kotem, lwy z pomników można przebudzić przekupując mięsem, a duchy snują się po ulicach, szukając możliwości odkupienia swych win. Nie każdy może je widzieć - Teo, jako Córka Laguny zyskuje do tego prawo. Nieznany jej młody wenecjanin także okazuje się mieć w tym swój udział. Wspólnie z chłopcem Teo musi uratować Wenecję przed straszliwym duchem, który pragnie zemsty, a zadowoli go tylko śmierć wszystkich istot.


Brzmi trochę baśniowo, prawda? I po części w istocie tak jest. Gdy czytałam tę książkę, miałam co do niej sprzeczne odczucia. Z jednej strony - podobała mi się, historia wciągnęła i żałowałam, że tak zwlekałam z rozpoczęciem jej czytania. Jednak z drugiej strony przygody Teo i Renza zdawały mi się zbyt poważne, a miejscami krwawe, jak na ich wiek.


" Niosący Renza lew podleciał do gondoli Teo i łagodnie złożył go na aksamitnych poduchach na rufie. Chłopiec przeturlał się na bok i uśmiechnął, choć twarz oblepiały mu zakrwawione włosy i woda. [...]
- Cześć, napoletana - zachrypiał. - I jak ci się podobają wakacje w Wenecji?"


Czasem zbyt gładko wszystko się udawało, co zdawało mi się trochę nierealne. Ostatecznie przyjęłam, że za bardzo się czepiam - książka przeznaczona jest raczej dla młodszych czytelników, a autorce trzeba przyznać, że ciekawie przedstawiła nam Wenecję, opisując wszystko ze szczegółami, a jednocześnie nie zanudzając. Na końcu jest nawet zamieszczone kilka słów od autorki, gdzie tłumaczy skąd wzięła niektóre nazwy, miejsca czy historie.

"Córka Laguny" może się spodobać tym, którzy mają dość paranormalnych romansów. Tutaj znajdziecie lekką, ciekawą historię o przygodach Teo i Renza, bez żadnych wątków romansowych. Historia jest zamknięta w jednym tomie i wydawałaby się, że na niewielu stronach, a jednak jest w niej mnóstwo ciekawych zdarzeń. Naprawdę polecam.

Wenecja. Z czym kojarzy się to słowo? Większości ludzi przyjdzie na myśl zapewne woda, kanały w Wenecji, gondolierzy... Tytułowa "Córka Laguny" to dziewczynka, która zawsze marzyła o wyjeździe do Wenecji. Czuła, że coś ją z nią łączy - i nawet nie przypuszczała jak wiele.

Akcja książki dzieje się pod koniec XIXw. Dwunastoletnia Teo przybywa wraz z rodzicami do Wenecji z...