Po dość pozytywnym wrażeniu po przeczytaniu "W sidłach pożądania" z rozpędu sięgnęłam po drugą książkę pani Maxwell. W ocenie wahałam się pomiędzy "dobra" a "przeciętna" - ostatecznie jednak zwyciężył miły, rzekłabym nawet "błogi" nastrój, w który ta lektura mnie wprowadziła. Początek mojego poznania z tą książką był trudny. Tu jesteśmy świadkiem narodzin małżeństwa, bo nie trwa ono już od pierwszych stron - nie było ono dziełem głównie zauroczenia bohaterki przyszłym małżonkiem, raczej skutkiem pewnych niekorzystnych wydarzeń. Kolokwialnie mówiąc, mąż, który haniebnie "podpadł", i znacznie mniej winna małżonka ale po samym początku już można domyślać się szczęśliwego zakończenia. A skłania nas do tego delikatne rusztowanie całej powieści. W lekki popłoch wprowadziły mnie identyczne sceny, jak w "W sidłach pożądania", miałam wrażenie, że jestem w tym samym pokoju, obserwuje tą samą toaletkę i golącego się rano małżonka, tylko imiona bohaterów były inne. Tych podobieństw było na tyle dużo, że miałam ochotę zakończyć czytanie, nie doszedłszy nawet do połowy. Jednak moim marzeniem było przeznaczenie pewnej ilości czasu na czytanie zupełnie niezobowiązujących do niczego książek, co miało być źródłem błogiego odpoczynku, tak więc brnęłam dzielnie dalej. I w sumie dobrze. Książka ze strony na stronę stawała się coraz bardziej, nazwijmy to, "urocza" i wywoływała uśmiech na mojej twarzy. I o to mi ostatnio chodzi. Lubię książki, które uczą, skłaniają do refleksji i pozostawiają coś po sobie. Ta jest pozbawiona dwóch pierwszych cech. Jednak pozostawia - właśnie ten uśmiech, który towarzyszył mi przez ostatnie strony. Nie zmusza do przemyśleń ale samotnych (a właściwie samotne, gdyż jest to książka typowo dla kobiet)skłoni pewnie to marzeń o wielkiej, namiętnej miłości, panie w związkach zapewne zaczną się doszukiwać cech głównego bohatera we własnych partnerach - i to też dobrze, stąd tylko krok do happy endu dla każdej z nas:)

Po dość pozytywnym wrażeniu po przeczytaniu "W sidłach pożądania" z rozpędu sięgnęłam po drugą książkę pani Maxwell. W ocenie wahałam się pomiędzy "dobra" a "przeciętna" - ostatecznie jednak zwyciężył miły, rzekłabym nawet "błogi" nastrój, w który ta lektura mnie wprowadziła. Początek mojego poznania z tą książką był trudny. Tu jesteśmy świadkiem narodzin małżeństwa, bo nie...