Tanamera jest kolejną książka do której powróciłam po latach. Napisana na początku lat osiemdziesiątych ubiegłego stulecia historia Malajów w okresie drugiej na wojny światowej. Tanamera to historia miłości w świecie w którym nadal radzą konwenanse i uprzedzenia. Jest to opowieść o dwójce ludzi o odmiennych kolorach skóry które połączyło głębokie uczucie.
Pierwsze co rzuciło mi się w oczy to język i styl Autorki. Zdania są niezwykle rozbudowane, wielokrotnie złożone ,a zauważyłam że współcześni Autorzy od tego teraz odchodzą.Dlatego na samym początku trudno było mi się wgryźć w ta historię. Na szczęście szybko się przyzwyczaiłam i czytanie tej książki sprawiło mi przyjemność i satysfakcję.

Tanamera jest kolejną książka do której powróciłam po latach. Napisana na początku lat osiemdziesiątych ubiegłego stulecia historia Malajów w okresie drugiej na wojny światowej. Tanamera to historia miłości w świecie w którym nadal radzą konwenanse i uprzedzenia. Jest to opowieść o dwójce ludzi o odmiennych kolorach skóry które połączyło głębokie uczucie.
Pierwsze co...

Tanamera, w języku Malajów czerwona ziemia brzmi tana merah - czyli rezydencja, dom, który miał stać się kolebką kolejnych pokoleń rodziny Dexter’ów. Interesy miały iść świetnie, wpływy wzrastać, rodzina miała powiększać się o kolejne pokolenia angielskich kolonizatorów, dziedziców ogromnej fortuny. Co stanęło na przeszkodzie? Wojna. II wojna światowa. Zanim jednak rozgorzała na dobre, zanim Malaje wpadły w ręce japońskich okupantów, a następnie przeżyły komunistyczne powstanie, “wojna”opanowała zaprzyjaźnione rodziny Dexterów i Sung’ów. Do głosu doszły, tłumione przez lata współpracy i przyjaźni, uprzedzenia, oraz zakorzenione w społeczeństwie wyraźne podziały na białych kolonizatorów i żółtych rdzennych mieszkańców. I chodź podstawowym wątkiem powieści jest miłość - romans dziedzica fortuny Dexterów z córką zamożnego przedsiębiorcy Sunga, w książce znaleźć można całą masę równie interesujących wątków. Perypetie tej pary stanowią oś czasu, wiodąc czytelnika przez prawie 30 lat, od lat 20. po późne lata 40. XX wieku. Życie nie szczędziło tej pary, a wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazywały, że drogi tych dwojga nigdy się nie przetną. Miłość sprzeczna z normami obyczajowymi? Na tle burzliwych wojennych dziejów? Absurd. Tanamerę czyta się jednym tchem. Może za sprawą narracji pierwszoosobowej, dzięki której szybko utożsamiamy się z głównym bohaterem i jego perypetiami? Może za sprawą barwnych opisów, dzięki którym możemy niemalże poczuć atmosferę tropikalnego, orientalnego, tętniącego życiem centrum przemysłowo - handlowego? A może interesującej, jak dla mnie dotąd zupełnie nieodkrytej, historii II wojny światowej na obszarze Azji? Jest to zarazem odmienne spojrzenie na II wojnę światową - inna niż europejska, odległa kultura, rzeczywistość, a jednak… czy tak bardzo różna? Tanamarze oprócz problemu wykluczenia, a wręcz segregacji rasowej, które bezpośrednio dotyczą dwojga zakochanych w sobie ludzi mamy też największy, nadrzędny przykład wykluczenia, przez które wszystko się zmieniło - jest nim… wojna. Jak w efekcie kuli śnieżnej, nienawiść, napiętnowanie społeczeństwa, rasy, kraju prowadzić może do tak skrajnych i okrutnych skutków. Jakby tak pomyśleć, przełożyć to na teraźniejszość… otwiera oczy?

Tanamera, w języku Malajów czerwona ziemia brzmi tana merah - czyli rezydencja, dom, który miał stać się kolebką kolejnych pokoleń rodziny Dexter’ów. Interesy miały iść świetnie, wpływy wzrastać, rodzina miała powiększać się o kolejne pokolenia angielskich kolonizatorów, dziedziców ogromnej fortuny. Co stanęło na przeszkodzie? Wojna. II wojna światowa. Zanim jednak...

Fajna książka o życiu na Dalekim Wschodzie. Ja zobaczyłam w tej książce przede wszystkim wątek miłości między ludźmi z innych kultur, ale samego romansu nie ma aż tak wiele, więcej jest o życiu w Singapurze w czasach bodajże II Wojny Światowej.

Fajna książka o życiu na Dalekim Wschodzie. Ja zobaczyłam w tej książce przede wszystkim wątek miłości między ludźmi z innych kultur, ale samego romansu nie ma aż tak wiele, więcej jest o życiu w Singapurze w czasach bodajże II Wojny Światowej.

"Tanamera" Noela Barbera, to historia jednego z najbardziej fascynujacych miast swiata, to egzotyka przyrody i obyczajow, to stuletnia historia Malajow. Autor opisuje zderzenie dwoch kultur. Ksiazka jest dla mnie najdrozsza (sentymentalnie).Ta ksiazke zna prawie kazdy Anglik i tak samo szanuje jak Polak swoj "Potop" czy "Pana Wolodyjowskiego". Czytajac "Tanamerę" poznalam dobrze Singapur Anglikow, druga wojne swiatowa na Malajach i przyswoilam sobie czasy z dziecinstwa mojej babci. Czytajac delektowalam sie ksiazka, jak najprzedniejsza strawa tylko, ta byla dla duszy.
Polecam.

"Tanamera" Noela Barbera, to historia jednego z najbardziej fascynujacych miast swiata, to egzotyka przyrody i obyczajow, to stuletnia historia Malajow. Autor opisuje zderzenie dwoch kultur. Ksiazka jest dla mnie najdrozsza (sentymentalnie).Ta ksiazke zna prawie kazdy Anglik i tak samo szanuje jak Polak swoj "Potop" czy "Pana Wolodyjowskiego". Czytajac "Tanamerę" poznalam...

Tanamera porównywana jest do „Przeminęło z wiatrem”, zapewne ze względu na scenerię, w jakiej rozgrywa się akcja. Jest i wojna, i egzotyka, i miłość. Nie do końca jednak jest to trafne porównanie, gdyż w powieści tej brakuje emocji; romansu jest raczej w niej niewiele. "Tanamera" napisana jest w dosyć poważnym tonie, chwilami przytłaczały mnie przyciężkie fragmenty o interesach czy działaniach wojennych. To jest to, o czym woli pisać autor, natomiast historia miłosna w jego wydaniu nie wypada zbyt przekonująco. Nie ma w Tanamerze za grosz romantyzmu, jest sam pragmatyzm, który odbija się także w postępowaniu młodych: Johny'ego, Julii, ich rodzeństwa i przyjaciół. Uczucia wcale nie są najważniejsze, a dojrzeć do nich pomaga bohaterom wojna, a nie doświadczenie życiowe. To co dzieje się z bohaterami Barber relacjonuje, nie wgłębiając się zbytnio w motywy ich postępowania. Niestety zabrakło mi również w powieści atmosfery tropików – zapewne z tego samego powodu, dla którego tak mało w "Tanamerze" uczucia. W rzeczowym tonie autora zabrakło miejsca na opisy tworzące nastrój, na sceny, mówiące o tym, jak wyglądało codzienne życie bohaterów. Powiedziałabym, iż jest to ciekawa powieść historyczno-obyczajowa, traktująca głównie o końcu pewnej epoki, końcu kolonializmu, lecz na pewno nie porywająca historia miłosna.

Tanamera porównywana jest do „Przeminęło z wiatrem”, zapewne ze względu na scenerię, w jakiej rozgrywa się akcja. Jest i wojna, i egzotyka, i miłość. Nie do końca jednak jest to trafne porównanie, gdyż w powieści tej brakuje emocji; romansu jest raczej w niej niewiele. "Tanamera" napisana jest w dosyć poważnym tonie, chwilami przytłaczały mnie przyciężkie fragmenty o...

Bardzo spodobala mi sie ta kasiazka choc opisy na okladce raczej mnie nie zachecaly...Porownana zostala ona z "przeminelo z wiatrem" a mnie tego typu sagi nie pociagaja...Natomistu ta ksiazka okazala sie milym zaskoczeniem..Co prawda jest ona saga ale nie meczaca ani przynudzajaca...I uswiadomila mi ze narod, ktory tak pardzo mi imponuje :japoczycy: maja w swojej historii czarne plamy

Bardzo spodobala mi sie ta kasiazka choc opisy na okladce raczej mnie nie zachecaly...Porownana zostala ona z "przeminelo z wiatrem" a mnie tego typu sagi nie pociagaja...Natomistu ta ksiazka okazala sie milym zaskoczeniem..Co prawda jest ona saga ale nie meczaca ani przynudzajaca...I uswiadomila mi ze narod, ktory tak pardzo mi imponuje :japoczycy: maja w swojej historii...

Suuper książka.Przygodowa,opisująca zderzenie dwóch kultur,tolerancję międzyludzką.Naprawdę gorąco polecam!

Suuper książka.Przygodowa,opisująca zderzenie dwóch kultur,tolerancję międzyludzką.Naprawdę gorąco polecam!

Rewelacyjna powieść... Opisane w książce miejsca w Singapurze tętnią życiem nadal...

Rewelacyjna powieść... Opisane w książce miejsca w Singapurze tętnią życiem nadal...

Czyta się bardzo dobrze.
Tą książką trzeba się delektować, jednym tchem nie można, w mojej ocenie, jej przeczytać.Polecam:)

Czyta się bardzo dobrze.
Tą książką trzeba się delektować, jednym tchem nie można, w mojej ocenie, jej przeczytać.Polecam:)

Wojna, egzotyka, interesy, zakazana miłość, zderzenie 2 kultur. Totalnie wciągająca, przemyślana, barwna historia, na tle zdarzeń historycznych na Malajach. I nie jest to romans. Powieść obyczajowa idealna.

Wojna, egzotyka, interesy, zakazana miłość, zderzenie 2 kultur. Totalnie wciągająca, przemyślana, barwna historia, na tle zdarzeń historycznych na Malajach. I nie jest to romans. Powieść obyczajowa idealna.