Wiem, że wiele osób ma mieszane uczucia co do tej pozycji. Może to dlatego, że Pani Clare posiada swój własny, może nie tyle specyficzny lecz, bynajmniej dla mnie, inny styl. Raczej nie łatwo jest przenieść się ze współczesności ("Dary Anioła") w odległą przeszłość ("Diabelskie Maszyny"). Dopiero po przeczytaniu kilku rozdziałów zrozumiałam, iż mimo, że akcja toczy się w czasach wiktoriańskich to, żadna dziewczyna nie będzie panikować, że widać jej kostki lub ma niedbałą fryzurę - mam nadzieje, że nie pomyliłam epok ;). Były momenty, w których przenosiłam się do mrocznego i zamglonego Londynu, ale bardzo często wynajdywałam też coś z teraźniejszości. W żadnym wypadku mi to nie przeszkadzało, a wręcz przeciwnie podobało mi się. Nigdy nie sądziłam, że przeniesienie akcji w XIX wiek nie było trafne ze strony autorki.
Niejednokrotnie słyszałam też, że "Dary Anioła" i "Diabelskie Maszyny" to dla wielu osób praktycznie jedno i to samo. Często słyszałam opinie tj. "Przeczytałam/em i.... praktycznie to samo co poprzednia seria". Ja nie zauważyłam zbyt wiele tego podobieństwa między obiema seriami. Nawet jeśli gdzieś rzuciło mi się w oczy to było go naprawdę niewiele. Może to dlatego, że starałam się ich nie porównywać, i w dalszym ciągu nie mam takiego zamiaru.
Jeśli chodzi o okładkę to..... chyba zaczynam się do nich dostosowywać. Pan/Pani grafik na pewno starali się jak najlepiej przedstawić nam wizję tej pozycji. Ale i tak cieszę się, że pierwszy pomysł na okładkę został odrzucony - ale to na marginesie ;).
Wielkim plusem tej książki są ciekawi bohaterowie. Każda z postaci została stworzona z własną przeszłością i marzeniami, o których dowiadujemy się w trakcie. Do gustu przypadły mi cztery, w sumie pięć postaci - Henry i jego jakże dziwnie wykreowany świat w laboratorium, Jessamine i Camill za swoją powagę, grację i własne zdanie na praktycznie każdy temat (czytaj jako: zawsze inne zdanie od wszystkich), "magiczny" Jem z jakże "niemagicznym" problemem ze swoim nałogiem plus jego laska :) oraz oczywiście Magnus - jego lubię od samego początku czyli "DA".
Każda kolejna książka autorki to bestseller i z każdą kolejną książką widać, że Pani Clare pnie się stromymi schodami w górę - oby tak dalej, kiedyś w końcu pojawi się szczyt. Autorka w jak najlepszy sposób stara się przekazać nam ten obraz, który urodził się w jej głowie, jednak tak naprawdę to od nas zależy, a w sumie od naszej wyobraźni czy będziemy potrafili odtworzyć go w podobny sposób tak, aby poczuć tą magię.

Wiem, że wiele osób ma mieszane uczucia co do tej pozycji. Może to dlatego, że Pani Clare posiada swój własny, może nie tyle specyficzny lecz, bynajmniej dla mnie, inny styl. Raczej nie łatwo jest przenieść się ze współczesności ("Dary Anioła") w odległą przeszłość ("Diabelskie Maszyny"). Dopiero po przeczytaniu kilku rozdziałów zrozumiałam, iż mimo, że akcja toczy się w...