W sumie nudne. Omówiony na początku książki kanibalizm w folklorze, w zamierzchłej historii, kanibalizm religijny czy wynikający z okoliczności takich jak wojna czy klęska głodu potraktowany został bardzo powierzchownie, choć tematyce omówionej w każdym z tych rozdziałów można by poświęcić osobną książkę.
Druga, znacznie obszerniejsza część publikacji to sylwetki słynnych kanibali - od XIII w. po czasy współczesne. Tych ostatnich zdecydowani więcej. Szkoda tylko, że autorzy nie są psychiatrami, psychologami czy choćby kryminologami tylko historykami. Przez to omawianym sylwetkom brak "głębi", brak dokładniejszej analizy ich specyficznych zainteresowań kulinarnych. Przez to odnieść można wrażenie, że pod pozorem pracy naukowej autorzy chcieli po prostu przedstawić sylwetki bardziej lub mnij znanych kanibali, w tym kilku, takich, którzy już doczekali się swoich literackich i filmowych wcieleń.
Kolejnym mankamentem "Dziejów kanibalizmu" jest język, jakim książka została napisana. Owszem, trudno tu wyliczyć jakieś rażące błędy, ale jeden zasadniczy grzech rzuca się w oczy - publikacja, która przyciąga kontrowersyjnym tematem jest po prostu nudna. A to jest grzech, który naprawdę trudno wybaczyć, zwłaszcza że autorzy nie zawarli w swej pracy nic, co mogłoby sprawić, bym nie uznała czasu spędzonego z "Dziejami kanibalizmu" za stracony.

W sumie nudne. Omówiony na początku książki kanibalizm w folklorze, w zamierzchłej historii, kanibalizm religijny czy wynikający z okoliczności takich jak wojna czy klęska głodu potraktowany został bardzo powierzchownie, choć tematyce omówionej w każdym z tych rozdziałów można by poświęcić osobną książkę.
Druga, znacznie obszerniejsza część publikacji to sylwetki słynnych...