Całkowicie zgadzam się z Jerzym Besalą: "wierzę, że gdy ktoś ma coś ważnego do powiedzenia, ogłasza to drukiem, bo tekst pisany gwarantuje głębszy namysł autora". On tego dokonuje wieloma książkami, wcześniej dobrze badając poruszane w nich zagadnienia. Wybiera oryginalny temat o miłości i strachu. To udana próba wyjaśnienia uczuć damsko-męskich. Te pięćset stron niniejszej książki czytam z ciekawością. Autor przytacza poglądy wielu badaczy i ich znamienne dzieła – to jest korzystne dla tej monografii. Pisze interesująco, umie przyciągnąć czytelnika i zachęca do zagłębiania się w kolejne tomy – jest ich pięć i każdy po około pięćset stron!

Jerzy Besala ma poczucie humoru, ale nie używa klarownego języka. Czasem muszę wrócić na początek zdania albo akapitu, by zrozumieć co autor chce mi przekazać poprzez tę treść. Skróciłbym niektóre zdania, by łatwej było odgadnąć sens oraz dodałbym kolejne przecinki. Stąd moja ocena jest obniżona do 9 gwiazdek (czyli nadal wysoko i dzieło jest wybitne).

"Jedną z najsilniejszych więzi jest jednak miłość między kobietą a mężczyzną, nadająca życiu pełnię i sens". "Miłość jest aktem wiary i ufności". Samobójstwo z miłości jest ucieczką, więc nie dowodzi męstwa, lecz tchórzliwości – tak jest w starożytności, natomiast w romantyzmie często tego typu śmierć jest wybierana przez młodzieńców (np. przez naśladowców Wertera – głównego bohatera powieści epistolarnej J. W. Goethego).

"W pracy tej przyjmuję lęk jako stan długotrwały i raczej niszczący, natomiast strach jako krótkotrwały i raczej wpływający na chęć przezwyciężenia i działania".

Podobają mi się określenia autora (są odpowiednie),pisane przez niego w cudzysłowach, wobec Azteków, że byli "zastygłymi twarzami" i z "kamiennymi sercami". Zwyczaje u meksykańskich Indian: "Najpierw jednak, podczas wychowywania przez matkę, stosowano podobne kary dla maleństw obu płci: na przykład nieposłusznemu dziecku nakazywano wdychać dym z palonego chilli. Drogi oddechowe porażał gryzący ból, słabsze dzieci ponoć nawet się dusiły. Ale dzięki tej metodzie wyrastały osobniki zdyscyplinowane i silne. I wskutek traumy – psychopatyczne, pozbawione empatii". Według mnie ostatnie zacytowane zdanie jest najistotniejsze. Między innymi tak kształtują się "dzielni", bezwzględni i morderczy wojownicy w świecie Indian.

Autor zwraca uwagę na seniorów i jest to dla mnie ważne: "W cywilizacji żydowskiej starości się jednakże nie wypierano ani nie bano, jak w kulturze grecko-rzymskiej czy w obecnych czasach kultu młodości i głupoty. Ludzie starzy mieli godne miejsce w społeczności ze względu na doświadczenie i mądrość, płynącą też z doświadczenia pokoleń".

Całkowicie zgadzam się z Jerzym Besalą: "wierzę, że gdy ktoś ma coś ważnego do powiedzenia, ogłasza to drukiem, bo tekst pisany gwarantuje głębszy namysł autora". On tego dokonuje wieloma książkami, wcześniej dobrze badając poruszane w nich zagadnienia. Wybiera oryginalny temat o miłości i strachu. To udana próba wyjaśnienia uczuć damsko-męskich. Te pięćset stron niniejszej...