M. Szczygła nie znoszę jako reportera, dziennikarza, nie kibicowałam jego karierze jako gospodarza talk show, ale uwielbiam za książki o Czechach. Pisze ironicznie, przenikliwie, ironicznie, z wyobraźnią i czeskim polotem czy rozmachem. Tutaj po raz kolejny gloryfikuje przedstawicieli tego dziwnego narodu. Jak dla mnie to zupełnie odmienny kraj, i chociaż także są Słowianami, to jednak mimo wszystko nie chciałabym być czeską obywatelką. Najważniejszy bowiem dla naszych sąsiadów jest brak religijności, tematów tabu, inaczej patrzą na patriotyzm i bohaterstwo. Pragmatyzm Czechów tez jest legendarny, wysławiony w anegdotach. Wiem, ze można by zazdrościć im dystansu do siebie i niechęci do patosu, autoironii, praktyczności, wyczucia absurdu i komizmu słownego czy sytuacyjnego. W tej kompilacji znajdzie się miejsce i dla not biograficznych/ wywiadów z artystami, w tym z rzeźbiarzem Czernym, który zasłynął z kontrowersyjnej instalacji – rzeźby upamiętniającej wejście Czech do unii Europejskiej. Otóż mamy basen o kształcie państwa czeskiego, do którego oddają mocz dwaj mężczyźni. Taki brak respektu do własnego kraju, wyjąwszy ogólny niesmak z estetycznego punktu widzenia, który rzekome arcydzieło budzi, jest czymś nie do pomyślenia w Polsce. Oprócz artystów mamy literatów, bohaterów wojennych którzy potrafią jedynie umniejszać własne zasługi ( notabene jedyna według mnie cecha godna pozazdroszczenia) i śmiać się z przypadkowego aktu patriotyzmu. Na przykład zamach na rzeźnika Sudetów, Heydricha, wyszedł Czechom „przypadkiem”.
Są i wspommnenia o Hrabalu, i eseje na temat śmiejącej się z własnej otyłości Haliny K i słowo o Egonie Blandym i jelinkovej,Zelenka i oswajanie śmierci. Kultura czeska jest specyficzna, konstatuję pod koniec lektury.

Szczygiel walczy z polskimi demonami, z poczuciem winy, z tradycją martyrologiczną, z romantycznym duchem katastrofy smoleńskiej, z powierzchownie wyznawanym swiatopoglądnm katolickim, z polską religijnością, uwielbieniem papieży – prześmiewczo i szyderczo rozprawia się z cechami polskiej kultury, za przykład stawiając czeską mentalność i totalny rozdział państwa od kościoła. Taki a nie inny czeski światopogląd jest zakorzeniony w historii państwo austro-węgierskie niewoląc Czechów narzuciło znienawidzoną formę religii- katolicyzm. W oporze względem katolicyzmu wyrażała się tożsamość narodowa Czechów i dlatego przetrwał tam, a obecnie króluje, duch agnostycyzmu.
Nietuzinkowa, napisana soczystym językiem proza o mentalności naszych południowych sąsiadów. Uwaga: ironiczna i dowcipna lektura może Was uzależnić i zmusić do refleksji.

M. Szczygła nie znoszę jako reportera, dziennikarza, nie kibicowałam jego karierze jako gospodarza talk show, ale uwielbiam za książki o Czechach. Pisze ironicznie, przenikliwie, ironicznie, z wyobraźnią i czeskim polotem czy rozmachem. Tutaj po raz kolejny gloryfikuje przedstawicieli tego dziwnego narodu. Jak dla mnie to zupełnie odmienny kraj, i chociaż także są...