"Cała jaskrawość” - 6.5/10, a „Siekierezada” - 9/10

"Cała jaskrawość” - 6.5/10, a „Siekierezada” - 9/10

Siekierezada majstersztykiem.

Siekierezada majstersztykiem.

W zbiorze znajdują się dwie powieści – „Cała jaskrawość” i „Siekierezada”. Gdybym miał powiedzieć o czym opowiadają, mógłbym rzec, że o życiu w całej jego istocie i to o prawdziwym życiu. O ludziach serdecznych i podłych, o wielkości zawartej w zmaganiach ze śmiercią i radzeniu sobie z nią. Powieści te to przecież prawdziwe przeżycia Stachury z domieszką fikcji literackiej. „Siekierezada” to dla mnie majstersztyk. Powieść, do której wrócę na pewno. „Cała jaskrawość” zdecydowanie jej ustępuje, choć momentami daje do myślenia. Porusza mnie w tym tomie przede wszystkim autentyczność i naturalność języka i świata. Istotę rzeczy, zawartą w książce, zamknąłbym w jakże aktualnych dziś nadal słowach Stachury: „Ludzi coraz więcej, a człowieka coraz mniej”. Polecam książkę!

W zbiorze znajdują się dwie powieści – „Cała jaskrawość” i „Siekierezada”. Gdybym miał powiedzieć o czym opowiadają, mógłbym rzec, że o życiu w całej jego istocie i to o prawdziwym życiu. O ludziach serdecznych i podłych, o wielkości zawartej w zmaganiach ze śmiercią i radzeniu sobie z nią. Powieści te to przecież prawdziwe przeżycia Stachury z domieszką fikcji literackiej....

W trzeciej części tzw."Dżinsowej serii" ,największe wrażenie zrobiła na mnie "Siekierezada",klimat,który autor stworzył wokół głównego bohatera Janka Pradery jest do głębi ujmujący,postać głównego bohatera ,urzeka swą tajemniczością,szlachetnością i oddaniem tak przyjaciołom,jak i ukochanej Gałązce Jabłoni- miłości jego życia- tej wymarzonej,wytęsknionej,umieszczonej przez Janka prawie w panteonie istot niebiańskich.Pierwowzorem Gałązki Jabłoni była Zyta Oryszyn,ukochana Edwarda Stachury.W powieści ,pięknie ukazany jest stosunek ,bohatera do pracy ,którą wykonuje ,jak również relacje międzyludzkie i łatwość nawiązywania dobrych stosunków z ludźmi,świadcząca o szczerości i otwartości wobec innych.Tak jak we wszystkich utworach Stachury tak i w tej książce zarówno w " Siekierezadzie " ,jak i w powieści "Cała jaskrawość",znajdziemy bardzo wiele rozważań filozoficznych autora na tematy :życia,śmierci,przyjaźni czy miłości.Dzieło wybitne,osobiście zaliczam ten tom do arcydzieł Literatury polskiej.

W trzeciej części tzw."Dżinsowej serii" ,największe wrażenie zrobiła na mnie "Siekierezada",klimat,który autor stworzył wokół głównego bohatera Janka Pradery jest do głębi ujmujący,postać głównego bohatera ,urzeka swą tajemniczością,szlachetnością i oddaniem tak przyjaciołom,jak i ukochanej Gałązce Jabłoni- miłości jego życia- tej wymarzonej,wytęsknionej,umieszczonej przez...

Cudowne manowce. Mam podejrzenie, że autor odpowiada za szkodliwą modę, panującą wśród młodzieży, na nienoszenie czapki zimą.

Cudowne manowce. Mam podejrzenie, że autor odpowiada za szkodliwą modę, panującą wśród młodzieży, na nienoszenie czapki zimą.

Z pewną obawą sięgnąłem po tą książkę.Zadawałem sobie pytanie:"Czy twórczość Edwarda Stachury wytrzyma próbę czasu?Czy po lekturze Edward Stachura nadal pozostanie takim jakim go pamiętam?Czy jego twórczość,tak jak kiedyś,pozostanie mi bardzo bliska?Czy nadal będę odczuwał silną więź emocjonalną z przeżyciami,stworzonych przez Steda,bohaterów?"Mój rozbrat z twórczością Stachury trwał bardzo długo.Ładnych kilkadziesiąt lat nawet.Od czasu do czasu przypominałem sobie tylko,doskonałą ekranizację jego prozy dokonaną przez Witolda Leszczyńskiego.I właśnie zekranizowaną "Siekierezadę" oraz drugą jego powieść,a biorąc pod uwagę chronologię, to pierwszą "Całą jaskrawość" zawiera niniejszy tom.Jakżeż to intymna,osobista proza.Chyba nikt inny nie dokonuje tak totalnego,dokładnego ekshibicjonizmu swojej duszy przed czytelnikiem jak robi to Stachura.O tyle o ile poczynania bohaterów z "Całej jaskrawości" nie całkiem mnie pochłonęły,to Janek Pradera z "Siekierezady" jest chyba najbliższą mi postacią z wykreowanych w całej dostępnej literaturze.W ogóle "Siekierezada" jest dla mnie powieścią idealną zarówno co do formy i treści.Język wiadomo,nie pierwszy o tym mówię,jego proza to po prostu poezja.Sposób wyrażania myśli niezwykle prosty i wciągający czytelnika w świat fikcji literackiej.A fikcja literacka jakżeż bliska życiu.Życiu nie tylko autora,ale również wielu z nas.No i najważniejsze-przesłanie wypływające z twórczości Steda.Niezwykle proste,ale jak bardzo ważne.Jakżeż życie i otaczający nas świat są piękne.Śpieszmy się cieszyć nimi.Śpieszmy się cieszyć każdym nowym dniem,każdym najdrobniejszym i wydawałoby się najpospolitszym zdarzeniem.Bo to jest piękne i nie wiadomo na jak długo jest nam dane.Bardzo,ale to bardzo polecam,z wszystkich sił moich,przede wszystkim,wszystkim nadwrażliwcom.

Z pewną obawą sięgnąłem po tą książkę.Zadawałem sobie pytanie:"Czy twórczość Edwarda Stachury wytrzyma próbę czasu?Czy po lekturze Edward Stachura nadal pozostanie takim jakim go pamiętam?Czy jego twórczość,tak jak kiedyś,pozostanie mi bardzo bliska?Czy nadal będę odczuwał silną więź emocjonalną z przeżyciami,stworzonych przez Steda,bohaterów?"Mój rozbrat z twórczością...

Zawiera:
-"Cała jaskrawość"
- "Siekierezada"

Zawiera:
-"Cała jaskrawość"
- "Siekierezada"

Książka mojej młodości.

Książka mojej młodości.

Przeczytałem tylko "Siekierezadę", ale z tego właśnie tomu.

Przeczytałem tylko "Siekierezadę", ale z tego właśnie tomu.