Jedna z książek, które trzeba przeczytać. Zapis rozmów odbywanych w jednej celi, spisany po wielu latach. Szczegółowość tego zapisu każe pochylić głowę przed fenomenem pamięci Autora, który był w stanie po latach odtworzyć zapis zapamiętanych rozmów. Dowodzi też, jak silnym emocjonalnie przeżyciem dla Niego musiały one być. Z drugiej strony, zapis to rozmów, czy raczej monologów, bo o ile Autor "wyciąga" Stroopa na rozmowy, o tyle on sam bardzo chętny jest do mówienia o sobie, nawet chełpliwie. Momentami zastanawia: trwanie Stroopa przy wpojonych mu poglądach to jego rzeczywisty szacunek do odebranej formacji, czy raczej chęć przykrycia tym uporem jakichś budzących się wątpliwości i niepokojów. Zagadnienie dla psychologa. Zwłaszcza w świetle zapisu cytowanego na końcu: wg własnego autografu Stroopa, "dyktatura nie jest dobrą metodą rządzenia jakimkolwiek narodem" (cytat niedokładny z pamięci, nie z książki). Do tej konkluzji doszedł po spędzeniu pewnego czasu w więzieniu stalinowskim, mniej ludzkim zapewne od alianckich.

Jedna z książek, które trzeba przeczytać. Zapis rozmów odbywanych w jednej celi, spisany po wielu latach. Szczegółowość tego zapisu każe pochylić głowę przed fenomenem pamięci Autora, który był w stanie po latach odtworzyć zapis zapamiętanych rozmów. Dowodzi też, jak silnym emocjonalnie przeżyciem dla Niego musiały one być. Z drugiej strony, zapis to rozmów, czy raczej...