Klasyka powieści szpiegowskiej. Klasyka w angielskim stylu. i opowieść , kolejna, o "piątce z Cambridge". Dla mnie znakomita. Przeczytałem po raz drugi.
Godna polecenia.

Klasyka powieści szpiegowskiej. Klasyka w angielskim stylu. i opowieść , kolejna, o "piątce z Cambridge". Dla mnie znakomita. Przeczytałem po raz drugi.
Godna polecenia.

Niezwykle interesujący obraz grupy przedstawicieli brytyjskiego społeczeństwa i ich wciąż egzotycznych jak dla mnie problemów oraz aspiracji. W tym przypadku są to pracownicy brytyjskiego MSZ, a konkretnie sekcji MI 6, zajmującej się problematyką niektórych krajów Afryki.
Powieść obyczajowa napisana w latach 70-tych zawiera tak wiele elementów i aspektów życia klasy średniej, do których nam wciąż daleko, a tam i wtedy tak swoistych, że niezauważalnych i niedocenianych. Na tym tle toczy się rozgrywka, której stawką jest wykrycie źródła przecieku w agencji wywiadowczej, zaś jeden z łowczych nie przebiera w środkach. Wspaniały jak dla mnie finał zestawiający siermiężność ideału z finezją rzeczywistości, daje dużo do myślenia, dostarczając niewątpliwej satysfakcji z racji dania każdemu, co mu się należy.

Niezwykle interesujący obraz grupy przedstawicieli brytyjskiego społeczeństwa i ich wciąż egzotycznych jak dla mnie problemów oraz aspiracji. W tym przypadku są to pracownicy brytyjskiego MSZ, a konkretnie sekcji MI 6, zajmującej się problematyką niektórych krajów Afryki.
Powieść obyczajowa napisana w latach 70-tych zawiera tak wiele elementów i aspektów życia klasy...

Uważam, że ta książka jest naprawdę bardzo dobra, niezwykle wciągająca, choć być może niełatwa w odbiorze dla kogoś kto nie zna specyficznej twórczości tego naprawdę wspaniałego pisarza... Oczywiście w jego książkach oprócz wartkiej akcji jest olbrzymia doza melancholii, rozpaczy, alienacji... Dla mnie ta powieść jest o samotności i rozpadzie więzi międzyludzkich, nietrwałości szczęścia, a także cenie, jaką się za to nietrwałe szczęście płaci... Uwielbiam Grahama, pomimo jego smutku który udzielał mi się w trakcie czytania... To wspaniały klasyk, warto spróbować zanurzyć się w świecie jego nie zawsze łatwej prozy...

Uważam, że ta książka jest naprawdę bardzo dobra, niezwykle wciągająca, choć być może niełatwa w odbiorze dla kogoś kto nie zna specyficznej twórczości tego naprawdę wspaniałego pisarza... Oczywiście w jego książkach oprócz wartkiej akcji jest olbrzymia doza melancholii, rozpaczy, alienacji... Dla mnie ta powieść jest o samotności i rozpadzie więzi międzyludzkich,...

Niestety, znudziła mnie ta książka i tak wymęczyła, że poddałam się na stronie 153.

Początek zapowiadał świetną, trzymającą w napięciu akcję, ale szybko zrobiło się nijak i zaczęła mnie irytować powtarzalność sytuacji.
To chyba nie jest najlepsza powieść szpiegowska Greena, wbrew temu, co można przeczytać na okładce.

Czeka na mnie tak wiele ciekawych tytułów, że nie zamierzam się katować i oddaję do biblioteki.

Niestety, znudziła mnie ta książka i tak wymęczyła, że poddałam się na stronie 153.

Początek zapowiadał świetną, trzymającą w napięciu akcję, ale szybko zrobiło się nijak i zaczęła mnie irytować powtarzalność sytuacji.
To chyba nie jest najlepsza powieść szpiegowska Greena, wbrew temu, co można przeczytać na okładce.

Czeka na mnie tak wiele ciekawych tytułów, że nie...

Historia rozwija się niezwykle powoli, kończy w pół zdania i udaje, że chce przekazać nadzwyczaj ważne treści. Czy tak jest na pewno? Myślę, że można z tym polemizować. Autor nadrabia kreacją bohaterów, którzy wydają się być nad wyraz prawdziwi - nadaje to całej opowieści wydźwięk tragicznego wspomnienia opowiadanego przez starego urzędnika, a nie fikcyjnej historii z konfliktami powojennymi w tle. Książkę polecam, ale nie uważam, żeby zasłużyła na miano klasyka.

Historia rozwija się niezwykle powoli, kończy w pół zdania i udaje, że chce przekazać nadzwyczaj ważne treści. Czy tak jest na pewno? Myślę, że można z tym polemizować. Autor nadrabia kreacją bohaterów, którzy wydają się być nad wyraz prawdziwi - nadaje to całej opowieści wydźwięk tragicznego wspomnienia opowiadanego przez starego urzędnika, a nie fikcyjnej historii z...

Dobre na słuchowisko BBC.
Do czytania - nudy.

Dobre na słuchowisko BBC.
Do czytania - nudy.

Nie przekonały mnie motywy zdrady. Pogmatwane wybory głównego bohatera, trochę nierealna ta jego miłość do czarnoskórej Sary i jeszcze ten "bachor" (jak go nazywał jego przyjaciel). Mimo usilnych zabiegów autora, nie do końca podzielam jego oburzenie dotyczące Afrykanerów. Jak dla mnie to byli uczciwi mieszkańcy RPA, przez wiele pokoleń zamieszkujący te ziemie. To ich praca i wiara stały się bogactwem kraju.

Odrębną kwestią jest współpraca z Sowietami. Nic nie może tego usprawiedliwić. Szkoda, że autorowi nie przyszło do głowy popatrzeć na to z drugiej strony. Ile niewinnych istnień Castle mógł skazać na śmierć swoją współpracą z komunistami.

Pod koniec książki zdałem sobie sprawę, że wszyscy, ktorzy nie podzielali "entuzjazmu" co do wyboru bohatera, zostali przedstawieni przez autora z pewną "skazą". Kiedy matka dowiaduje się o zdradzie ojczyzny przez syna, nie ma łez w oczach. Jej oczy są "suche i bezlitosne". Greene przedstawił matkę głównego bohatera jako osobę oschłą, nieprzyjemną, właściwie bez żadnej empatii. W podobnym świetle opisał żonę i matkę innego z bohaterów.

Wiele momentów jest straszliwie naiwnych: Daintry i jego rozwód, panika przed córką i żoną, jakiś ślub, pogrzeb. Może wyznania miłości bohatera do żony brzmią patetycznie, ale mnie wydawały się infrantylne.

Książka dobrze napisana, chociaż nie porywa. Prawdę mówiąc, czytałem jego inne książki i o wiele bardziej przypadły mi do gustu. Greene ślizga się po powierzchni problemów, stara się "psychologizować", ale pozostawia niedosyt. Nie do końca rozumiem, dlaczego nazywa się "Czynnik ludzki" powieścią szpiegowską.

Tylko między wierszami pobrzmiewa jakaś taka pustka, jałowość, której - w moim odczuciu - nie jest w stanie wypełnić miłość do żony i syna. Po przeczytaniu przyszło jeszcze jedno pytanie: czy rzeczywiście zło jest takie banalne?

Nie przekonały mnie motywy zdrady. Pogmatwane wybory głównego bohatera, trochę nierealna ta jego miłość do czarnoskórej Sary i jeszcze ten "bachor" (jak go nazywał jego przyjaciel). Mimo usilnych zabiegów autora, nie do końca podzielam jego oburzenie dotyczące Afrykanerów. Jak dla mnie to byli uczciwi mieszkańcy RPA, przez wiele pokoleń zamieszkujący te ziemie. To ich praca...

3/52
jeśli lubisz kryminały szpiegowskie po wojenne drogi czytelniku, to ta książka ci się spodoba, ja ją zmęczyłam

3/52
jeśli lubisz kryminały szpiegowskie po wojenne drogi czytelniku, to ta książka ci się spodoba, ja ją zmęczyłam