„Byłem samotny i szczęśliwy” to zbiór opowiadań Pawła Huelle uknuty z wcześniejszych wydań które, teraz już wiem, że pechowo dla mnie, nie trafiły w moje ręce. Zanurzyłam się w świat powojennego Gdańska z wyraźną niechęcią i złorzeczeniem na ustach, skierowanym przeciwko wszystkim polskim pisarzom urodzonym przed 1950 rokiem. Jakże miło się rozczarowałam! Opowiadania reprezentują ukochany przeze mnie realizm magiczny, tak pomijany przez polską literaturę. A skoro Gdańsk i powojnie, mój mózg od razu zaczął bić na alarm – pamiętasz „Blaszany bębenek”? Pamiętasz tę mękę? Pamiętałam i z trwogą przerzucałam kolejne strony. Trwoga szybko ustąpiła na rzecz zachwytu, oniryczny nurt prozy Huellego porwał mnie, zupełnie bezbronną wobec jego magii i powiódł Motławą przez Trójmiasto, ukazując moim oczom niezwykłe historie, opisane w sposób zapierający dech w piersiach. W większości opowiadań występuje niedorosły bohater, w jednym mężczyzna wracający myślą do chwil swej młodości, jakby autor szukał usprawiedliwienia dla takiej wizji świata, gdzie niezwykłe i nieprawdopodobne funkcjonuje na równi z powszednim i opatrzonym. Wspomnienia i sny łączą się niezauważalnie z nurtem Wielkiej Historii, przekuwając ją na literaturę prawie mimochodem. Bezkształtne tłumy nasycają się wyrazistymi bohaterami, bezimienne miejsca stroją się w suknie miejskich legend. Rzeczywistość przestaje być anonimowa i zastana, zmieniając się w bliską, plastyczną masę, miękko układającą się w dłoniach, jak ciasto na pierogi, lepione z babcią. Huelle zdradza nam tajemnice, pulsujące gdzieś na zrębie realnego świata i jego literackiego odpowiednika, mistrzowsko między nimi oscylując i raz za razem puszczając do czytelnika oko, nalewając kielicha i zapraszając do dalszego zanurzania się w opowiadanych historiach. Co czytelnik czyni z niewątpliwą przyjemnością.

„Byłem samotny i szczęśliwy” to zbiór opowiadań Pawła Huelle uknuty z wcześniejszych wydań które, teraz już wiem, że pechowo dla mnie, nie trafiły w moje ręce. Zanurzyłam się w świat powojennego Gdańska z wyraźną niechęcią i złorzeczeniem na ustach, skierowanym przeciwko wszystkim polskim pisarzom urodzonym przed 1950 rokiem. Jakże miło się rozczarowałam! Opowiadania...