Pięknie i prosto o Miłości, której na Imię Jezus.
O Miłości, Która JEST "dla", nie skupia się na sobie, ale na bliźnim i jemu pragnie pokornie służyć.

Pięknie i prosto o Miłości, której na Imię Jezus.
O Miłości, Która JEST "dla", nie skupia się na sobie, ale na bliźnim i jemu pragnie pokornie służyć.

Arcydzieło Katolickiej myśli o miłości. Teologicznie, historycznie w końcu pisarsko. Jako Encyklika i element Katolickiej Nauki, jest to chyba jedna z najważniejszych składowych XXI wieku.

Arcydzieło Katolickiej myśli o miłości. Teologicznie, historycznie w końcu pisarsko. Jako Encyklika i element Katolickiej Nauki, jest to chyba jedna z najważniejszych składowych XXI wieku.

Encyklika "Deus caritas est" to dzieło o miłości. Ukazujące jednak miłość nie w dzisiejszym, często zdewaluowanym znaczeniu, lecz o miłości pełnej, doskonałej - nieszukającej swego, lecz nastawionej na Boga i na drugiego człowieka.
Interesujące fragmenty o działalności charytatywnej oraz o zdrowych relacjach państwo-Kościół.

Momentami niełatwa, ale piękna encyklika.

Encyklika "Deus caritas est" to dzieło o miłości. Ukazujące jednak miłość nie w dzisiejszym, często zdewaluowanym znaczeniu, lecz o miłości pełnej, doskonałej - nieszukającej swego, lecz nastawionej na Boga i na drugiego człowieka.
Interesujące fragmenty o działalności charytatywnej oraz o zdrowych relacjach państwo-Kościół.

Momentami niełatwa, ale piękna encyklika.

Niejako wstęp do nauki o miłości Boga.

Niejako wstęp do nauki o miłości Boga.

Przed lekturą Encykliki bawarskiego "Panzerkardinal" (pancerny kardynał) - bo tak nazywali Josepha Ratzingera rodacy w czasie, gdy był arcybiskupem Monachium, czułem swego rodzaju dyskomfort. Wynikało to z fałszywego przekonania, że jest to Encyklika zbyt trudna w odbiorze dla zwykłego śmiertelnika (laika). Jak się okazało, były to obawy zupełnie niepotrzebne :).

Encyklika Benedykta XVI jest napisana językiem przystępnym w odbiorze, zrozumiałym, trafiającym w serce. Papież pisze tu o kwestiach arcyważnych takich jak wiara, nadzieja czy w końcu (przede wszystkim) Miłość. To z jaką lekkością pióra Benedykt podejmuje te arcytrudne w opisie zagadnienia zasługuje na wielkie uznanie. Do tego fascynuje mnie to, że widać w słowach Benedykta XVI niezwykłą jedność Ducha z poprzednikami na Katedrze Piotrowej w przepowiadaniu Mądrości wykraczającej poza to, co na świecie nazywane jest mądrością. Widać to chociażby w tym, jak Benedykt XVI nawiązuje do Encyklik św. Jana Pawła II czy powołuje się na przykłady świadectw życia licznych świętych Kościoła.

Bardzo istotną częścią Encykliki jest ta poświęcona dziełu miłości dokonywanej przez Kościół - Caritas. Nieprzypadkowo. Jak głosi Benedykt to Caritas (agape, pragnienie dobra "posługa miłości bliźniego") już we wczesnych wiekach "była decydującą cechą wyróżniającą chrześcijańską wspólnotę Kościoła", była wizytówką chrześcijan, żywym świadectwem Miłości Boga i często budziła zachwyt u niewierzących. Po-sługa miłości (diaconia) jest jednym z trzech filarów Kościoła (jest to jedno z trzech zadań Kościoła) obok głoszenia Słowa Bożego i sprawowania Sakramentów.

Bardzo piękna jest wrażliwość papieża na istotę caritas - miłości, która nie ogranicza się tylko do sprawiedliwego rozdawnictwa środków materialnych. Miłość to przecież zauważenie piękna w drugim człowieku, pocieszenie strapionego, samotnego, podźwignięcie z kolan obolałego i przygniecionego ciężarem życiowych dramatów człowieka. Nie chodzi o to, aby jakiś wykwalifikowany urzędnik zajmował się "miłowaniem cierpiących", potrzeba troski i zauważenia tego, że "każdy człowiek - potrzebuje: pełnego miłości osobistego oddania", Kościół jest żywy i "pulsuje w nim dynamizm miłości wzbudzanej przez Ducha Chrystusa. Ta miłość daje ludziom nie tylko pomoc materialną, ale również odpoczynek i troskę o duszę, pomoc często bardziej konieczną od wsparcia materialnego". Trzeba o tym pamiętać, bowiem "nie samym chlebem" żyje człowiek - czasem można rzucić potrzebującemu od niechcenia tak zwane 'ochłapy' (dla 'świętego spokoju') lecz w ten sposób go (często nieświadomie) upokarzamy nie dostrzegając jego prawdziwej potrzeby: uwagi, wysłuchania, zauważenia, szacunku - słowem - miłości, oddania drugiego człowieka, obecności w składanym darze. Benedykt XVI nawiązuje do motywu z nauczania Jana Pawła II, mianowicie do anty-kultury śmierci, która przeciwstawia się opartej na miłości kulturze życia. Kultura życia "nie szuka siebie samej" lecz jest gotowa do "utracenia siebie" dla drugiego człowieka. I właśnie paradoksem jest to, że tracąc - zyskujemy znacznie więcej niż osoba przez nas obdarowana...

Mam nadzieję, że lektura Encykliki Benedykta XVI zachęci nas do realizowania w życiu tego, o czym pisze papież :). Tak, aby Słowo wcielało się i żyło w ludziach ku służbie, posłudze bliźnim; "by byli ludzie, którzy podejmą takie zadania (...)" zadania posługi wobec cierpiących. Do tego potrzeba "formacji serca" - spotkania z Bogiem w Chrystusie, które budzi Miłość i otwiera serca na drugiego, "tak aby miłość bliźniego nie była już dla nich przykazaniem nałożonym niejako z zewnątrz, ale konsekwencją wynikającą z ich wiary, która działa przez miłość". Słowem: "Miłość Chrystusa przynagla nas" (2Kor 5, 14). Amen :).

Przed lekturą Encykliki bawarskiego "Panzerkardinal" (pancerny kardynał) - bo tak nazywali Josepha Ratzingera rodacy w czasie, gdy był arcybiskupem Monachium, czułem swego rodzaju dyskomfort. Wynikało to z fałszywego przekonania, że jest to Encyklika zbyt trudna w odbiorze dla zwykłego śmiertelnika (laika). Jak się okazało, były to obawy zupełnie niepotrzebne :).

Encyklika...

Pierwsza encyklika jaką napisał Benedykt XVI. W ostatnich rozmowach wyjawił, że to jego ulubiona. Niewielka, licząca niespełna 70 stron opowieść o tym, czym jest miłość, jakie są jej rodzaje, jak ją praktykować we współczesnym świecie i o tym czy człowiek jest w ogóle zdolny do miłości. Niewielkich rozmiarów wybitne dzieło wybitnego teologa.

Pierwsza encyklika jaką napisał Benedykt XVI. W ostatnich rozmowach wyjawił, że to jego ulubiona. Niewielka, licząca niespełna 70 stron opowieść o tym, czym jest miłość, jakie są jej rodzaje, jak ją praktykować we współczesnym świecie i o tym czy człowiek jest w ogóle zdolny do miłości. Niewielkich rozmiarów wybitne dzieło wybitnego teologa.

Szalenie trudno jest mówić o miłości. Z jednej strony łatwo popaść w banał i ckliwy sentymentalizm, a z drugiej w nadmierny patos i wzniosłość. Benedykt XVI trafia "w punkt" i idealnie udaje mu się przedstawić zjawisko miłości. Przedstawia miłość w wymiarze teoretycznym, mówiąc o miłości zarówno ideowej, jak i zmysłowej, a jego znajomość historii dotyczącej zarówno "eros", jak i "agape" naprawdę robi wrażenie. Jednak ta encyklika to nie tylko sucha teoria. Papież wyjaśnia, jak miłość może i powinna być praktykowana na co dzień. Benedykt XVI przypomina też, że miłość nie może być unilateralna. Człowiek "nie może zawsze tylko dawać, musi także otrzymywać", a "kto chce dawać miłość, sam musi ją otrzymać w darze". Podsumowując, encyklika jest bardzo głębokim i mądrym wywodem przedstawionym w bardzo przyjazny sposób. Mówić prosto o rzeczach trudnych to wielka sztuka, a Benedyktowi XVI się ona udaje. Warto przeczytać!

Szalenie trudno jest mówić o miłości. Z jednej strony łatwo popaść w banał i ckliwy sentymentalizm, a z drugiej w nadmierny patos i wzniosłość. Benedykt XVI trafia "w punkt" i idealnie udaje mu się przedstawić zjawisko miłości. Przedstawia miłość w wymiarze teoretycznym, mówiąc o miłości zarówno ideowej, jak i zmysłowej, a jego znajomość historii dotyczącej zarówno...

Żaden komentarz do encykliki Ojca św. Benedykta XVI nie odzwierciedli mocy, siły i mądrości jej treści, która głosi: "Miłość nie jest tylko uczuciem. Uczucia przychodzą i odchodzą. Uczucie może być cudowną iskrą rozniecającą, lecz nie jest pełnią miłości. Cechą dojrzałej miłości jest to, że angażuje wszystkie potencjalne możliwości człowieka i włącza , by tak rzec całego człowieka. Spotkanie z widzialnymi przejawami miłości Boża może wzbudzić w nas uczucie radości, jakie rodzi się z doznania, że jest się kochanym. To spotkanie wymaga jednak również zaangażowania naszej woli i naszego intelektu. Poznanie Boga żyjącego jest drogą wiodącą do miłości a "zgoda" naszej woli na Jego wolę łączy rozum, wolę i uczucie w ogarniający wszystko akt miłości. Jest to jednak proces, który pozostaje w ciągłym rozwoju: miłość nigdy nie jest "skończona" i spełniona; miłość zmienia się wraz z biegiem życia, dojrzewa i właśnie dlatego pozostaje wierna samej sobie. Chcieć tego samego i to samo odrzucać... Historia miłości między Bogiem a człowiekiem polega właśnie na tym, że ta wspólnota woli wzrasta w jedności myśli i uczuć, i w ten sposób nasza wola i wola Boga stają się coraz bardziej zbieżne; wola Boża przestaje być dla mnie obcą wolą, którą narzucają mi z zewnątrz przykazania, ale staje się moją własną wolą, która wychodzi z doświadczenia tego, że w rzeczywistości Bóg jest mi bardziej bliski niż ja sam sobie." Encyklika jest źródłem w samym sobie, drogowskazem, wykładnią i możliwością dla wyborów życiowych. Nie wymaga żadnych wysiłków padanie na "pysk" w moralnym błocie.. Prawdziwe życie przez duże "P" wymaga poświęcenia samego siebie, bezgranicznie, bezwarunkowo...

Żaden komentarz do encykliki Ojca św. Benedykta XVI nie odzwierciedli mocy, siły i mądrości jej treści, która głosi: "Miłość nie jest tylko uczuciem. Uczucia przychodzą i odchodzą. Uczucie może być cudowną iskrą rozniecającą, lecz nie jest pełnią miłości. Cechą dojrzałej miłości jest to, że angażuje wszystkie potencjalne możliwości człowieka i włącza , by tak rzec całego...

Eros, Philia, Agape - trzy słowa greckie dotyczące miłości. Szkoda, że w naszym języku używamy (nadużywamy) tylko jednego.

Kolejną ciekawą informacją, jest fakt, iż wg Benedykta każdy chrześcijanin powinien (ma obowiązek) uczestniczyć w życiu publicznym, społecznym.

Lektura dająca do myślenia. Przywraca normalność pojęciu miłości.

Eros, Philia, Agape - trzy słowa greckie dotyczące miłości. Szkoda, że w naszym języku używamy (nadużywamy) tylko jednego.

Kolejną ciekawą informacją, jest fakt, iż wg Benedykta każdy chrześcijanin powinien (ma obowiązek) uczestniczyć w życiu publicznym, społecznym.

Lektura dająca do myślenia. Przywraca normalność pojęciu miłości.

Bóg jako Miłość. Bezinteresowny dar z siebie, siła porządkująca nasze życie. Lektura dla każdego kto stara się pojąć.

Bóg jako Miłość. Bezinteresowny dar z siebie, siła porządkująca nasze życie. Lektura dla każdego kto stara się pojąć.