Jak bardzo może zaskoczyć powieść, na okładce której czai się gangster rodem z lat 20./30., z wyeksponowanym rewolwerem w dłoni i czujnością na twarzy? Mnie wcale, gdyż Paula Austera znam już na tyle, by nie spodziewać się po nim kryminału. Nie dałam się zwieść okładce! Ani nawet kryminalnej osnowie fabularnej.

"Trylogia nowojorska" pod płaszczem powieści noir w istocie stanowi, proszę Państwa, studium ludzkiej tożsamości. Nie bez przyczyny bohaterami trzech opowieści są mężczyźni, którzy wcielają się w inne postaci bądź role, przejmują ich życia, zatracając granice pomiędzy jestestwem własnym a przybranym; cudzym.

(...)

Drugi bohater, detektyw Blue, nagle wypada z roli tropiciela, gdy okazuje się, że sam jest obiektem śledztwa. Tzn. wypada z niej głównie w oczach czytelnika, bo sam Blue nie zdaje sobie sprawy z paradoksu, którego stał się ofiarą. Gombrowicz powiedziałby, że bez udziału jego woli nałożono mu gębę, którą – siłą rzeczy – obserwator-czytelnik widzi na pierwszym planie. Chciałoby się rzec: nie trop, a nie będziesz tropiony, Drogi Blue. Jak się okazuje, nietrudno przekroczyć granicę podmiotu i przedmiotu; wykonawcy i obiektu; aktywnej i biernej strony tej samej rzeczywistości. Strzeżcie się, kaci i ofiary, milionerzy i nędzarze, szydzący i wyszydzani. Ruch obrotowy Ziemi, materii i niematerii, lubi odwracać życia do góry nogami.

(...)

Zapraszam do przeczytania całego artykułu: https://statekglupcow.wordpress.com/2018/06/22/nowy-jork-nowa-tozsamosc-paul-auster-trylogia-nowojorska/

https://www.facebook.com/statekglupcow/?ref=bookmarks

Jak bardzo może zaskoczyć powieść, na okładce której czai się gangster rodem z lat 20./30., z wyeksponowanym rewolwerem w dłoni i czujnością na twarzy? Mnie wcale, gdyż Paula Austera znam już na tyle, by nie spodziewać się po nim kryminału. Nie dałam się zwieść okładce! Ani nawet kryminalnej osnowie fabularnej.

"Trylogia nowojorska" pod płaszczem powieści noir w istocie...