Sugerując się tytułem, spodziewałam się sporej ilości interesujących historii dotyczących losów książek, może okraszonych garścią anegdot. W końcu na przestrzeni tysiącleci, odkąd powstały pierwsze książki, wydarzyło się w tym temacie rzeczywiście multum różnych wydarzeń - czasem śmiesznych, czasem tragicznych, a czasem właśnie dziwnych. Autor jednak ogranicza się do samych ogólników, pisząc czym jest książka, nadmieniając trochę o dawnym i współczesnym rynku wydawniczym, o różnych wizjach książki przyszłości. W zasadzie jedynie fragmenty, dotyczące bibliofilów, wykradających książki do własnych kolekcji, da się czytać z jakim takim zainteresowaniem. Nad resztą można tylko ziewać...

Poza tym dziwna to książka, w którym odautorskiego komentarza jest tyle, co kot napłakał, a treść zasadnicza składa się z przydługich cytatów z innych dzieł - literackich i naukowych (do których, nawiasem mówiąc, przydałyby się przypisy). Nad wszystkim panuje chaos, brak spójności, powtórzenia. I ogólny mętlik: bo jest o wszystkim i o niczym, a konkretów, odnoszących się do tematu, jest niewiele.

Wisienką na torcie są nachalne bałwochwalcze wtręty w kierunku bibliotek i uczonych radzieckich, choć trzeba się z tym liczyć, jeśli książka wydana została w 1969 roku. Mimo wszystko jakoś tak zniechęca ta psia pokora i przymilność wobec panującego ustroju. Czytałam wiele innych prac z podobnego okresu i znaleźli się autorzy, którzy potrafili takich wtrętów uniknąć, choć pewnie wymagało to sporego nagimnastykowania się... Tu chyba zabrakło dobrej woli. Podobnie jak chęci stworzenia czegoś oryginalnego, a nie kolażu z fragmentów innych książek i opracowań...

Sugerując się tytułem, spodziewałam się sporej ilości interesujących historii dotyczących losów książek, może okraszonych garścią anegdot. W końcu na przestrzeni tysiącleci, odkąd powstały pierwsze książki, wydarzyło się w tym temacie rzeczywiście multum różnych wydarzeń - czasem śmiesznych, czasem tragicznych, a czasem właśnie dziwnych. Autor jednak ogranicza się do samych...