Moja pierwsza książka Nietzschego. Cóż mogę rzec, uczucie jak po odkryciu nowej galaktyki. Oczywiście, dodatkowo zaskarbił sobie moją sympatię częstym przyznawaniem się do polskości i równą jazdą po Niemcach i niemczyźnie. W wielu miejscach proroczy; wieszczył czas największych wojen i użycia jego osoby w złym celu... Byś dopiero zobaczył do czego są zdolni Niemcy. Może dobrze żeś nie doczekał. Cóż więcej? Mistrzu, prowadź!
Na osobne zdanie zasługuje wydanie w serii meandry kultury. To wyraz braku szacunku do czytelnika, po prostu porażka. Jak można oddać coś takiego do druku? Mnóstwo literówek, błędy składniowe, nawet jeden ort się trafił ("rządny"). Niska jakość edycji odwracała uwagę od tekstu. Za korektę odpowiedzialny był człowiek o obco brzmiących personaliach, może równie obcy był dla niego język polski w czasie pracy.

Moja pierwsza książka Nietzschego. Cóż mogę rzec, uczucie jak po odkryciu nowej galaktyki. Oczywiście, dodatkowo zaskarbił sobie moją sympatię częstym przyznawaniem się do polskości i równą jazdą po Niemcach i niemczyźnie. W wielu miejscach proroczy; wieszczył czas największych wojen i użycia jego osoby w złym celu... Byś dopiero zobaczył do czego są zdolni Niemcy. Może...

Oto człowiek to najmniej obszerne dzieło Frydeyka Nietzsche i jedno z jego ostatnich. Dla tych czytelników, którzy dopiero zapoznają się z dorobkiem jednego z największych myślicieli i jego Filozofią życia, może być jednak pierwszym. Powodem dlaczego mogłoby się tak stać jest to, że to jakby kwintesencja poglądów filozofa, wyjaśnienie jego duchowego rozwoju i przedstawienie przez autora po krótce jego poprzednich książek. To swoista, intelektualna autobiografia słynnego pofesora z Bazylei, gdzie wyjaśnia swą wielkość, charyzmę, drogę duchową, a nawet przepowiada swoją przyszłość. Bez tej teści nie sposób zrozumieć Ecce homo ani innych rozpraw filozofa. Może się wydawać, że to chaos, biorąc pod uwagę, że autor pisał je już w początkach swojej chooby psychicznej i opanowującego go obłędu, jednak ci którzy wiedzą co nieco o jego myśli odnajdą tu ostre jak brzytwa diagnozy społeczne i trafne krytyki, które są aktualne po dziś dzień. Nietzsche wiedział jak wpłynie na późniejszą filozofię, myślenie o kulturze, człowieku czy religii. To chyba wyróżnia geniusza. Dla siebie współczesnych był tym, który narodził się zawcześnie. Ciekawe jakby sobie poradził dziś i co myślałby o naszych czasach? Na to pytanie nie jesteśmy w stanie sobie chyba odpowiedzieć, ale możemy czytać tego filozofa i uskuteczniać jego tezy i pomysły. To nie takie trudne, a może komuś pozwoli lepiej odnaleźć się w neurotycznej rzeczywistości. Serdecznie polecam!!!
Współpraca barterowa z @takczytam.poznan

Oto człowiek to najmniej obszerne dzieło Frydeyka Nietzsche i jedno z jego ostatnich. Dla tych czytelników, którzy dopiero zapoznają się z dorobkiem jednego z największych myślicieli i jego Filozofią życia, może być jednak pierwszym. Powodem dlaczego mogłoby się tak stać jest to, że to jakby kwintesencja poglądów filozofa, wyjaśnienie jego duchowego rozwoju i przedstawienie...

Dość dobra próba podsumowania i zwieńczenia wszystkich dzieł Nietzschego. Jednak dla mnie książką która najbardziej podsumowuje myśli tego filozofa i jego znaczenie dla ludzkości jest "Tako rzecze zaratustra" . Ecce homo traktuje bardziej jako takie "making off" jego dzieł i jeśli tak czytelnik do tego podejdzie to raczej nie będzie zawiedziony.

Dość dobra próba podsumowania i zwieńczenia wszystkich dzieł Nietzschego. Jednak dla mnie książką która najbardziej podsumowuje myśli tego filozofa i jego znaczenie dla ludzkości jest "Tako rzecze zaratustra" . Ecce homo traktuje bardziej jako takie "making off" jego dzieł i jeśli tak czytelnik do tego podejdzie to raczej nie będzie zawiedziony.

Fryderyka Nietzschego raczej nie muszę przedstawiać.
Człowiek, którego poglądy znacząco wpłynęły na filozofię, myślenie o kulturze, człowieku, religii. Głosił upadek cywilizacji zachodniej, opartej na myśli greckiej, sokratejskiej i etyce chrześcijańskiej. Apollińskiej postawie przeciwstawiał dionizyjską, witalną - połączoną z ideą woli mocy i pojęciem nadczłowieka. Krytykował chrześcijaństwo, ale i podziwiał Chrystusa.

„Ecce Homo” jest autobiografią Nietzschego, i jak się można było spodziewać, skromnością w niej autor nie grzeszy.
Jest wyznaniem wiary człowieka znającego swą wartość „Słuchajcie mnie!
I nie bierzcie za kogo innego!”

Nie pamiętam już, co myślałam 20 lat temu, czytając "Ecce homo", ale teraz trudno było mi przebrnąć przez te wszystkie urojenia człowieka tracącego kontakt z rzeczywistością oraz zdrowy rozsądek.
Pomiędzy samozachwytami - "dlaczego jestem taki mądry", "dlaczego piszę tak genialne książki", nie kryje się autoironiczna refleksja, jakiekolwiek wątpliwości, ratujące dzieło. Jest pycha, mroczny narcyzm i teksty, których nie powstydziłby się żaden samozwańczy guru nowej religii.
Natomiast nie dziwi, że Nietzsche jest beniaminkiem zbuntowanej młodzieży ze względu na siłę wypowiadanych tez, nonkonformizm oraz wyniosłość.

Filozof bardzo inspirujący, ale dla mnie aktualnie nie do czytania. Smutek.

Fryderyka Nietzschego raczej nie muszę przedstawiać.
Człowiek, którego poglądy znacząco wpłynęły na filozofię, myślenie o kulturze, człowieku, religii. Głosił upadek cywilizacji zachodniej, opartej na myśli greckiej, sokratejskiej i etyce chrześcijańskiej. Apollińskiej postawie przeciwstawiał dionizyjską, witalną - połączoną z ideą woli mocy i pojęciem nadczłowieka....

To jak na książki Nietzschego dobra książka, ale zarówno ona wymęczyła mnie jak i ja ją;) Ciężko mi się to czytało. Sam Nietzsche wyjaśnia swoje dzieła i swoją filozofię opowiadając co nieco o swoim życiu i faktycznie można dzięki temu nieco lepiej go zrozumieć, ale dalej jego język i sposób pisania jest jak dla mnie niechlujny, niejasny i niezdyscyplinowany. Nie jest to filozof analityczny i czuje to aż za mocno. Za dużo poezji, za dużo samochwalstwa za mało konkretów. Śmieszy mnie to, że jako nastolatkę bardziej mnie to przekonywało i się w pisma Nietzschego wczuwałam a teraz tracę uwagę wydają mi się nadymane i mało interesujące. Wolałabym mniej młota więcej cegieł - mniej krytyki innych więcej własnej myśli, porządnie wyłożonej. Nie dziwi mnie, że jest tyle interpretacji Nietzschego i na Stanfordzkiej jest masa przypisów do tych interpretacji. Nie mam ochoty specjalnie tworzyć swojej interpretacji. Zwyczajnie za mało mnie to ciekawi i chyba z Nietzschego się wyrasta. Jeśli ma ta czy inna książka Nietzschego kogoś namówić do filozofii to wspaniale i za to trzeba go cenić. Ja namówiona zostałam dawno temu i powroty do Nietzschego z nostalgicznych stały się nużące.

To jak na książki Nietzschego dobra książka, ale zarówno ona wymęczyła mnie jak i ja ją;) Ciężko mi się to czytało. Sam Nietzsche wyjaśnia swoje dzieła i swoją filozofię opowiadając co nieco o swoim życiu i faktycznie można dzięki temu nieco lepiej go zrozumieć, ale dalej jego język i sposób pisania jest jak dla mnie niechlujny, niejasny i niezdyscyplinowany. Nie jest to...

Ciekawa na pewno, troche opisuje swoje ksiazki, przedstawia problem etyki, krytykuje chrzescijanstwo oraz tworzy sobie mit samego siebie.

Ciekawa na pewno, troche opisuje swoje ksiazki, przedstawia problem etyki, krytykuje chrzescijanstwo oraz tworzy sobie mit samego siebie.

Ecce Homo: ( niem . Ecce homo: Wie man wird, was manist ) to ostatnia oryginalna książka napisana przez filozofa Friedricha Nietzschego przed jego śmiercią w 1900 roku. Została napisana w 1888 roku i opublikowano ja dopiero w 1908 roku.
Według jednego z najwybitniejszych angielskich tłumaczy Nietzschego, Waltera Kaufmanna , książka oferuje „własną interpretację Nietzschego dotyczącą jego rozwoju, jego dzieł i jego znaczenia”. Książka zawiera kilka rozdziałów o samozwańczych tytułach, takich jak „Dlaczego jestem taki mądry”, „Dlaczego jestem taki sprytny”, „Dlaczego piszę takie dobre książki” i „Dlaczego jestem przeznaczeniem”. Kaufmann's Nietzsche: Philosopher, Psychologist, Antichrist zauważa wewnętrzne podobieństwa, w formie i języku, do Apologii Platona, która dokumentowała Proces Sokratesa . W efekcie Nietzsche wystawiał się na próbę tym dziełem, a jego sardoniczne sądy i nagłówki rozdziałów można uznać za zjadliwe.
Jednym z głównych celów Ecce Homo było przedstawienie własnej perspektywy Nietzschego na jego pracę jako filozofa i człowieka . Pisał: „W tych okolicznościach mam obowiązek, przeciwko któremu moje przyzwyczajenia, a tym bardziej pycha moich instynktów, buntują się w głębi duszy – a mianowicie powiedzieć: słuchaj mnie! Bo jestem taką a taką osobą. Przede wszystkim nie mylcie mnie z kimś innym! ” W trakcie książki wyjaśnia - w charakterystycznym hiperbolicznym stylu charakterystycznym dla jego późniejszego okresu (1886-1888) - o swoim życiu jako dziecka, swoich upodobaniach jako jednostki i swojej wizji ludzkość. Daje recenzje i spostrzeżenia na temat swoich różnych dzieł, w tym: Narodziny tragedii , Przedwczesne medytacje, Ludzkie, aż nazbyt ludzkie , Świt , Wesoła nauka , Tako rzecze Zaratustra , Poza dobrem i złem , O genealogii moralności , Zmierzch bożków i Sprawa Wagnera . Ostatni rozdział Ecce Homo , zatytułowany „Dlaczego jestem przeznaczeniem”, dotyczy przede wszystkim powtórzenia myśli Nietzschego na temat chrześcijaństwa, potwierdzenia upadku chrześcijaństwa i jego pomysłów na odkrycie chrześcijańskiej moralności .

Ecce Homo: ( niem . Ecce homo: Wie man wird, was manist ) to ostatnia oryginalna książka napisana przez filozofa Friedricha Nietzschego przed jego śmiercią w 1900 roku. Została napisana w 1888 roku i opublikowano ja dopiero w 1908 roku.
Według jednego z najwybitniejszych angielskich tłumaczy Nietzschego, Waltera Kaufmanna , książka oferuje „własną interpretację Nietzschego...

Ksiązka interesująca, daje obraz psychiki autora. Nie jest to ksiązka, która zmieni nasze życie czy pozwoli wyciągnąć jakieś konstruktywne wnioski co do własnego życia i postępowania. Jest to materiał filozoficzny mówiący wiele o jego autorze.

Ksiązka interesująca, daje obraz psychiki autora. Nie jest to ksiązka, która zmieni nasze życie czy pozwoli wyciągnąć jakieś konstruktywne wnioski co do własnego życia i postępowania. Jest to materiał filozoficzny mówiący wiele o jego autorze.

Obawiam się, aby moja recenzja nie była myląca ze względu na brak doświadczenia w dziedzinach etyki czy filozofii. „Ecce homo” czytałem jako początkujący – pełen myśli, ale łaknący umiejętności prowadzenia argumentacji na wysokim poziomie z powodu nieznajomości najważniejszych dzieł czy terminologii. Nauczę się, jestem młody.
„Ecce homo” jest wprowadzeniem doskonałym (mogę się mylić, ponieważ, och, ironio, NIE ZNAM INNYCH DZIEŁ). Porusza wiele dziedzin życia i należy do tej dziedziny filozofii, którą uznaję za wartościową dla początkującego – Nietzsche uczy bytu, a nie pieprzy o niestworzonych wymysłach niemających żadnego przekładu na życie jednostki. Niemiecki (co ciekawe, uważający się za polskiego) filozof degraduje innych pisarzy i natychmiast zawęża listę lektur godnych poznania, jeśli miało by się postępować zgodnie z jego zaleceniami.
Nietzsche jest faworytem młodzieży ze względu na pewność wypowiadanych tez, buntowniczość oraz wyniosłość. Jest to filozof ciekawy, interesujący, przeszywający do kości. Te same cechy, które pociągają niektórych, dla innych mogą być powodem wstrętu; propagowanie ekstremistycznej woli zycia, egoizmu wraz z pogardą – gdyby pełen nasz ogrom słuchał Nietzschego, świat już dawno zapadłby się na własnym społeczeństwie – są to poglądy nie dla wszystkich.
Traktuję ją jako istną mapę myśli, instrukcję postępowania, instrukcję własnego rozwoju. Dla człowieka bardziej skosztowanego, wprawionego, książka dalej będzie niosła wartości. Przeczytaj ją niezależnie od kompletu doświadczeń.
Książka jest krótka, fascynująca, przekazuje wiele myśli i instruuje, jak zdobyć ich jeszcze więcej. Autor podobno był na skraju świadomości z powodu choroby psychicznej, więc czasem zdarzało mu się zbytnio odbiegać od przyzwoitości oraz sensu – ocenianie muzyki, teatru oraz decydowanie o ich wartości, podczas gdy jest to tylko rytm wybijany przez kogoś innego i wychwytywany tak chętnie przez nasze ciało, jest błędem. Błędem jest doszukiwanie się wszędzie pożyteczności oraz przekazu moralnego, podczas gdy niektóre rzeczy mają pozostać tylko i wyłącznie przyjemnością. Muzyka przekazuje emocje, nie myśli. Skrajność i skrajność.

Obawiam się, aby moja recenzja nie była myląca ze względu na brak doświadczenia w dziedzinach etyki czy filozofii. „Ecce homo” czytałem jako początkujący – pełen myśli, ale łaknący umiejętności prowadzenia argumentacji na wysokim poziomie z powodu nieznajomości najważniejszych dzieł czy terminologii. Nauczę się, jestem młody.
„Ecce homo” jest wprowadzeniem doskonałym (mogę...

Ecce homo jest fascynującą autobiografią Fryderyka Nietzschego, niemieckiego filozofa. Egocentryzm, który normalnie byłby męczący dla czytelnika, idealnie pasuje tutaj. Nie sposób oprzeć się jego stylowi, lekko sarkastycznemu, jednak niosącego solidną myśl filozoficzną.
Jest to też obok "Z genealogii moralności" najbardziej przystępna książka Nietzschego jaką przeczytałem.
Lektura warta polecenia dla osób które chcą zrozumieć autora "od kuchni".

Ecce homo jest fascynującą autobiografią Fryderyka Nietzschego, niemieckiego filozofa. Egocentryzm, który normalnie byłby męczący dla czytelnika, idealnie pasuje tutaj. Nie sposób oprzeć się jego stylowi, lekko sarkastycznemu, jednak niosącego solidną myśl filozoficzną.
Jest to też obok "Z genealogii moralności" najbardziej przystępna książka Nietzschego jaką...