Nie do wiary jak wysoko została oceniona ta książka i, jak sprwdziłam, cała trylogia, czyli "Dagome iudex".
Jest to powieść ponura, brutalna i niezwykle wulgarna i pornograficzna, napisana przez chyba naćpanego zboczeńca seksualnego.
Trylogia ta jest określana jako historyczna i fantazy, lecz nie ma z historią i fantastyką nic wspólnego. To chora fantazja autora na temat tworzenia się państwa polskiego. Autor wymieszał baśnie, legendy i faktyczne wydarzenia, pozmieniał nazwy plemion i nazwiska, nie wiadomo właściwie dlaczego. Jednak to nie jest tak istotne. Najważniejsze, że główny bohater, Dago, przewrotnie nazywający siebie Piastunem, protoplasta rodu Piastów, dąży do władzy za wszelką cenę. A więc gwałty, mordy, rozboje, oszustwa są dla niego środkiem do celu i są usprawiedliwione.
I tu wychodzi na jaw ubecka i esbecka przeszłość autora, który o władzy pisze w przedmowie w ten sposób " .... Władza nazywa, co jest dobre, a co złe, co jest białe, a co czarne, co jest ładne, a co brzydkie, bohaterskie lub zdradzieckie; co służy ludowi i państwu, a co lud i państwo rujnuje; co jest po lewej ręce, a co po prawej, co jest z przodu, a co z tyłu. Władza określa nawet, który bóg jest silny, a który słaby, co należy wywyższać, a co poniżać." Albo: " Nie wiem, co to znaczy być człowiekiem wolnym, ponieważ nie wiem, co to jest wolność. Gdybyś żył tylko sam na świecie, być może mógłbyś myśleć o sobie, że jesteś wolnym. Ale jeśli spotkasz drugiego człowieka, to albo ty go weźmiesz pod swoją władzę, albo on ciebie sobie podporządkuje". Albo; " Kto buduje na wdzięczności ludu, ten buduje na błocie" czy " Nie skarż się, władco, na swój lud, ale go ujarzmij i naucz jak ma cię szanować". I wiele podobnych sentencji.
Nota bene, autor w 1980 roku wstąpił do PRONU, i dowodził, że opozycję należy wybić jak pluskwy.
Następnie; autor ukazuje obyczaje słowian pogańskich, jakoby wtedy panowało kazirodztwo, pedofilia, sodomia i wszelkie zboczenia seksualne. A było wprost odwrotnie, wszystkie zboczenia były surowo karane, wystarczy poczytać literaturę fachową. Autor wprost afirmuje i promuje te zachowania, określa je jako normalne i w sposób wulgarny opisuje, a akty seksualne i gwałty wręcz w sposób ginekologiczny . W ogóle cała powieść ocieka krwią, spermą i wydzielinami a członki prężą się na każdym kroku .
Co do fantastyki, to jej elementem jest tylko Tyrfing, czyli sztylet, który morduje ( obcina głowy) za każdym razem gdy Dago wyciąga go z pochwy, a robi to niemal bez przerwy i trupy ścielą się gęsto.
Wiele opowieści Nienacki zaczerpnął od Kraszewskiego czy Bunscha, lecz daleko mu do nich. Mistrzowsko natomiast autor opisał zdrady, oszustwa i podstępy. No ale na tym znał się doskonale jako aktywny członek UB i SB.
Suma sumarum, nikomu nie polecam tej Trylogii, zwłaszcza czytelnikom kochającym dobrą książkę i ceniącym sobie estetykę. Chyba, ze ktoś gustuje w tak drastycznych i obrzydliwych scenach.
Ja przeczytałam tylko część pierwszą a przejrzałam dwie następne i już wiem, że jej nie dokończę, co mi się prawie nie zdarza.
" Dagome iudex" to powieść głęboko niemoralna, niesmaczna i wypaczająca historię.

Nie do wiary jak wysoko została oceniona ta książka i, jak sprwdziłam, cała trylogia, czyli "Dagome iudex".
Jest to powieść ponura, brutalna i niezwykle wulgarna i pornograficzna, napisana przez chyba naćpanego zboczeńca seksualnego.
Trylogia ta jest określana jako historyczna i fantazy, lecz nie ma z historią i fantastyką nic wspólnego. To chora fantazja autora na...