Przeczytałem, a właściwie przebrnąłem. Książka opisuje raczej plamki na banderze niż plamy. Czytelnicy poszukujący niesamowitych sensacji rodem z powieści szpiegowskich będą zawiedzeni. Nie mniej dobrze, że taka książka została napisana. Jestem wielbicielem literatury marynistycznej i pamiętam, że jeszcze jako nastolatek dziwiłem się, że ci nasi żołnierze to tacy kryształowi jeden w drugiego. Jakby czterej pancerni przeniesieni na morze lub w postaci dywizjony 303 w powietrze. Tymczasem autor pokazuje ich ludzkie oblicze. Pokazuje, że wśród tych setek tysięcy żołnierzy byli ludzie którzy się bali i tacy którzy popełniali błędy. Czemu zresztą się dziwić. Opisana jest też zwykła ludzka zawiść czy małostkowość najczęściej niestety na wysokim szczeblu. Książki Pertka, Kosiarz czy Flisowskiego opisują bohaterskie oblicze polskich żołnierzy. Borowiak z kolei tylko to mniej chwalebne. Najlepsza byłaby książka pokazująca oba.

Przeczytałem, a właściwie przebrnąłem. Książka opisuje raczej plamki na banderze niż plamy. Czytelnicy poszukujący niesamowitych sensacji rodem z powieści szpiegowskich będą zawiedzeni. Nie mniej dobrze, że taka książka została napisana. Jestem wielbicielem literatury marynistycznej i pamiętam, że jeszcze jako nastolatek dziwiłem się, że ci nasi żołnierze to tacy...