Po ocenach miałem duże oczekiwania, które kompletnie nie zostały spełnione. Pomysł z Wizytą obcych, którzy urządzili sobie na Ziemi piknik, naśmiecili i odlecieli, jest całkiem ciekawy. Tak samo Strefa - pełna tych ich śmieci, będących dla ludzkości zagadkami z potencjałem odmiany fundamentów życia społeczeństwa. Niestety od początku kłuł mnie w oczy brak logiki. Nie wyobrażam sobie, żeby taka Strefa nie została natychmiastowo otoczona kordonem armii, grubym murem i kilkukilometrowym obszarem chronionym. Zamiast tego do Strefy może wejść każdy i wyciągać sobie z niej pozaziemskie cuda.
Kolejnym rozczarowniem był główny bohater. Co prawda miał swój charakter, który był dobrze nakreślony, ale ostatecznie kompletnie nie przypadł mi do gustu. Jego akcje kłóciły się ze zdrowym rozsądkiem, co wiecznie próbował przed samym sobą tłumaczyć tym, że inni wciągnęli go w to życie i że zachowuje swoją moralność prostego człowieka. Cały czas współpracuje z podłymi ludźmi, doskonale zdając sobie sprawę z ich podłości. Mimo tego, że mógłby zmienić swoje życie, to nie robi tego, woląc pogrążać się w beznadziei na własne życzenie. Autor do praktycznie samego końca nie dał żadnych powodów, dla których Redrick jest jaki jest i co zmusza jego psychikę do takich działań. Te wytłumaczenie sprowadziło się do: (spoiler) ojciec był podobny. Dlatego kompletnie nie kibicowałem mu, a wręcz przeciwnie, co trochę utrudnia odbiór książki.
Mimo tego miałem nadzieję, że bohater się zmieni albo (do pewnego momentu) że może to celowy zabieg, ale ostatecznie dochodzę do wniosku, że nie. Chyba chodziło o to, żeby taki był i to miało być chyba w jakiś sposób filozoficzne - miało pokazać, że ludzka prostota stoi ponad górnolotnymi celami czy coś w tym rodzaju.
Skoro o filozofii mowa, to miałem wrażenie, że autor sili się na nią w kilku miejsach, co wychodzi raczej słabo.
Na plus nawet styl. Co prawda opisy czy dialogi nie powalają, ale w zgrabny sposób ujmowane są myśli, przeżycia i charaktery.

Po ocenach miałem duże oczekiwania, które kompletnie nie zostały spełnione. Pomysł z Wizytą obcych, którzy urządzili sobie na Ziemi piknik, naśmiecili i odlecieli, jest całkiem ciekawy. Tak samo Strefa - pełna tych ich śmieci, będących dla ludzkości zagadkami z potencjałem odmiany fundamentów życia społeczeństwa. Niestety od początku kłuł mnie w oczy brak logiki. Nie...

Wiadomo, klasyka sci-fi. Bardzo ciekawe spojrzenie na "inwazję" kosmitów, a właściwie na ludzkość po inwazji. Dość krótka, bardziej opowiadanie niż pełnoprawna powieść, przez co mam wrażenie, że możnaby spokojnie bardziej rozwinąć część wątków w dłuższej formie.

Wiadomo, klasyka sci-fi. Bardzo ciekawe spojrzenie na "inwazję" kosmitów, a właściwie na ludzkość po inwazji. Dość krótka, bardziej opowiadanie niż pełnoprawna powieść, przez co mam wrażenie, że możnaby spokojnie bardziej rozwinąć część wątków w dłuższej formie.

Klasyka. Nic dodać, nic ująć. A jeżeli człowiek to mrówka podziwiająca pozostałości po pikniku na skraju lasu?

Klasyka. Nic dodać, nic ująć. A jeżeli człowiek to mrówka podziwiająca pozostałości po pikniku na skraju lasu?

Mam mieszane uczucia - chyba oczekiwałem czegoś więcej. Brak wartkiej akcji (a nawet jej brak),natomiast nadrabia klimatem i postacią głównego bohatera.

Początek zachęcający do czytania, ale czekając na fajerwerki, książka się skończyła 😉

Mam mieszane uczucia - chyba oczekiwałem czegoś więcej. Brak wartkiej akcji (a nawet jej brak),natomiast nadrabia klimatem i postacią głównego bohatera.

Początek zachęcający do czytania, ale czekając na fajerwerki, książka się skończyła 😉

Kolega polecił mi tą książkę ze względu na mój zachwyt serią Metro, którą czytałem z takim podekscytowaniem że specjalnie wracałem jak najszybciej z pracy żeby tylko dowiedzieć się co będzie dalej.
Niestety
"Piknik na skraju drogi" który zacząłem czytać już w grudniu zajął mi 3 miesiące. Bywały dni kiedy po przeczytaniu 2 stron czułem się jakbym odbywał jakąś karę. Akcji nie było wcale, głównie rozmyślania ludzi którzy nic ciekawego do powiedzenia nie mają.
Najgorsze w tej książce jest to że wszyscy bohaterowie mówią o wydarzeniach i rzeczach które są bardzo istotne dla fabuły ale autorzy nie pokusili się na wytłumaczenie czytelnikowi "co? jak? dlaczego?". Cały czas czułem się jakbym był świadkiem szczątków rozmowy między kilkoma ludźmi którzy nie mają zamiaru mnie wtajemniczać. Wiem że stało się coś bardzo ważnego ale nie wiem co.
Osobiście nie mam zamiaru "przeszkadzać" bohaterom serii stalker, niech sobie rozmawiają w spokoju, ja poczytam coś ciekawszego.

Kolega polecił mi tą książkę ze względu na mój zachwyt serią Metro, którą czytałem z takim podekscytowaniem że specjalnie wracałem jak najszybciej z pracy żeby tylko dowiedzieć się co będzie dalej.
Niestety
"Piknik na skraju drogi" który zacząłem czytać już w grudniu zajął mi 3 miesiące. Bywały dni kiedy po przeczytaniu 2 stron czułem się jakbym odbywał jakąś karę. Akcji...

Kiedyś do tej książki miałam parę zastrzeżeń, jednak gdy wróciłam po 10 latach, uznałam, że zwyczajnie wtedy do niej nie dojrzałam. Akcja była tu dozowana po trochu, ogólnie nie było jej za wiele. Całość do raczej opowieść snuwa w klimacie stalkerskim - surową, w pewien sposób oszczędna, a jednocześnie bezpla oprazowych opisów i porównań. Niezwykła, świerna książka, która zostawia człowieka w zadunie.

Kiedyś do tej książki miałam parę zastrzeżeń, jednak gdy wróciłam po 10 latach, uznałam, że zwyczajnie wtedy do niej nie dojrzałam. Akcja była tu dozowana po trochu, ogólnie nie było jej za wiele. Całość do raczej opowieść snuwa w klimacie stalkerskim - surową, w pewien sposób oszczędna, a jednocześnie bezpla oprazowych opisów i porównań. Niezwykła, świerna książka, która...

Reread po 16 latach, tak samo świetna w odbiorze. Z początku awanturnicza, przygodowa, z młodzieńczą energia, potem - wraz z czasem przebywania w samej Zonie i wraz z dojrzewaniem bohatera - bardziej refleksyjna, momentami pełna rezygnacji, czasem wyparcia a innym razem nadziei. Do Zony trafiamy wtedy, kiedy inne opowiadania czy filmy by ją opuściły, Obcy odlecieli, zostawili smieci i ulgę zmieszana z rozczarowaniem. Takich Zon jak ta jest więcej, i takich historii pojedynczych ludzi, jak te przedstawione w książce też. Czuć to prawie na każdej stronie. Dostajemy sprawnie opisany wycinek (na zaledwie 150 stronach!),który pozwala na immersję w całym świecie. Fantastyczne przedstawienie, ciekawy kontekst, bardzo dobry warsztat.

Reread po 16 latach, tak samo świetna w odbiorze. Z początku awanturnicza, przygodowa, z młodzieńczą energia, potem - wraz z czasem przebywania w samej Zonie i wraz z dojrzewaniem bohatera - bardziej refleksyjna, momentami pełna rezygnacji, czasem wyparcia a innym razem nadziei. Do Zony trafiamy wtedy, kiedy inne opowiadania czy filmy by ją opuściły, Obcy odlecieli,...

Przewrotne Science-Fiction. Zamiast zdobywania gwiazd, ludzkość staje się robaczkami gdzieś na uboczu drogi, przy której obca cywilizacja na chwilę przystanęła i poleciała, zostawiając śmieci. Historia smutna, trochę Lovecraftiańska. Na pewno warta przeczytania.

Przewrotne Science-Fiction. Zamiast zdobywania gwiazd, ludzkość staje się robaczkami gdzieś na uboczu drogi, przy której obca cywilizacja na chwilę przystanęła i poleciała, zostawiając śmieci. Historia smutna, trochę Lovecraftiańska. Na pewno warta przeczytania.

Świetna powieść sci-fi, niesamowicie pomysłowa. Piknik tajemniczych Obcych na planecie Ziemi i wszystko to, co po nim pozostało. Narracja po mistrzowsku wciąga czytelnika w świat Stalkerów i zagadkowych artefaktów. Polecam przeczytać.

Świetna powieść sci-fi, niesamowicie pomysłowa. Piknik tajemniczych Obcych na planecie Ziemi i wszystko to, co po nim pozostało. Narracja po mistrzowsku wciąga czytelnika w świat Stalkerów i zagadkowych artefaktów. Polecam przeczytać.

Rewelacyjna książka, która cynicznie podchodzi do kontaktu ludzi z obcymi, a właściwie to spycha go na dalszy plan. Zamiast na kontakcie skupia się raczej na tragicznym losie głównego bohatera - a takich jak on jest wielu. Ludzi ryzykującym życiem i przechodzącym przez piekło, byleby zapewnić sobie i swojej rodzinie byt. Ludzi nie mających tego przywileju, by zastanowić się nad sensem czy swoimi pragnieniami, o dobitnie pokazuje zakończenie.

Szczególnie zapadający w pamięć jest tytuł tej książki. "Piknik na skraju drogi" jest bowiem analogią dobitnie podkreślającą tragizm sytuacji.

Poza całą warstwą filozoficzną - która naprawdę jest fenomenalna - fascynujący jest również świat stworzony przez Strugackich. Często w tego typu książkach zagrożenie stanowią zmutowane stworzenia, atakujące ludzi, którzy odważą się wejść im w drogę. Tu natomiast zamiast walki o przetrwanie z mutantami czy innymi potworami mamy walkę z nieznaną silą, żywiołem. Nic nie wyskoczy z krzaków na bohatera, a mimo to w Strefie cały czas czyha niebezpieczeństwo.

Mimo, że książkę czyta się szybko, warto trochę zwolnić i ją spokojnie przetrawić, bo pod przykrywką heroicznych stalkerów kryje się wiele cennych przemyśleń i komentarzy na temat otaczającego nas świata.

Rewelacyjna książka, która cynicznie podchodzi do kontaktu ludzi z obcymi, a właściwie to spycha go na dalszy plan. Zamiast na kontakcie skupia się raczej na tragicznym losie głównego bohatera - a takich jak on jest wielu. Ludzi ryzykującym życiem i przechodzącym przez piekło, byleby zapewnić sobie i swojej rodzinie byt. Ludzi nie mających tego przywileju, by zastanowić się...