Trzecia książka z cyklu o Dzieciach Arbatu mnie nie zawiodła. Tom ten, w porównaniu z poprzednimi, był bardziej brutalny, choć trudno się dziwić, biorąc pod uwagę, że przedstawiał trudniejszy okres historii ZSRR.

Dla mnie osobiście minusem była zmiana proporcji w stosunku do poprzednich części - więcej było rozdziałów poświęconych polityce partii, mniej historii zwykłych obywateli. Przez to wartość historyczna dzieła jest niewątpliwie większa, a sam proces Zinowiewa i Kamieniewa opisany szczegółowo i merytorycznie, jednak czytelnik tęskni za postaciami, dla których czyta cykl - Saszą, Warią, Leną, Sofią Aleksandrowną.

Poza tym akcja leci szybko, kolejne spiski władz radzieckich nawarstwiają się i zapętlają, a sylwetka Stalina nabiera coraz posępniejszego i niebezpiecznego wyrazu. Myślę, że Rybakow w "Trzydziestym piątym i później" zrealizował swój zamiar literacki i przedstawił czytelnikowi, nawet nie do końca obeznanemu z historią ZSRRu, okrucieństwo i fałsz czasu Wielkiej Czystki i pokazał, jak naprawdę wyglądała rewolucja kadrowa.

Pozostaje wyrazić ubolewanie, że książki o Dzieciach Arbatu są tak mało popularne w Polsce i ciężko je dostać, a żadne wydawnictwo nie podjęło się wznowienia nakładu. Szkoda, bo moim zdaniem młodzież powinna poznawać takie książki, żeby wiedzieć, czym kończy się ślepe dążenie za ideami i "ukochanymi" przywódcami.

Trzecia książka z cyklu o Dzieciach Arbatu mnie nie zawiodła. Tom ten, w porównaniu z poprzednimi, był bardziej brutalny, choć trudno się dziwić, biorąc pod uwagę, że przedstawiał trudniejszy okres historii ZSRR.

Dla mnie osobiście minusem była zmiana proporcji w stosunku do poprzednich części - więcej było rozdziałów poświęconych polityce partii, mniej historii zwykłych...