Ostatni tom opowiada o losach głównego bohatera w obliczu końcowych wojennych i powojennych niepokojów nad Donem. Tekst jest jakby bardziej płynny i czytało mi się nawet przyjemnie. Było trochę prościej i o bardziej przyziemnych rzeczach niż wojna. Wciąż duża ilość nieznanych słówek wybijała mnie z rytmu czytania...

Dla mnie pewną wyróżniającą cechą tego tomu i pewną wadą jest jakieś zmierzanie pisarza do zakończenia całej książki i to co z tego wynikało, zresztą musicie przeczytać sami, ale przedtem... poprzednie tomy! Moja ocena za każdy tom to 9-8-8-9, a więc średnio 8,5. Tak grubą książkę w całości polecam wytrwałym...

Ostatni tom opowiada o losach głównego bohatera w obliczu końcowych wojennych i powojennych niepokojów nad Donem. Tekst jest jakby bardziej płynny i czytało mi się nawet przyjemnie. Było trochę prościej i o bardziej przyziemnych rzeczach niż wojna. Wciąż duża ilość nieznanych słówek wybijała mnie z rytmu czytania...

Dla mnie pewną wyróżniającą cechą tego tomu i pewną wadą...

W tomie 3 poznajemy początki władzy radzieckiej nad kozakami co szybko doprowadza do problemów.
Zaletą książki jest historia, talent pisarski Szołochowa do tworzenia barwnych obrazów z wydarzeń. Wadą jest ustawicznie powracające trudne słownictwo, co bardzo wytrąca mnie z czytania - książka się po prostu ciągnie,gdyż co chwilę nie rozumiem słówek :P. W opisach przyrody dominuje nieznana mi fauna i flora, z opisach życia codziennego nieznane przedmioty i czynności...

Mimo wszystko książka jest świetna, podtrzymuję ocenę "8" dla t.3, choć polecam raczej ambitnym - książka jest gruba i nie za łatwa, azaliż talent pisarza (plastyczność świata, realistyczność bohaterów) robi na mnie wrażenie i przeczytanie daje satysfakcję.

W tomie 3 poznajemy początki władzy radzieckiej nad kozakami co szybko doprowadza do problemów.
Zaletą książki jest historia, talent pisarski Szołochowa do tworzenia barwnych obrazów z wydarzeń. Wadą jest ustawicznie powracające trudne słownictwo, co bardzo wytrąca mnie z czytania - książka się po prostu ciągnie,gdyż co chwilę nie rozumiem słówek :P. W opisach przyrody...

Drugi tom opowiada o czasach początków rewolucji bolszewickiej. Zadziwia ogram zdarzeń, postaci, świata w książce. Autor opowiada o wszystkim, od miłości do walk zbrojnych. Wprowadza postacie historycznie prawdziwe, które są nie od odróżnienia od innych fikcyjnych. Opowieść nabiera charakteru fabularyzowanego reportażu...

Daję 8/10 - nieco słabiej niż t1 - przerasta mnie ilość nieznajomych zwrotów, nazw czynności i przedmiotów, o opisach przyrody już nie wspomnę, bo musiałbym być botanikiem, aby to wszystko sobie wyobrazić. Ocenę obniża również zbytnio kronikarska drobiazgowość do nazw organizacji i ludzi - w jednym z miejsc np. autor wymienia pod rząd 75 imion i nazwisk, z których prawie wszystkie są użyte jeden raz. A myślałem, że taką szczegółowość zapewnia jedynie S. King.

Mimo drobnych problemów autor pisze jasno i klarownie, bez filozofowania. W żaden sposób nie odczułem przekazu sugerującego, że rewolucja bolszewicka (w tamtych czasach) to coś pozytywnego lub nie - bezstronność godna zwrócenia uwagi innym autorom. Polecam książkę i doczekać się nie mogę t3 - to prawdziwa epopeja!

Drugi tom opowiada o czasach początków rewolucji bolszewickiej. Zadziwia ogram zdarzeń, postaci, świata w książce. Autor opowiada o wszystkim, od miłości do walk zbrojnych. Wprowadza postacie historycznie prawdziwe, które są nie od odróżnienia od innych fikcyjnych. Opowieść nabiera charakteru fabularyzowanego reportażu...

Daję 8/10 - nieco słabiej niż t1 - przerasta mnie...

Recenzja dotyczy tomu1, który pomimo dalszego ciągu stanowi pewną zamkniętą całość (z ładnym podsumowującym zakończeniem). Świetna powieść, autor pisze bardzo obrazowo, jasnym i pięknym literackim językiem. Przedstawia życie na wsi Kozaków oraz wojnę. Wspaniale się czyta taki klasyk, autor oparł się w powieści szerzeniu własnych poglądów polityczno filozoficznych (lub tego nie wyczułem) co często jest wadą wielu "grubszych" książek.

Daję tylko 9/10 gdyż od czasu do czasu trafiają się zdania napisane z użyciem trudnych słów lub zupełnie niezrozumiale; w tej jednak książce są to jedynie pojedyncze zdania które można pominąć i dalej cieszyć się wątkami powieści. Bardzo polecam czytelnikom klasyków, a ja po drobnej przerwie na inne lektury (tą historią można się nasycić...) opiszę wkrótce t.2.

Recenzja dotyczy tomu1, który pomimo dalszego ciągu stanowi pewną zamkniętą całość (z ładnym podsumowującym zakończeniem). Świetna powieść, autor pisze bardzo obrazowo, jasnym i pięknym literackim językiem. Przedstawia życie na wsi Kozaków oraz wojnę. Wspaniale się czyta taki klasyk, autor oparł się w powieści szerzeniu własnych poglądów polityczno filozoficznych (lub tego...

Napisana pięknym językiem i jak wiele innych klasycznych rosyjskich powieści obarczona ciężarem kilku tomów.

Biorąc pod uwagę ilość stron, czasami będzie monotonnie, czasami przytłaczająco, czasami też odczujemy brak spójności i konsekwencji w prowadzeniu fabuły, ale w ogólnym rozrachunku ocena nie może być zła.

Smaczku dodaje kontrowersja dotycząca autorstwa dzieła - czy zatwardziały komunista, jakim był Szołochow mógł napisać (lub przeredagować) "Cichy Don" skoro wiele fragmentów nie przystaje do partyjnego profilu "autora", a wiele innych wydaje się na siłę zmieniać kontekst na bardziej "odpowiedni"?...

PS
Ocena dotyczy wszystkich czterech tomów powieści.

PPS
Serialu jeszcze nie oglądałem (oceny brak).

Napisana pięknym językiem i jak wiele innych klasycznych rosyjskich powieści obarczona ciężarem kilku tomów.

Biorąc pod uwagę ilość stron, czasami będzie monotonnie, czasami przytłaczająco, czasami też odczujemy brak spójności i konsekwencji w prowadzeniu fabuły, ale w ogólnym rozrachunku ocena nie może być zła.

Smaczku dodaje kontrowersja dotycząca autorstwa dzieła -...

Bardzo piękna, choć miejscami tragiczna historia Dońskich Kozaków. Z racji tematyki, języka oraz sposobu narracji nie wszystkim może przypaść do gustu, mnie jednak urzekła ta "kozacka dusza".

Bardzo piękna, choć miejscami tragiczna historia Dońskich Kozaków. Z racji tematyki, języka oraz sposobu narracji nie wszystkim może przypaść do gustu, mnie jednak urzekła ta "kozacka dusza".

Bardzo piękna, choć miejscami tragiczna historia Dońskich Kozaków. Z racji tematyki, języka oraz sposobu narracji nie wszystkim może przypaść do gustu, mnie jednak urzekła ta "kozacka dusza".

Bardzo piękna, choć miejscami tragiczna historia Dońskich Kozaków. Z racji tematyki, języka oraz sposobu narracji nie wszystkim może przypaść do gustu, mnie jednak urzekła ta "kozacka dusza".

Bardzo piękna, choć miejscami tragiczna historia Dońskich Kozaków. Z racji tematyki, języka oraz sposobu narracji nie wszystkim może przypaść do gustu, mnie jednak urzekła ta "kozacka dusza".

Bardzo piękna, choć miejscami tragiczna historia Dońskich Kozaków. Z racji tematyki, języka oraz sposobu narracji nie wszystkim może przypaść do gustu, mnie jednak urzekła ta "kozacka dusza".

Bardzo piękna, choć miejscami tragiczna historia Dońskich Kozaków. Z racji tematyki, języka oraz sposobu narracji nie wszystkim może przypaść do gustu, mnie jednak urzekła ta "kozacka dusza".

Bardzo piękna, choć miejscami tragiczna historia Dońskich Kozaków. Z racji tematyki, języka oraz sposobu narracji nie wszystkim może przypaść do gustu, mnie jednak urzekła ta "kozacka dusza".

W mojej opinii ,jedno z największych i najważniejszych dzieł literatury radzieckiej,które w miarę bezstronnie,choć nie tendencyjnie, ukazuje jeden z najbardziej burzliwych okresów historii Rosji,okresu wywrócenia do góry nogami wszystkich wartości obowiązujących do wybuchu pierwszej wojny światowej , która to wojna w dużej mierze zadziałała jak zapalnik inicjujący wybuch Rewolucji październikowej,obejmujący całe imperium rosyjskie ,wraz z zamieszkującymi ich Kozakami dońskimi,ludem niezwykle twardym i hardym,nie dającym się tak łatwo ujarzmić i zaprzęgnąć w kierat władzy sowieckiej.O kozakach właśnie jest,w głównej mierze opowieść w tym opasłym dziele Szołochowa ( możliwe autorstwo Fiodora Kriukowa),dziele ,bez wątpienia wartościowym,napisanym po mistrzowsku,to autorowi trzeba oddać,kimkolwiek był prawdziwy autor dzieła,bo co do Szołochowa istnieją pewne podejrzenia,że dopuścił się plagiatu ,na ile te podejrzenia są uzasadnione a poszlaki przekonujące ,tego prawdopodobnie nigdy się nie dowiemy,lecz znając moralność pisarzy silnie związanych z władzą radziecką,pochwalających jej zbrodnicze działania tak jak w przypadku Szołochowa ,jest to teza w jakimś stopniu prawdopodobna,ale nie tu i teraz miejsce na takie dociekania i rozważania.Zainteresowani tą kwestią z pewnością znajdą informacje tyczące się tej sprawy.Skupiając się na samym dziele,przyznaję,że robi ogromne wrażenie swym rozmachem,ilością bohaterów,oraz szczegółowością opisów :zwyczajów i kultury dońskich Kozaków,obrazy opisujące tamtejszą przyrodę są przepiękne,trzeba też przyznać autorowi mistrzostwo w sztuce oddania klimatu tamtych czasów . Przemierzając strony książki,odnosimy wrażenie jak byśmy sami byli ukrytymi bohaterami tej epopei ,obserwującymi z ukrycia rozgrywające się wydarzenia a dzieje się to za sprawą plastyczności i barwności języka opisującego koleje ludzkiego życia wraz z jego blaskami i cieniami,z tym, że w tym przypadku więcej mamy do czynienia z cieniami ,niż z blaskami.Dzieło a nawet pozycja ocierająca się o arcydzieło,co do tego nie ma żadnych wątpliwości i nie dziwi fakt uhonorowania jej Nagrodą Nobla,dzieło cięższego kalibru ale dzięki temu o większym polu rażenia i sile przebicia,któremu ze względu na objętość fizyczną trzeba poświęcić sporo czasu,ale w tym przypadku,nie jest to czas zmarnowany.Polecam

W mojej opinii ,jedno z największych i najważniejszych dzieł literatury radzieckiej,które w miarę bezstronnie,choć nie tendencyjnie, ukazuje jeden z najbardziej burzliwych okresów historii Rosji,okresu wywrócenia do góry nogami wszystkich wartości obowiązujących do wybuchu pierwszej wojny światowej , która to wojna w dużej mierze zadziałała jak zapalnik inicjujący wybuch...