Były lata dziewięćdziesiąte ubiegłego stulecia. Pewnego razu, wracając z technikum wstąpiłem do wypożyczalni kaset wideo. Nigdy wcześniej nie byłem w tej wypożyczalni. Kiedy będąc tam, eksplorowałem wzrokiem repozytorium dostępnych pozycji, w pewnym momencie moje oczy ujrzały postać. Postać na mnie spoglądała, miała bladą skórę i doskonale kontrastowała z ciemnym światłem pomieszczenia. Mężczyzna był ubrany w czarny, dobrze dopasowany, lateksowy kombinezon. Jego twarz, była zmieniona, nienaturalna, nacięta z chirurgiczną precyzją i geometrycznie podzielona. Grymas na bladej twarzy wydawał się oddawać cały ból postaci, natomiast oczy wyrażały zupełnie odwrotne emocje. Postać trzymała w dłoniach artefakt, coś jakby kostkę w formie trójwymiarowej układanki. Ta obserwacja budziła we mnie ambiwalentne odczucia, nie mogłem odwrócić wzroku, po raz pierwszy widziałem coś takiego.

Opuściłem wypożyczalnie a po kilku godzinach, będąc już po pierwszym seansie filmu Hellraiser autorstwa Clive'a Barker'a, wiedziałem, że chcę więcej. Piekielny świat cenobitów z Pinhead'em na czele zdefiniował gatunek horroru w moim umyśle. Sequel równie udany jak część pierwsza. Z każdą następną odsłoną odkrywanie piekielnego uniwersum cenobitów było już dla mnie drogą przez mękę i to w złym tego słowa znaczeniu ;) Całą serię zakończyłem na części 8 i nie mam zamiaru kontynuować.

Niestety, z przykrością stwierdzam, że podobnie jest z tym zbiorem opowiadań. Znajdują się tu świetne epizody, ale jest ich zdecydowanie za mało. Poza kilkoma wyjątkami scenariusze nie zaskakują a na prace co niektórych rysowników nie da się patrzeć.

Polecam tylko wytrwałym fanom serii o aniołach z piekieł lub BDSM w wersji hardcore ;)

Fabuła: 6/10
Scenariusz: 6/10
Kompozycja: 5/10
Ilustracje: 5/10
Wydanie: 7/10

Były lata dziewięćdziesiąte ubiegłego stulecia. Pewnego razu, wracając z technikum wstąpiłem do wypożyczalni kaset wideo. Nigdy wcześniej nie byłem w tej wypożyczalni. Kiedy będąc tam, eksplorowałem wzrokiem repozytorium dostępnych pozycji, w pewnym momencie moje oczy ujrzały postać. Postać na mnie spoglądała, miała bladą skórę i doskonale kontrastowała z ciemnym światłem...

Niestety, dość średnia pozycja, z której niewiele można zapamiętać. Jedna historia była ciekawa, reszta to standardowe historyjki grozy.

Niestety, dość średnia pozycja, z której niewiele można zapamiętać. Jedna historia była ciekawa, reszta to standardowe historyjki grozy.

Każda historia ilustrowana była przez innego artystę i dało to fajny efekt i za to na pewno plus. Jeżeli chodzi o same opowiadania to moim faworytem jest "Przede Wszystkim Twarz" totalne mistrzostwo, podobały mi się też "Szafy" a szczególnie zakończenie. Myślę że każdy kto wie po co sięga znajdzie coś dla siebie i te opowieści które zrobią na nim wrażenie przysłonią te bardzo słabe...bo niestety są i takie.

Każda historia ilustrowana była przez innego artystę i dało to fajny efekt i za to na pewno plus. Jeżeli chodzi o same opowiadania to moim faworytem jest "Przede Wszystkim Twarz" totalne mistrzostwo, podobały mi się też "Szafy" a szczególnie zakończenie. Myślę że każdy kto wie po co sięga znajdzie coś dla siebie i te opowieści które zrobią na nim wrażenie przysłonią te...

Te dobre historie przyćmiewają te słabsze, a przecież nawet te słabsze dzieją się w świecie Hellraisera, więc z samej zasady... Warto.

Te dobre historie przyćmiewają te słabsze, a przecież nawet te słabsze dzieją się w świecie Hellraisera, więc z samej zasady... Warto.

Nie miałem szans, by do lektury tego komiksu podejść bez emocji. Wszak filmowy „Hellraiser” to dla mnie obraz kultowy. Obejrzałem go w czasach, kiedy musiał wywrzeć na mnie piorunujące wrażenie – po pierwsze: byłem młody i na koncie niewiele jeszcze horrorów miałem, po drugie: w owym czasie zastosowane w filmie efekty specjalne ocenić należało jako rewelacyjne.

Filmowa seria z części na część bladła w odniesieniu do genialnego pierwowzoru, pomyślałem więc, że może inne medium niż film doda „Hellraiserowi” w moich oczach więcej blasku. Bądźmy zresztą szczerzy: nie przepuściłbym niczemu, co wpadłoby mi w ręce, a miało jakikolwiek związek z Pineheadem. Zasiadłem wiec do lektury z wypiekami na twarzy.

Zbiór nie spełnił moich wygórowanych oczekiwań. Jak to zwykle w przypadku antologii bywa – jest nierówny. Jedne historyjki nawet trzymają się kupy, inne wrogowi odradziłbym. Pozostaje też zróżnicowana warstwa wizualna – niektóre kadry są tak paskudne, że nawet moje uwielbienie do tematyki ich nie ratuje.

Jakieś plusy mimo wszystko? Owszem, jakość polskiego wydania i ilustracja na okładce.

Nie miałem szans, by do lektury tego komiksu podejść bez emocji. Wszak filmowy „Hellraiser” to dla mnie obraz kultowy. Obejrzałem go w czasach, kiedy musiał wywrzeć na mnie piorunujące wrażenie – po pierwsze: byłem młody i na koncie niewiele jeszcze horrorów miałem, po drugie: w owym czasie zastosowane w filmie efekty specjalne ocenić należało jako rewelacyjne.

Filmowa...