Jak sama nazwa wskazuje historia ta rozgrywa się w Piekle. Wszyscy wyobrażają sobie piekło jako miejsce wielkiego bólu, czy ogólnego cierpienia. Takie podejście do tej historii jest oczywistym błędem, gdyż autorka zobrazowała nam Piekło z przymrużeniem oka i wielkim poczuciem humoru. Zamiast płaczu wszyscy balują, bo nie ma to jak imprezy z Marylin Monroe, czy Napoleonem. Również w Piekle dozwolona jest magia . Chcesz mieć wspaniałe auto ? Pomyśl i właśnie ono stoi przed tobą. Chcesz być blond modelką ? Zamknij oczy, a w moment zaroi się obok ciebie od fotografów.

Dwudziestojednoletnia Wiktoria, główna bohaterka nagle umiera i trafia do Piekła. Oczywiście nie pamięta co się stało i dlaczego, ale po krótkim pobycie w tym miejscu zostaje na 66 lat diablicą - drugą w historii tego zaświatu. Pierwszą była ( tak ta ) Kleopatra - ostatnia królowa Egiptu. Szybko się z nią zaprzyjaźnia, choć ta znajomość nie jest zbyt korzystna dla Wiki.

Dziewczyna poznaje również dwójkę diabłów : przystojnego Beletha i denerwującego Azazela.
Beleth od razu zaczyna pałać do dziewczyny uczuciem, chociaż ona zakochana jest w Piotrusiu - swoim ziemskim przyjacielu.

W książce bardzo spodobały mi się postacie, o których naprawdę warto wspomnieć, ponieważ mocno ubarwiły fabułę i dzięki nim ta książka ( seria ) jest taka wspaniała.

Kleopatra - zabawna, wprowadza Wiktorię w " życie " po śmierci. Kleo posiada największą szafę, a jej buty można liczyć w tysiącach - mimo wszystko bardzo ją polubiłam.

Beleth - zabójczo przystojny diabeł zakochany w Wiki. Pomoga on dziewczynie w pierwszych targach o dusze, pomaga jej w zakwaterowaniu + stara się rozkochać w sobie Wiktorię. Nie wiem jak Wy, ale ja jestem w nim mega zakochana.

Azazel - denerwujący diabeł, który pragnie wykorzystać Wiki do swoich niecnych celów. Mimo swojego "złego" charakteru on ciągle mnie rozśmiesza i nie jestem pewna co by było bez niego w tej książce.

Jak sama nazwa wskazuje historia ta rozgrywa się w Piekle. Wszyscy wyobrażają sobie piekło jako miejsce wielkiego bólu, czy ogólnego cierpienia. Takie podejście do tej historii jest oczywistym błędem, gdyż autorka zobrazowała nam Piekło z przymrużeniem oka i wielkim poczuciem humoru. Zamiast płaczu wszyscy balują, bo nie ma to jak imprezy z Marylin Monroe, czy Napoleonem....