Do tej pory Pratchetta znałem głównie z serii Świat Dysku, która z humorem i miejscami celową infantylnością, prowadzi czytelnika przez magiczny świat położony gdzieś między ziemskim wczesnym średniowieczem, a epoką industrialną. W tej książce autor dał się poznać nie tylko od strony świetnego operowania językiem dalekim od wyżej wspomnianej serii, ale jako wizjoner i kreator obrazu dalekiej przyszłości, którą osobiście umieściłbym gdzieś między P.K.Dickiem i S.Lemem, z lekką przewagą tego pierwszego. To prawdziwe science-fiction z domieszką fantasy, poruszające i kwestie ideologiczne, jak również gładko prześlizgujące się po kwestiach technicznych, powiązanych z matematyką, jednocześnie w żadnym momencie nie zanudzające przedłużającymi się akapitami opisów dalekich od standardowej wiedzy. Zaskakujące, przejmujące (co ciekawe, udało mi się emocjonalnie związać również z dwoma charakterami pobocznymi, w tym z umierającym już w pierwszym rozdziale), ciekawe i zastanawiające nad tym dokąd nasza cywilizacja zmierza i czy na pewno obiera dobry kierunek. Polecam!

Do tej pory Pratchetta znałem głównie z serii Świat Dysku, która z humorem i miejscami celową infantylnością, prowadzi czytelnika przez magiczny świat położony gdzieś między ziemskim wczesnym średniowieczem, a epoką industrialną. W tej książce autor dał się poznać nie tylko od strony świetnego operowania językiem dalekim od wyżej wspomnianej serii, ale jako wizjoner i...