Zdawać by się mogło, że o wojnie trojańskiej nie można opowiedzieć lepiej, niż zrobili to Homer i inni antyczni poeci, ci, którzy byli jednak o dobre dwa tysiące lat bliżej omawianych wydarzeń, niż współcześni twórcy. Jednak lektura "Pieśni o Troi" świadczy o czymś innym. To nie jest zwykła wariacja na temat, czy zwykłe przełożenie dzieła Homera na język współczesnej powieści. Autorka stworzyła barwną, piękną opowieść, która nie jest tylko powtórzeniem literatury starożytnej. Zebrała ona sporą wiedzę z dzieł poświęconych wojnie trojańskiej, ale również - zagadnień związanych z mitologią oraz obyczajowością starożytnej Grecji. Całościowo dało to naprawdę interesującą opowieść, holistyczne dzieje wojny trojańskiej - od jej genezy począwszy, na upadku królestwa Priama skończywszy.

Co nadaje tej książce wyrazu, to fakt, że autorka wiele tradycyjnych elementów historii zmagań o piękną Helenę, zinterpretowała po swojemu - odważnie odrzucając znaczenie bogów i ich udział w zmiennych kolejach bitewnych zmagań (treść jest bardzo racjonalna, przez co cała historia nabiera jeszcze większej autentyczności i powagi), kreśląc dość wyraźne, a przecież odmienne od homeryckiego przekazu postacie głównych bohaterów (Helena przedstawiona jako zapatrzona w siebie kokietka, Eneasz - jako pozbawiony honoru bawidamek i narcyz, Parys - jako tchórzliwy fircyk itp.), no i przede wszystkim: czyniąc Odyseusza głównym intrygantem, mózgiem, odpowiedzialnym za wybuch i koleje wojny trojańskiej. Mając w pamięci homerycki oryginał, można w niektórych momentach lektury sarkać, że coś jest naciągane, że autorka trochę za mocno się rozpędziła, ale nie zmienia to faktu, że całość czyta się naprawdę dobrze. A opowieść niesamowicie wciąga - mimo że przecież wiadomo, jaki cała historia będzie miała finał.

Jak dla mnie: bomba. Świetne uzupełnienie epopei Homera, szczególnie dla tych, którzy przez oryginał nie mogli przebrnąć.

Zdawać by się mogło, że o wojnie trojańskiej nie można opowiedzieć lepiej, niż zrobili to Homer i inni antyczni poeci, ci, którzy byli jednak o dobre dwa tysiące lat bliżej omawianych wydarzeń, niż współcześni twórcy. Jednak lektura "Pieśni o Troi" świadczy o czymś innym. To nie jest zwykła wariacja na temat, czy zwykłe przełożenie dzieła Homera na język współczesnej...