Daniel Steel zawsze kojarzyłam tylko i wyłącznie z romansidłami, więc nie muszę wam mówić, jak wielką niespodzianką okazała się ta lektura. Jakie nasunęło mi się stwierdzenie: nie wszyscy ludzie powinni mieć dzieci, a niektórym wręcz powinno się tego zabronić.

Historii Wiktorii towarzyszymy od samego początku jej życia, a nawet chwilę wcześniej. Mówiąc dobitnie: jej rodzice to kretyni, dziwię się, że to w ogóle możliwe by dwójka całkowitych idiotów potrafiła stworzyć tak wspaniałą i inteligentną istotę, jaką jest Wiktoria. Dziewczynka od dziecka słyszy od swoich rodziców same uwagi pod swoim adresem. Jest za mądra, a przede wszystkim za gruba i brzydka. Jakby tylko to było wyznacznikiem ceny człowieka. Dla Wiktorii komentarze ojca były zawsze źródłem załamania i obrzydzenia do samej siebie. Koniec końców stała się mądrą i niezależną kobietą, co z tego, skoro rodzice przez lata dbali o to, by nie miała za grosz pewności siebie.
Sytuacja nie polepsza się, kiedy na świat przychodzi jej siostra, która jest wierną kopią rodziców, szczupła, drobniutka, a przede wszystkim piękna. Staje się oczkiem w głowie każdego, także siostry, która przelewa na nią całą swoją miłość.
Wiktoria wyrasta, ale jej rodzice pozostają tacy sami, czy ma ona lat 10, czy 20 jej tusza zawsze staje się głównym motywem wspólnych rozmów. Kobieta przeprowadza się na drugi koniec kraju, by spełnić swoje marzenia i stać się nauczycielką, jak możemy się domyślić, nawet bez czytania książki i ten pomysł nie zyskuje poparcia rodziców. Są oni niczym główni bohaterowie głupich filmów dla nastolatków, zapatrzeni w pieniądze, urodę, własną pozycję społeczną, a przede wszystkim w to, co powiedzą inni.
Gdzie zatem ta bezwarunkowa miłość, którą powinien kierować każdy rodzic w stronę własnego dziecka? Powinno wynaleźć się jakiś szybki sposób, na sprawdzenie, czy dana osoba nadaje się na rodzica.
Najsmutniejsze w tej powieści jest to, że takie historie zdarzaj się na co dzień, okazuje się, że znęcanie fizyczne nie jest najgorsze. Ono, prędzej, czy później wyjdzie na jaw. Natomiast blizny pozostawione na naszej psychice nigdy się nie zabliźnią.
Wiktoria będąc już dorosłą kobietą i mając u boku przystojnego, kochającego mężczyznę, któremu nie przeszkadza rozmiar jej ubrań, wciąż nie może pozbyć się obrzydzenia do własnego ciała. Pomimo zapewnień ukochanego, wciąż widzi siebie taką, jaką przedstawiali ją rodzice. Słowa krytyki wcale nie bolą najbardziej s ust wroga, ale z ust przyjaciela i rodziny.

Daniel Steel zawsze kojarzyłam tylko i wyłącznie z romansidłami, więc nie muszę wam mówić, jak wielką niespodzianką okazała się ta lektura. Jakie nasunęło mi się stwierdzenie: nie wszyscy ludzie powinni mieć dzieci, a niektórym wręcz powinno się tego zabronić.

Historii Wiktorii towarzyszymy od samego początku jej życia, a nawet chwilę wcześniej. Mówiąc dobitnie: jej...