Czytałam już dawno temu po angielsku, ale pamiętam, że nie mogłam się oderwać 😉

Czytałam już dawno temu po angielsku, ale pamiętam, że nie mogłam się oderwać 😉

Ciekawie przedstawione losy kilku przyjaciołek, fajna dla zabicia czasu w zimowy wieczór.

Ciekawie przedstawione losy kilku przyjaciołek, fajna dla zabicia czasu w zimowy wieczór.

Tę autorkę odkryłam niedawno w naszej bibliotece i jestem totalnie zauroczona!

Tę autorkę odkryłam niedawno w naszej bibliotece i jestem totalnie zauroczona!

Kobiece losy, ta autorka potrafi je świetnie opisywać!

Kobiece losy, ta autorka potrafi je świetnie opisywać!

Czytałam tę książkę kilka miesięcy, aż w takim stopniu mnie męczyła. Przez 3/4 treści szło mi tak opornie, że byłam bliska porzucenia jej. I nagle tuż pod sam koniec zaczęła być naprawdę interesująca i wciągnęła mnie bez reszty. Nie spodziewałam się zupełnie takiego obrotu sprawy toteż i z wystawieniem oceny mam niemały problem, jednak biorąc pod uwagę, że więcej się nudziłam to myślę, że ocena nie może być wyższa niż 5.

Czytałam tę książkę kilka miesięcy, aż w takim stopniu mnie męczyła. Przez 3/4 treści szło mi tak opornie, że byłam bliska porzucenia jej. I nagle tuż pod sam koniec zaczęła być naprawdę interesująca i wciągnęła mnie bez reszty. Nie spodziewałam się zupełnie takiego obrotu sprawy toteż i z wystawieniem oceny mam niemały problem, jednak biorąc pod uwagę, że więcej się...

Bardzo lubię opowieści autorki. Przyjemnie się czyta, bardzo wciąga i pobudza emocje.

Bardzo lubię opowieści autorki. Przyjemnie się czyta, bardzo wciąga i pobudza emocje.

No cóż... Ta książka jest dla mnie dowodem na to, że lektury nie wybiera się po tytule. W połowie byłam bliska jej porzucenia, ale pomyślałam, że jeszcze dam jej szansę. To nie był najlepiej wykorzystany czas. Nie była beznadziejna, ale też nie była porywająca.
Ogólnie bardzo przewidywalna, nic zaskakującego. Historię można było zmieścić na połowie jej objętości

No cóż... Ta książka jest dla mnie dowodem na to, że lektury nie wybiera się po tytule. W połowie byłam bliska jej porzucenia, ale pomyślałam, że jeszcze dam jej szansę. To nie był najlepiej wykorzystany czas. Nie była beznadziejna, ale też nie była porywająca.
Ogólnie bardzo przewidywalna, nic zaskakującego. Historię można było zmieścić na połowie jej objętości

Akcja książki rozciągnięta jest mocno w czasie. Zaczyna się, gdy bohaterki mają siedemnaście lat i trwa do późnej dorosłości. Kobiety zmagają się z trudami codzienności. Opisane jest po prostu żʏᴄɪᴇ.
Historia jest niesamowicie wzruszająca. Nie należy ona do tych, które łatwo i same się czytają. Warto poświęcić jej maksymalne skupienie.

Akcja książki rozciągnięta jest mocno w czasie. Zaczyna się, gdy bohaterki mają siedemnaście lat i trwa do późnej dorosłości. Kobiety zmagają się z trudami codzienności. Opisane jest po prostu żʏᴄɪᴇ.
Historia jest niesamowicie wzruszająca. Nie należy ona do tych, które łatwo i same się czytają. Warto poświęcić jej maksymalne skupienie.

Po przeczytaniu „Pokrewnych dusz” Lokko byłam ciekawa innych książek tej autorki. Początkowo „Gorzka czekolada” zdała mi się dramatem obyczajowym, w którym bohaterki będą musiały walczyć z nieprzychylnością losu, jako że sytuacja każdej z nich była w różny sposób trudna. Po około stu stronach jednakże fabuła coraz bardziej zaczęła zmieniać się w plastikową, romantyczną sagę spod znaku Nory Roberts. Każda z trzech bohaterek wplątała się w miłosne perypetie, a fabuła zaczęła składać się z nudnych, całkowicie zbędnych opisów tego, jak wybierają prezenty gwiazdkowe, urządzają dom albo pieką ciasta.
Wprawdzie powieść ma pewien motyw przewodni, tj. rozdzielenie dwóch bohaterek na wiele lat, po których wreszcie się z powrotem spotykają, ale w gruncie rzeczy historia zasadza się głównie po prostu na opisach ich odmiennych losów życiowych. Jak w przypadku każdej książki obyczajowej, brak tu problemu, który miałby zostać rozwiązany – „Gorzka czekolada” ma głównie raczej skłaniać odbiorcę do namysłu nad postępowaniem bohaterek.
Pewnie nie byłoby to takie złe, gdyby nie lektura wspomnianych przeze mnie „Pokrewnych dusz”. Otóż autorka zastosowała tu niemal identyczny wzór postaci jak w tamtej książce: tam ciemnoskóra Kemi była twarda i zdecydowana, potrafiąca zadbać o siebie i osiągnąć sukces, zaś jasnoskóra Jen polegała ciągle na innych, była dość tchórzliwa i mało zaradna. Tutaj za to ciemnoskóra Laura jest samodzielna, dzielnie pokonuje życiowe przeszkody i ostatecznie osiąga sukces, zaś jasnoskóra Melanie jest dość infantylna, bezmyślna i uzależniona od innych. Tam obie bohaterki łączyła siostrzana więź, tu zaś taka relacja łączy Laurę z Ameline, trzecią z bohaterek.
Ta powtarzalna schematyczność budowy postaci była dla mnie dość zniechęcająca, gdyż miałam wrażenie, jakbym czytała po raz drugi tę samą książkę, tylko w inny sposób opowiedzianą. Wprawdzie niewielkim plusem były tu elementy dotyczące np. sytuacji politycznej na Haiti, dzięki czemu odbiorca może nieco poszerzyć swą wiedzę ogólną, ale ostatecznie, jak nadmieniłam, i tak fabuła zaczęła w końcu za bardzo przypominać sztampowe romansidło.
Narracja przy tym sama w sobie była całkiem inteligentna, dzięki czemu książki nie czytało się źle, mimo tego, iż natrafiłam w różnych miejscach w tekście na błędy logiczne, być może powstałe przy tłumaczeniu.
Ostatecznie jestem „Gorzką czekoladą” dość zawiedziona i raczej nieprędko sięgnę po jakąś inną książkę Lokko w obawie, iż znowu będzie to tylko jej inna wariacja na ten sam temat.

Po przeczytaniu „Pokrewnych dusz” Lokko byłam ciekawa innych książek tej autorki. Początkowo „Gorzka czekolada” zdała mi się dramatem obyczajowym, w którym bohaterki będą musiały walczyć z nieprzychylnością losu, jako że sytuacja każdej z nich była w różny sposób trudna. Po około stu stronach jednakże fabuła coraz bardziej zaczęła zmieniać się w plastikową, romantyczną sagę...

GORZKA CZEKOLADA to książka, na którą trafiłam przypadkiem i przepadłam. Znajdziemy tu wiele różnych historii, sporo ciekawych lokalizacji, wyjątkowe kobiety i zmagania z problemami…
Bardzo interesująca powieść o poszukiwaniu siebie, miłości, i przebaczenia. Polecam!

GORZKA CZEKOLADA to książka, na którą trafiłam przypadkiem i przepadłam. Znajdziemy tu wiele różnych historii, sporo ciekawych lokalizacji, wyjątkowe kobiety i zmagania z problemami…
Bardzo interesująca powieść o poszukiwaniu siebie, miłości, i przebaczenia. Polecam!