"Ostatni raz" to moje drugie spotkanie z twórczością Anny Gawaldy. Pierwsze nie było zbyt udane, więc podeszłam do lektury ze sceptycyzmem. Jednak wystarczyło parę stron tej książki, by wciągnąć się bez reszty. Z żalem patrzyłam, jak szybko ją czytam, że zaraz się skończy... Właściwie opowiedziana w niej historia nie dotyczy niczego wyjątkowego, ot po prostu czwórka dorosłego rodzeństwa wybiera się na ślub kuzynki. Trójka z nich jedzie razem samochodem, dojeżdżają do miejsca ceremonii i dowiadują się, że ich brat jednak nie przyjedzie. Wpadają na (zwariowany?) pomysł, by czmychnąć sprzed kościoła i pojechać go odwiedzić. Tam spędzają wieczór, noc i następnego dnia wracają. Niby nic się nie dzieje... A jednak atmosfera jest nieziemska. Książka opowiada bowiem o relacjach między rodzeństwem i to o takich pięknych, cudnych. I wcale to rodzeństwo nie jest idealne, wcale nie mieli sielskiego dzieciństwa, ale łączy ich taka więź! A przynajmniej tak to widzimy oczami bohaterki opowiadającej wydarzenia. Ona jest szczęśliwa, a ja, czytając, zastanawiałam się, dlaczego nie zaprzyjaźniłam się w taki sposób z bratem? Uświadomiłam sobie, że ode mnie wiele zależy, czy moje dziecko będzie miało rodzeństwo i czy ich relacje będą piękne. Ach, czytało się przyjemnie (zwłaszcza pierwszą część książki)!

"Ostatni raz" to moje drugie spotkanie z twórczością Anny Gawaldy. Pierwsze nie było zbyt udane, więc podeszłam do lektury ze sceptycyzmem. Jednak wystarczyło parę stron tej książki, by wciągnąć się bez reszty. Z żalem patrzyłam, jak szybko ją czytam, że zaraz się skończy... Właściwie opowiedziana w niej historia nie dotyczy niczego wyjątkowego, ot po prostu czwórka...