Przeczytana wielokrotnie w latach nastoletnich. Później już odrzucała mnie jej warstwa ideowa.
Dziś doceniam zawarty w niej świat uczuć, pragnień, rozterek młodego człowieka. Styl jakim została napisana.
A może i ten aspekt zaangażowania ideologicznego ma wartość jako świadectwo minionej (na szczęście) epoki. A konkretnie - świadectwo tego jak próbowano kształtować nasze myślenie i postawy...

Zaskakuje mnie, jak dużo pamiętam z tej książki. Nie tylko fabułę, imiona głównych bohaterów, ostatnie (a znaczące) zdanie, ale nawet nazwisko wychowawcy (Smolik) :). Wniosek - była dla mnie kiedyś ważna. Miała swój czas. :).

Przeczytana wielokrotnie w latach nastoletnich. Później już odrzucała mnie jej warstwa ideowa.
Dziś doceniam zawarty w niej świat uczuć, pragnień, rozterek młodego człowieka. Styl jakim została napisana.
A może i ten aspekt zaangażowania ideologicznego ma wartość jako świadectwo minionej (na szczęście) epoki. A konkretnie - świadectwo tego jak próbowano kształtować nasze...

Czasem człowiek potrzebuje przeczytać coś lekkiego z literatury młodzieżowej i dziecięcej. Z cyklu znalezione i przeczytane to: „Czas Abrahama” - Krystyna Siesicka. Książka sympatyczna przyjemna w czytaniu opowiadająca o dwóch nastoletnich dziewczynach kochających się w tym samym chłopaku o imieniu Kuba. A druga to literatura dziecięca - "SANNE DZIEWCZYNKA Z GRENLANDII" - Karen Plowgaard, której tutaj na lubimyczytać nie można znalez. Książka ta została wydana przez: NASZA KSIĘGARNIA WARSZAWA 1973 rok a przełożył Franciszek Lund - Jaszuński. Krótka ale sympatyczna historia o trzynastoletniej SANNE mieszkającej w małej osadzie na Grenlandii. Obie lektury oceniam jako dobre.

Czasem człowiek potrzebuje przeczytać coś lekkiego z literatury młodzieżowej i dziecięcej. Z cyklu znalezione i przeczytane to: „Czas Abrahama” - Krystyna Siesicka. Książka sympatyczna przyjemna w czytaniu opowiadająca o dwóch nastoletnich dziewczynach kochających się w tym samym chłopaku o imieniu Kuba. A druga to literatura dziecięca - "SANNE DZIEWCZYNKA Z...

Bardzo miło powrócić do Siesickiej po latach i od nowa rozkoszować się czarem dawnych czasów. Gorąco polecam lekturę "Czasu Abrahama" wszystkim nastolatkom.

Bardzo miło powrócić do Siesickiej po latach i od nowa rozkoszować się czarem dawnych czasów. Gorąco polecam lekturę "Czasu Abrahama" wszystkim nastolatkom.

"-Zrozumiałam po dłuższym zastanowieniu. To jest jedyny sposób na to, żeby zatrzymać chłopca przy sobie (...).
-Ale nie można tak na zimno.
-Wcale nie na zimno. Kocham Kubę, więc nie na zimno (...)
-Przecież ty nic nie wiesz! W ogóle nie wiesz, czy on tego chce!
-Będzie chciał. Sama powiedziałaś: okoliczności, nastrój. To łatwe-powiedziała z desperacją.
Agnieszka wstała i podeszła do Anki.
-Nie!-zaprotestowała gorączkowo-Mówisz tak, jakby w miłości liczył się tylko ten fakt!
-Dla mnie nie tylko to się liczy! Ale dla chłopców? Wiesz o tym sama. Jeżeli liczy się dla Kuby, liczy się dla mnie!".

Dojrzewanie to taki trudny emocjonalnie czas. Niby człowiek czuje się już dorosły ale nadal wielu spraw nie rozumie bo brak mu doświadczenia. Bardzo ciekawa książka o pierwszych zauroczeniach, miłościach i fascynacjach. O próbach zrozumienia dorosłego świata przez młodzież. Książka o zagubieniu, o poszukiwaniu prawdziwej miłości oraz o próbie odnalezienia się młodego człowieka w społeczeństwie, w którym przyszło mu żyć. Miłość-ta cielesna i emocjonalna. Czym jest dla chłopaka a czym dla dziewczyny? Czy naprawdę jest czymś innym? Czy bohaterowie szukają i oczekują tego samego od płci przeciwnej? Odwieczna niepewność dziewcząt dotycząca chłopięcego postrzegania uczuć. Czego chłopak chce od dziewczyny? Czego dziewczyna chce od chłopaka? Czy zawsze jest tylko jedna odpowiedź? Czy można generalizować i wszystkich wrzucać do jednego wora? Autorka bardzo umiejętnie lawiruje między tematami tak ważnymi dla młodych ale i nie tylko młodych bo wprawdzie burza hormonalna kiedyś się uspokoi ale uczucia zawsze są takie same.

"-Zrozumiałam po dłuższym zastanowieniu. To jest jedyny sposób na to, żeby zatrzymać chłopca przy sobie (...).
-Ale nie można tak na zimno.
-Wcale nie na zimno. Kocham Kubę, więc nie na zimno (...)
-Przecież ty nic nie wiesz! W ogóle nie wiesz, czy on tego chce!
-Będzie chciał. Sama powiedziałaś: okoliczności, nastrój. To łatwe-powiedziała z desperacją.
Agnieszka wstała i...

"- Uważam, Lorentowicz, że mógłbyś zrobić dekorację na rocznicę Rewolucji Październikowej! [...]
- Z czego ty się śmiejesz, Lorentowicz? Co ty widzisz wesołego w fakcie, że pośród trzydziestu sześciu osób nie mogę znaleźć nikogo, kto chciałby poświęcić tej sprawie jeden wieczór? Powtarzam: jeden wieczór! A tamci mogli poświęcać życie, prawda?
- O, to jest duża różnica, panie profesorze! - Kuba podniósł się z miejsca. - Co innego poświęcać życie dla Rewolucji, co innego wieczór dla dekoracji!"

"Czas Abrahama" ujrzał światło dzienne w 1967 roku, czyli w zupełnie innej epoce niż teraz. Ciężko mi jest uwierzyć, że moja własna mama była wtedy młodsza niż główni bohaterowie. Zawsze mnie interesowało życie w tamtych czasach, pewnie dlatego tak bardzo lubię te książki. I tym razem nie czuję się zawiedziona, bo sprawy łączące Kubę, Anię i Agnieszkę to nie tylko naiwne, szczeniackie historie. Pani Siesicka poruszała również ważne kwestie, które mogły dotyczyć każdego młodego człowieka.

"- Uważam, Lorentowicz, że mógłbyś zrobić dekorację na rocznicę Rewolucji Październikowej! [...]
- Z czego ty się śmiejesz, Lorentowicz? Co ty widzisz wesołego w fakcie, że pośród trzydziestu sześciu osób nie mogę znaleźć nikogo, kto chciałby poświęcić tej sprawie jeden wieczór? Powtarzam: jeden wieczór! A tamci mogli poświęcać życie, prawda?
- O, to jest duża różnica,...

Jest w niej i duch epoki, która już odeszła, i rozterki bliskie nastolatkom... Wielowątkowa mimo niedużej objętości. Troszkę mieszali mi się ze sobą bohaterowie dalszoplanowi, o których autorka mówiła używając raczej nazwisk, aniżeli imion, co jest chyba moim jedynym zarzutem wobec tej pozycji. Poza tym bardzo cenię sobie takt pani Krysi, z którym pisze o pewnych delikatnych sprawach, pozostawiając subtelne niedopowiedzenia... Pierwszy raz sięgnęłam po nią jeszcze w szkole podstawowej (klasy IV-VI),niczego z tamtego spotkania nie pamiętam, ale z perspektywy osoby starszej od tamtej dziewczyny dwa razy uważam, że między innymi dzięki temu ta książka była dla niej odpowiednia.

Jest w niej i duch epoki, która już odeszła, i rozterki bliskie nastolatkom... Wielowątkowa mimo niedużej objętości. Troszkę mieszali mi się ze sobą bohaterowie dalszoplanowi, o których autorka mówiła używając raczej nazwisk, aniżeli imion, co jest chyba moim jedynym zarzutem wobec tej pozycji. Poza tym bardzo cenię sobie takt pani Krysi, z którym pisze o pewnych...

Opowiada o miłości dwóch dziewczyn do jednego chłopaka.
Przedstawia świat lat 60-tych.
Pokazuje też, że mimo iż nie ma już ZMS-u ani Wieczorowej Szkoły Aktywu, od tamtych czasów niemal nic się nie zmieniło w zachowaniu nastolatków. Zmianie uległy jedynie symbole zamożności. Teraz jest to m. in. markowe ubranie, dobra mp3, fajny smartfon a nie np. magnetofon. Mimo to młodzież cały czas przyjaźni się, zakochuje i buntuje się.

Opowiada o miłości dwóch dziewczyn do jednego chłopaka.
Przedstawia świat lat 60-tych.
Pokazuje też, że mimo iż nie ma już ZMS-u ani Wieczorowej Szkoły Aktywu, od tamtych czasów niemal nic się nie zmieniło w zachowaniu nastolatków. Zmianie uległy jedynie symbole zamożności. Teraz jest to m. in. markowe ubranie, dobra mp3, fajny smartfon a nie np. magnetofon. Mimo to...

“Czas Abrahama” K.Siesicka

Książkę tę czytałam już w młodości.
Leżała sobie na półce, zupełnie zapomniana, postanowiłam ją sobie szybciutko przeczytać. I rzeczywiście, szybciutko mi poszło, książka ma kilkadziesiąt stron więc….

Szybka akcja, szybki język, bardzo prosty. Dla młodzieży raczej :)
Nic nie wniosła w moje życie, ale przeczytać nie zaszkodzi :)
MQ

“Czas Abrahama” K.Siesicka

Książkę tę czytałam już w młodości.
Leżała sobie na półce, zupełnie zapomniana, postanowiłam ją sobie szybciutko przeczytać. I rzeczywiście, szybciutko mi poszło, książka ma kilkadziesiąt stron więc….

Szybka akcja, szybki język, bardzo prosty. Dla młodzieży raczej :)
Nic nie wniosła w moje życie, ale przeczytać nie zaszkodzi :)
MQ

W odróżnieniu od przedmówczyń skupię się nie na wątku miłosnym lecz na rzeczach z dalszego planu.

Pierwszą z nich jest działalność Kuby Lorentowicza, tytułowego Abrahama w ZMS. Jak wyznał swojemu wychowawcy robił to tylko w celu uzyskania tzw. punktów za pochodzenie do egzaminu na studia. Trudno jednak go bezwzględnie potępić za hipokryzję bowiem w odróżnieniu od innych karierowiczów działał z pasją i poświęceniem dając z siebie wszystko i unikając dróg na skróty. Rzecz właściwie niespotykana zarówno wtedy jak i dziś

Drugą rzeczą aktualną do dziś jest sprawa nienawiści i pogardy z jaką spotyka się Anka Serafin po aresztowaniu ojca. Wszystko jej wytknięto - pieniądze, ciuchy, magnetofon (tu dzisiejsze nastolatki mogłyby parsknąć śmiechem, ale wtedy było inaczej). Po prostu hejt w pełnej "krasie". Tyle, że bez internetu i FB.

Także chęć nie odstawania od reszty towarzystwa jest dalej aktualna. Dziś są to markowe ciuchy, komórka, kasa, bywanie w snobistycznych miejscach. Wtedy wystarczyło udawanie, że ma się chłopaka lub dziewczynę (np. fikcyjny Marek Wigura stworzony przez Agnieszkę Bratkowską).

Pewne rzeczy nie zmieniły się od lat. Klasyczna "polska miłość do bliźniego" już wtedy była naszą specjalnością, o hipokryzji i pędzie za karierą drogami na skróty nie wspomnę. Także udawanie kogoś innego jest aktualne do dziś.

W odróżnieniu od przedmówczyń skupię się nie na wątku miłosnym lecz na rzeczach z dalszego planu.

Pierwszą z nich jest działalność Kuby Lorentowicza, tytułowego Abrahama w ZMS. Jak wyznał swojemu wychowawcy robił to tylko w celu uzyskania tzw. punktów za pochodzenie do egzaminu na studia. Trudno jednak go bezwzględnie potępić za hipokryzję bowiem w odróżnieniu od innych...

O miłości, i przemijaniu - nie tylko czasu...

O miłości, i przemijaniu - nie tylko czasu...