Świetna książka ukazująca od strony reporterów wojennych najokrutniejszą jej stronę. Zapada w pamięci i daje do myślenia.

Świetna książka ukazująca od strony reporterów wojennych najokrutniejszą jej stronę. Zapada w pamięci i daje do myślenia.

Dylematy, przed którymi staje, chcąc-nie chcąc, reporter wojenny. Nie tylko te oczywiste (jechać na kolejną wojnę czy towarzyszyć dorastającym dzieciom? zadowolić się otrzymanymi materiałami prasowymi czy szukać informacji w terenie?, zaryzykować i wyjść na pierwszą linię frontu czy stracić znakomitą okazję na, być może, zdjęcie roku?),ale i te, o których niewiele wiemy: podzielić się z kolegą-reporterem ważnym newsem? przemilczeć ewidentny plagiat czy wręcz krypto-cytat, jakiego dopuścił się nasz przyjaciel, sława dziennikarskiego światka? zatrzymać się i uratować życie dziecku, umierającemu na poboczu?, wyciągnąć własnego tubylczego kierowcę i tłumacza z pola minowego? I kto jest mi bliższy: własna żona, która nic nie rozumie czy koleżanka z misji?

I koszty, jakie ponoszą dziennikarze wojenni. Uzależnienie od wszelkich możliwych nałogów - gdy zawód reportera i adrenalina towarzysząca mu codziennie same są uzależniające. Narkotyki, alkohol, przygodny seks, poczucie wyobcowania w tzw. "normalnym" świecie, gdzie pozostają rodziny. Zagubienie kompasu moralnego, odwrócenie zasad i poczucie bezsensu życia "w cywilu". Zerwanie więzów z bliskimi nam osobami, cynizm, walka między lojalnością a ambicją, niszcząca świadomość absolutnego braku korelacji między ludzkimi tragediami mordowanych Bośniaków czy Hutu a miną zadowolonych z siebie polityków wielkich mocarstw. Bezradność i poczucie misji.

Te i inne problemy przedstawione w "Złodziejach piasków" sprawiają, że książka jest naprawdę interesująca, chwilami porażająca.
Z kolei liczne zmiany planów, równolegle prowadzona narracja w częstych retrospekcjach i nadmierne komplikowanie akcji, które celowo ma utrudnić czytelnikowi zgadnięcie "kto jest winien?", wreszcie kuriozalne, jak dla mnie, finalne rozwiązanie romantycznego wątku - powodują lekki chaos i odrealniają fabułę a w efekcie, zaniżają wrażenie ogólne. Stąd moje 6/10.

Dylematy, przed którymi staje, chcąc-nie chcąc, reporter wojenny. Nie tylko te oczywiste (jechać na kolejną wojnę czy towarzyszyć dorastającym dzieciom? zadowolić się otrzymanymi materiałami prasowymi czy szukać informacji w terenie?, zaryzykować i wyjść na pierwszą linię frontu czy stracić znakomitą okazję na, być może, zdjęcie roku?),ale i te, o których niewiele wiemy: ...

Złodzieje piasku wprowadzają czytelnika w świat wojny. Sarajewo, Rwanda, Afganistan. Za pomocą retrospekcji autor przeprowadza nas, przez historie które potoczyły się w 1994r, a które miały wpływ na rok 2004, w którym to dzieje się akcja teraźniejsza.Książka rozpoczyna się w momencie kiedy afgańscy terroryści porywają znanego korespondenta wojennego D. Lowensteina, później przenosimy w rok 1994 do Sarajewa i poznajemy pozostałych bohaterów książki - dziennikarzy wojennych. Jako, że o wojnie w Sarajewie wiedziałam niewiele, pod tym względem ta pozycja mi się bardzo spodobała, bo uświadomiłam sobie, że to było przecież tak niedawno, jak ludzie tam walczyli, umierali a "sępy" jakimi są dziennikarze tylko czyhali na to, aby coś się wydarzyło, aby móc o tym pisać i dostawać nagrody. Jednak tak na prawdę spodziewałam się czego innego po tej książce, myślałam, że będzie dotyczyła sytuacji po porwaniu Lowensteina, a tak na prawdę o tym co dzieje się z nim w niewoli jest niewiele w powieści.Akcja "niby" wartka i cały czas coś się dzieje, jednak trochę ciężko mi się czytało tą książkę.

Złodzieje piasku wprowadzają czytelnika w świat wojny. Sarajewo, Rwanda, Afganistan. Za pomocą retrospekcji autor przeprowadza nas, przez historie które potoczyły się w 1994r, a które miały wpływ na rok 2004, w którym to dzieje się akcja teraźniejsza.Książka rozpoczyna się w momencie kiedy afgańscy terroryści porywają znanego korespondenta wojennego D. Lowensteina, później...

Przekleństwem tej powieści staje się jej, początkowo atrakcyjna, konwencja, przez którą rozwiązanie akcji jest wyjątkowo miałkie.

Przekleństwem tej powieści staje się jej, początkowo atrakcyjna, konwencja, przez którą rozwiązanie akcji jest wyjątkowo miałkie.

Dobry temat, słabsze pióro

Dobry temat, słabsze pióro

Jednym tchem :-)

Jednym tchem :-)

Trochę więcej się po książce spodziewałem. Tak naprawdę fajniej byłoby ukazać faktycznego prawdziwego korespondenta wojennego (biografia?) niż tajniki jego pracy wplatać w fikcyjny splot wydarzeń. Wyszła trochę powieść "lekko sensacyjna" a nie faktycznie reportaż z dziadziny literatury faktu. Ale czyta się dobrze. Akcja jest wartka, pomimo retrospekcji i licznych opowiadań "wstecz". Dla fanów fotografii będzie nudna, dla zwykłego czytelnika to w sumie ciekawa historia z okrutnymi wojnami i konfliktami zbrojnymi, które składnią do myślenia nad ludzką naturą.

Trochę więcej się po książce spodziewałem. Tak naprawdę fajniej byłoby ukazać faktycznego prawdziwego korespondenta wojennego (biografia?) niż tajniki jego pracy wplatać w fikcyjny splot wydarzeń. Wyszła trochę powieść "lekko sensacyjna" a nie faktycznie reportaż z dziadziny literatury faktu. Ale czyta się dobrze. Akcja jest wartka, pomimo retrospekcji i licznych opowiadań...

Sięgnęłam po tę książkę trochę z przypadku, ale nie rozczarowałam się. Z jednej strony dlatego, że zawsze interesowały mnie reportaże zagranicznych korespondentów, a z drugiej dlatego, że jest ona po prostu dobrze napisana. Najlepsze w niej jest to, że nie można jednoznacznie określić swoich odczuć w stosunku do bohaterów. W zależności od sytuacji raz się ich popiera, a raz krytykuje ich zachowanie. Ciekawe jest również spojrzenie na wojnę, oczami 'z zewnątrz'. Moralne dylematy, takie jak pomagać pokrzywdzonym czy zostawić ich na pastwę losu są nierozstrzygnięte.
Książka zdecydowanie godna polecenia.

Sięgnęłam po tę książkę trochę z przypadku, ale nie rozczarowałam się. Z jednej strony dlatego, że zawsze interesowały mnie reportaże zagranicznych korespondentów, a z drugiej dlatego, że jest ona po prostu dobrze napisana. Najlepsze w niej jest to, że nie można jednoznacznie określić swoich odczuć w stosunku do bohaterów. W zależności od sytuacji raz się ich popiera, a raz...

Książka pozostająca na długo w pamięci. Polecam wszystkim, nawet osobom nie lubiącym tematyki wojennej.

Książka pozostająca na długo w pamięci. Polecam wszystkim, nawet osobom nie lubiącym tematyki wojennej.

Świetna. Nawet dla kogoś kto nie lubi polityki, wojny, i historii. Powieść trzymająca w ciągłym napięcia. i stale zaskakująca. Polecam gorąco.

Świetna. Nawet dla kogoś kto nie lubi polityki, wojny, i historii. Powieść trzymająca w ciągłym napięcia. i stale zaskakująca. Polecam gorąco.