Lotofagi nadają się w sam raz, aby przeczytać je w trzech podejściach wypełniająca trzy chwile wolnego czasu, gdy nie chcemy lub nie mamy czasu aby robić coś zajmującego nam tego czasu więcej. Sam zresztą tak zrobiłem. Jest to jednak w pewnym sensie krzywdzące dla tych trzech opowiadań, gdyż sugerowałoby to, iż są to niewiele warte zabijacze chwil. Nie są to co prawda dzieła jakieś wybitne (we wstępie jest napisane, że autor miał niewiele czasu na pisanie, gdyż zmarł w dość młodym wieku i przez to niewiele stworzył), ale potraktowanie ich tak jak ja je potraktowałem jest odrobinę krzywdzące. Trzeba wziąć pod uwagę , że pan Weinbaum tworzył w latach trzydziestych. Nie znam zbytnio literatury science fiction z lat trzydziestych, ale wydaje mi się, że jego pomysły (dziś już są to pomysły oklepane, ale minęło prawie 80 lat) były wówczas bardzo nowatorskie. Z mojego laickiego punktu widzenia wynika, że autor miał całkiem sporą wiedzę z zakresu chemii, biologii czy fizyki co też jest plusem. Myślę, że relacje międzyludzkie są przedstawione nieco naiwnie, no ale cóż... nie jest to dzieło wybitne. Zatem jeśli ma się chwilę wolnego czasu i nie ma się niczego konkretnego na myśli warto po Lotofagi sięgnąć.

Lotofagi nadają się w sam raz, aby przeczytać je w trzech podejściach wypełniająca trzy chwile wolnego czasu, gdy nie chcemy lub nie mamy czasu aby robić coś zajmującego nam tego czasu więcej. Sam zresztą tak zrobiłem. Jest to jednak w pewnym sensie krzywdzące dla tych trzech opowiadań, gdyż sugerowałoby to, iż są to niewiele warte zabijacze chwil. Nie są to co prawda...