Pomysł całkiem ciekawy, jednak według mnie - treść książki sporo odbiega od polskich realiów, w których znajduje się młodzież.
Dwójka nastolatków bierze ślub - rodzice niby nie są zachwyceni, ale i nie negują tego pomysłu zbyt mocno. Po pewnym czasie pojawia się dziecko (skoro dostaje imię Mariusz, to po jakiego grzyba zwą go Marusiem? Nie lepiej od razu było nazwać go Marek?) i kłopoty z pracą, szkołą, brakiem miejsca w pokoju na cokolwiek. Młoda mamusia zakochuje się w innym (lub w jego pięknym samochodzie i pieniądzach?). Najśmieszniejsze stało się dla mnie to, iż jej mąż twierdzący, że już nic do niej nie czuje - mieszka z nią dalej. Ba!, nawet sypiają ze sobą!
Niektóre sytuacje w tej książce były tak absurdalne, że zastanawiałam się jak wpadła na nie Ewa Nowacka?
Minus za to, iż w co drugim rozdziale znajdowały się przemyślenia i monologi pewnego profesora wygłaszane swojemu psu. Nie zauważyłam zbyt dużego sensu w tym zabiegu.. być może bez tego postawiłabym trójkę, jednak przez to zaznaczam dwójkę.

Pomysł całkiem ciekawy, jednak według mnie - treść książki sporo odbiega od polskich realiów, w których znajduje się młodzież.

Dwójka nastolatków bierze ślub - rodzice niby nie są zachwyceni, ale i nie negują tego pomysłu zbyt mocno. Po pewnym czasie pojawia się dziecko (skoro dostaje imię Mariusz, to po jakiego grzyba zwą go Marusiem? Nie lepiej od razu było nazwać go...